Under a sweet bird's throat who could hope for a sweeter note?

Apr 06, 2013 21:18

Vanochtend liep ik naar buiten en het rook naar lente. Dat was zowel welkom als vertrouwd, want de afgelopen weken heb ik 's nachts bijna onophoudelijk over warmte en de zon gedroomd.
Zo'n drie eeuwen geleden werden er aan Italiaanse hoven festivals gegeven die me lichtelijk aan Wilderness doen denken. Oké, je mocht alleen meedoen als je van adel was en vrouwelijke artiesten werden beschouwd als prostituees, maar je kon dansen met halfgoden en tovenaars en luisteren naar sirenes en nimfen. En dat weken achter elkaar onder de Zuid-Europese zon en de Zuid-Europese sterren.
Als ik ooit zo rijk ben als Louis XIV ga ik zo'n festival organiseren. Ik noem het Eden en iedereen zal zich in het paradijs wanen.

Het lijkt soms alsof ik te oud word om te filosoferen. Mannen die jaren ouder zijn dan ik peinzen over zaken waar ik over mijmerde toen ik zestien was en ik word al moe van de gedachte om dat uit te moeten leggen. (Het is natuurlijk niet zo. Te oud bestaat niet.)

Desondanks ben ik blij, uiterst tevreden, zolang mijn docenten mij blijven inspireren, ik bij tijd en wijle over de Aarde reis, Laura Marling nieuwe albums maakt en de beste muzikanten van Nederland in mijn huiskamer willen spelen.
Saai he?
Previous post Next post
Up