Oud zeer...
"Oude liefde roest niet oehoehoeh, maar verdwijnt net zoals jij!"
Ik heb de laatste tijd nogal veel V O F de Kunst liedjes in mn hoofd. 'Suzanne' op het moment dat je met je scharrel in bed ligt en hij wordt gebeld, en het blijkt verkeerd verbonden te zijn.
En de laatste aanwinst is dus 'oude liefde roest niet'. Ik ben iemand die niet kan snappen hoe mensen het ene moment van elkaar kunnen houden, en het volgende net doen alsof ze niet meer om elkaar geven. Tuurlijk, als je gekwetst bent, ga je die ander 'haten' maar alleen omdat je zoveel om iemand geeft.
Aan de andere kant ben ik ook een 'uit het oog, uit het hart' persoon. Dingen verwateren bij mij vrij snel, en ik gooi mijn aandacht gewoon 300% ergens anders op, zoals het een Borderliner betaamt. Nu heb ik het met Peter (Akahige) wel heel moeilijk gehad. Het was een hele serieuze relatie, mijn eerste BDSM relatie, het ging heel diep, en dus vond ik het wel logisch dat ik een jaar nodig had om over m heen te komen. Bij Pep vind ik dat een heel ander verhaal. Vanaf het begin heb ik al geweten dat het tijdelijk zou zijn. Dat het leuk zou zijn zolang het zou duren, en dat ik me beter niet teveel aan hem kon hechten. Toch doet het pijn. Pijn als ik Cy-V hoor over dat ze met hem af gaat spreken, pijn als ik zijn zusje tegenkom op het station omdat haar vriend toevallig ook in Dordt woont. En dat snap ik niet.
En wat ik nog lastiger vindt, is dat het 'monogame ondefinieerbare iets' dat ik met Vincent heb, ook een tijdelijk iets is. En dus ben ik direct bang. Want ik wil niet mensen moeten gaan ontlopen. Ik wil niet Cy-V niet meer spreken omdat ze toevallig veel omgaat met Pep, ik wil het fijn vinden voor haar, en voor hem, dat ze elkaar gevonden hebben als vrienden. Het zijn ook allebei geweldige mensen, van wie ik zoveel houd. Maar feit is dat als ik naar mn werk moet, ik de metro naar Nesselande aan me voorbij laat gaan, om in de metro naar Ommoord te stappen, hoewel ik er 8 haltes eerder uit moet dan waar Pep woont. Feit is dat ik niet met murdocnl thuis af wil spreken, omdat hij 1 metrostation van Pep vandaan woont.
Feit is dat mijn hart nog steeds een sprongetje maakt als ik met Pep geconfronteerd wordt. En dat heb ik zoooooooo lang ook met Peter gehad, of met Martin. En ik wil niet nu al bang zijn voor 'straks als het niet meer werkt tussen mij en Vincent'.
Ik haat t om sociaal onaangepast te zijn!
Relaties....