Groot Dictee der Nederlandse Taal
Laat ik eens wat in het Nederlands posten aangezien ik nu toch nog tijd over heb...
Ik heb al een paar jaartjes niet mee kunnen doen met deze beruchte dictee omdat ik altijd werkte op de momenten dat het uitgezonden werd en ik telkens vergat om de timer (tijdsschakelaar?) in te stellen. Maar gisteravond kon ik ervoor gaan zitten met mijn beste Parker rollerball en gelinieerde A4 schrift. Geweldig, net zoals vroeger op school, alleen heb ik me totaal niet voorbereid op de nieuwe spelling. Ik stam nog van de Mammoetwet en ik excelleerde destijds in de oude spelling wat dictee's betrof. Aan Het Groot Dictee van 1996 heb ik de beste herinnering tot nu toe: een van de docenten Nederlands met een dr. titel op zak had in dat jaar desondanks 20 fouten. Schrijver dezes had 25 fouten. Niet slecht voor een scholier van 16 lijkt me.
Hoewel ik grammaticaal hier en daar steken laat vallen, was ik in mijn klas destijds de beste speller en aangezien ik op een hoekje vooraan zat, keek de docent altijd in mijn schrift mee wanneer hij dicteerde. Zijn snelheid van oplezen hing af van mijn tempo van schrijven en ik pende nogal snel alles neer, tot overmaat van mijn klasgenoten die mij dat niet echt in dank konden afnemen. Mijn wraak op de medeleerlingen die zo geweldig waren in wiskunde haha.
Maar goed, dat was vroeger. Nu, met de nieuwe spelling waar ik niet veel van had meegekregen en zonder ooit het Groene of Witte Boekje te hebben geraadpleegd, heb ik 40 fouten gemaakt in Het Groot Dictee der Nederlandse Taal, geschreven door een favoriete columnist van mij -Martin Bril- met zijn vlijmscherpe observaties van het kleine leed van de gewone man. Mijn eerste fout maakte ik al in de titel Het soapopera. Ik schreef het met een spatie ertussen. Het gaat hier een beetje te ver om alle fouten te bespreken maar laat ik zeggen dat ik gelukkig geen 'd/t' fouten heb gemaakt en net zoals de meeste mensen lagen de meeste fouten in de samengevoegde woorden en het plaatsen van koppeltekens waar ze niet hoorden te zitten en vice versa zoals zovelen.
Gemene vallen voor mij waren de woorden:
beatjuggelend > ik had 'biedjeglen' omdat ik totaal niet aan "beats" dacht.
harrypotterbrilletjes> 3 losse woorden, hoodletters en streepjes
caipirinha> ik had een 'a' op de plaats van tweede 'i'
een-twee-drie> ik dacht; dit moet zo'n samengevoegde woord zijn en liet de streepjes weg...hup 2 fout...
dedaigneuze> opgeschreven als 'dedainieuze'
uitfadede> argh! die had ik moeten weten!!! Werd besproken tijdens een college Journalistiek Schrijven.
Hoe dan ook, Philip Freriks had -als ik het me niet vergist heb- maar één verspreking en zoals Bart Chabot op het eind opmerkte is dat niet slecht voor diens doen. Freriks gaat met de jaren vooruit! :)
