Poet By Keith Waldrop
Ветер умирает, я обнаруживаю, что город покинут, за исключением толп
людей, движущихся и стоящих на месте.
Те, кто стоят, напоминают повести, как камни, уголь от
смерти растений, кирпичи в форме зубов.
Сейчас я начинаю записывать все места, где я не был,
начиная с самого далекого.
Я строю дома, в которые не вселюсь.
***
Wiatr umiera, odkrywam, że miasto jest opuszczone, nie licząc tłumów
ludzi, poruszających się i stojących w bezruchu.
Ci, którzy stoją, przypominają opowieści, jak kamienie, węgiel po
śmierci roślin, cegły w kształcie zębów.
Zaczynam teraz zapisywać wszystkie miejsca, w których nie byłem,
zaczynając od najbardziej odległego.
Buduje domy, w których nigdy nie zamieszkam.
людей, движущихся и стоящих на месте.
Те, кто стоят, напоминают повести, как камни, уголь от
смерти растений, кирпичи в форме зубов.
Сейчас я начинаю записывать все места, где я не был,
начиная с самого далекого.
Я строю дома, в которые не вселюсь.
***
Wiatr umiera, odkrywam, że miasto jest opuszczone, nie licząc tłumów
ludzi, poruszających się i stojących w bezruchu.
Ci, którzy stoją, przypominają opowieści, jak kamienie, węgiel po
śmierci roślin, cegły w kształcie zębów.
Zaczynam teraz zapisywać wszystkie miejsca, w których nie byłem,
zaczynając od najbardziej odległego.
Buduje domy, w których nigdy nie zamieszkam.