May 12, 2009 18:10
Dat was zwaar. Heel zwaar. En ik heb het overleefd. Go me.
Wat er aan de hand was? Ik ben sinds vorige week woensdag gestopt met emo-eten. Geen zakken chips of pakken koekjes meer als ik me rot voel, verveel, of gewoon omdat ik eraan gewend ben. Boterhammen, 4 per dag. Fruit, minimaal 1 per dag. En elke avond warm eten, iets met 200 gram groenten en 200 gram rijst/aardappels enzovoorts. En dat valt me heel zwaar. Het is als stoppen met roken. Geïrriteerd zijn, koppijn hebben, je rot voelen, en toch weer naar die slechte gewoonte willen grijpen.
Het ging best goed tot het weekend. In het weekend heb ik mn ritme overhoop gesmeten en allerlei onverstandige dingen gedaan (daarover later een post) en dat is nog niet hersteld. En sindsdien vind ik het moeilijk om weer in mijn nieuwe gezonde ritme te gaan zitten. Ik heb gisteren letterlijk heel de dag geslapen.
En toen moest ik vandaag huishouden gaan doen, want dat had ik ook al een flinke tijd niet gedaan. Opruimen en schoonmaken, niet mijn favoriete taken. Dus maar wat 'energie' gejat van Matthijs, vanochtend 2 stuks genomen, en begonnen.
Wat ik had willen doen:
Schoonmaken achter koelkast
Keuken schoonmaken
Keukenkastjes opnieuw inruimen
Planken opnieuw inruimen
Koelkast opruimen/schoonmaken
Badkamer schoonmaken
Woonkamer opruimen/schoonmaken
Was (ook beddegoed/slaapzak)
Was opvouwen en in kast leggen
Wat ik gedaan heb:
Schoongemaakt achter en onder koelkast
Hele keuken schoongemaakt
Afwas gedaan
Keukenkastjes ingeruimd
Badkamer schoongemaakt
Was gedaan
Dus ik voelde me heel rot dat ik ook veel dingen _niet_ gedaan had. En toen ging ik nog meer slechte dingen willen eten. En balen. En toen ging ik ruzie maken met Matthijs omdat ik het allemaal niet wil en niet snap en hij mij niet begrijpt en het is gewoon heel vervelend.
Dat was zwaar. Heel zwaar. Ik heb mijn PC uitgezet, ben huilend naar de slaapkamer gelopen, heb de gordijnen dichtgedaan en ben op bed gaan liggen onder de dekens. Toen Dr Phil aangezet, en Dr Phil heeft geholpen. En toen dat was afgelopen heb ik besloten om maar gewoon eten te gaan maken. En om toch te gaan wegen. Ik was heel bang dat ik niet was afgevallen en dat alles voor niets was en dat ik dan mijn frustratie ging weg-eten enzo. En toen deed ik de deur van mijn slaapkamer open, en rook het naar schoonmaakmiddel. En toen ging ik mezelf wegen, en ben ik gewoon 3 kilo!!! afgevallen! En toen ging ik naar de keuken lopen om eten te maken, en het was daar gewoon best netjes en opgeruimd.
En nu voel ik me weer goed. Of iig beter. Het was zwaar, maar ik ben er doorheen gekomen. Zelf. En ik heb huishouden gedaan. En morgen is er weer een dag. En ik ben afgevallen. En ik moet niet zo stom doen tegen Matthijs. En ik maak het mezelf gewoon heel moeilijk, maar dat is soms wel goed. Want hoe zwaar het ook is, en hoe erg je ook wil dat het _nu_ ophoudt...uiteindelijk wordt het altijd weer ochtend. Een zonnige prachtige zondagochtend, met vrienden om je heen, en het besef dat je het weer overleefd hebt.
De uitleg over die zondagochtend komt later.
body,
life,
relaties