Angst
Angst is eigenlijk een hele grote factor in ons leven. Angst en vertrouwen. Ze zijn tegengesteld, gerelateerd...They go together like bananarama, bedinkydiedinkydong!
Ik weet dat ik de laatste tijd een enorme zweefteef ben. Met mn 'alles is liefde' enzo. Maar dat is momenteel mijn perceptie van de wereld. And it does me a whole lotta good. En andere mensen om me heen ook. Dus ik ga het lekker toch met jullie allemaal delen.
En mijn nieuwste 'ding' draait om angst. Ik ben met zoveel nieuwe dingen bezig in mijn leven. En dat vind ik allemaal spannend, en interessant...maar vooral eng. Dood en dood eng.
Ik heb flink wat patronen verzameld voor mezelf. En een aantal werken voor me, maar heel veel werken ook totaal niet. De twee grootste die steeds terugkomen, en die heeeeeel slecht voor me zijn:
- Wegduwen. "Ja ik houd wel van je, maar je gaat me verlaten, en dat kan ik niet aan. Dus ga maar nu weg. Nu heb ik er controle over. Ga weg, je wil niet bij me zijn. Nee, echt niet, ik ken mezelf beter dan jij, ga nou weg. Luister naar me, en laat me niet in de steek. Ik wil dat je blijft. Ik wil dat er iemand bij me blijft! Ga nou weg! Je moet niet bij mij zijn, je bent beter af zonder me!"
Van iemand houden is easy peasy. Maar accepteren dat er iemand van mij houd...da's eng. Beslissingen nemen voor anderen, zodat ik controle heb, is niet per se makkelijk. Maar het is controle. Ik heb er iets over te zeggen. Mensen die beslissingen voor zichzelf nemen, ook als ik involved ben...da's eng.
- Falen. Ik ben goed in falen. En in daarna de lat nog hoger leggen, want ik heb iets goed te maken. En dus nog harder op mn bek gaan. En dan op den duur het maar niet meer proberen, want 'ik kan het niet'. Opgeven is makkelijk. En doorzetten...ja...dat zit niet in me. Denk ik. Ik weet niet, anderen noemen mij juist een doorzetter. Ik ga het iig nog maar een paar triljoen keer proberen. En da's eng.
Mijn comfort zone is klein. En de wijde wereld daarbuiten is eng. Ik ben al jaren bezig met voorzichtig stapjes te doen buiten mn comfortzone, en soms pakt dat goed uit, soms niet. Maar er is veel angst, en weinig vertrouwen.
En sinds een maand of 2 ofzo...heb ik vertrouwen. Vertrouwen in Matthijs. Vertrouwen in al mn vrienden. Vertrouwen in de wereld. Vertrouwen in mij.
Ik ga op mn bek, ergens, along the way. Vaak ook. Maar elke keer als ik dan opkrabbel, durf ik meer. Want alles waar ik zo bang voor was, is helemaal niet zo eng. Het is alleen maar mooi.
Ik verwachtte altijd om regenbogen, potten met goed, oneindig geluk enz enz aan te treffen bij perfectie. Bij 'dat wat iedereen ook doet'. Mijn regenbogen liggen daar niet, maar mijn regenbogen zitten verborgen achter een laag zwarte demonen ofzo. Angst, waar je doorheen moet. Een grens die je over moet. "Er ligt meer achter die grens dan je ooit denken kon". En ja...misschien maakt het bang zijn voor alles de beloning de moeite waard. Er zullen vast veel mensen gelukkig zijn met school, werk, monogame relatie. Het is er. Ze hoeven er niet te veel over na te denken, dus zien ze een regenboog. Of misschien zien ze de regenboog niet, maar vinden ze het er 'genoeg'.
Ik denk niet dat ik dat kan. Ik vind de ontdekkingen te leuk, de uitdagingen. Ik moet moeite doen. Of soms juist niet.
Stoppen met weer een studie, stoppen met werken, een uitkering aanvragen...dat zijn dingen waar ik heel lang tegenop gezien heb. En het bleek niet zo eng te zijn als ik dacht. Een relatie beginnen met een vriend. Ik dacht niet dat ik het zou kunnen. "Ja maar, je vind iemand leuk of niet. Tis niet alsof er na een jaar ineens iets gaat veranderen, en dat je dan ineens iemand wel leuk gaat vinden". Ja, of wel.
Ingrid en Arnoud. Enge mensen. Bij wegblijven. Ik kan geen hoogte van ze krijgen. Niet aan beginnen.
Of gewoon naar hun housewarming gaan, en je thuis voelen. Een fantastische avond hebben omdat ie eigenlijk niet zo heel bijzonder is. Omdat de liefde zichtbaar, hoorbaar en voelbaar is.
"You live you learn
You love you learn
You cry you learn
You lose you learn
You bleed you learn
You scream you learn
I recommend biting off more than you can chew to anyone
I certainly do
I recommend sticking your foot in your mouth at anytime
Feel free
Throw it down (the caution blocks you from the wind)
Hold it up (to the rays)
You wait and see when the smoke clears"
That puff of smoke is a wonderful pink cloud right now. En ooit gaat het weer een teringzooi worden, dat weet ik. Daar kan ik op vertrouwen.
Maar tegenwoordig kan ik ook vertrouwen op dat het ooit weer een roze wolk gaat worden.
Whatever happens, I'm learning.
*throws arms around the world and hugs like there's no tomorrow*
Edit: Sorry voor de belachelijk lange post. Er gaan er nog meer volgen :P
Ik weet dat ik de laatste tijd een enorme zweefteef ben. Met mn 'alles is liefde' enzo. Maar dat is momenteel mijn perceptie van de wereld. And it does me a whole lotta good. En andere mensen om me heen ook. Dus ik ga het lekker toch met jullie allemaal delen.
En mijn nieuwste 'ding' draait om angst. Ik ben met zoveel nieuwe dingen bezig in mijn leven. En dat vind ik allemaal spannend, en interessant...maar vooral eng. Dood en dood eng.
Ik heb flink wat patronen verzameld voor mezelf. En een aantal werken voor me, maar heel veel werken ook totaal niet. De twee grootste die steeds terugkomen, en die heeeeeel slecht voor me zijn:
- Wegduwen. "Ja ik houd wel van je, maar je gaat me verlaten, en dat kan ik niet aan. Dus ga maar nu weg. Nu heb ik er controle over. Ga weg, je wil niet bij me zijn. Nee, echt niet, ik ken mezelf beter dan jij, ga nou weg. Luister naar me, en laat me niet in de steek. Ik wil dat je blijft. Ik wil dat er iemand bij me blijft! Ga nou weg! Je moet niet bij mij zijn, je bent beter af zonder me!"
Van iemand houden is easy peasy. Maar accepteren dat er iemand van mij houd...da's eng. Beslissingen nemen voor anderen, zodat ik controle heb, is niet per se makkelijk. Maar het is controle. Ik heb er iets over te zeggen. Mensen die beslissingen voor zichzelf nemen, ook als ik involved ben...da's eng.
- Falen. Ik ben goed in falen. En in daarna de lat nog hoger leggen, want ik heb iets goed te maken. En dus nog harder op mn bek gaan. En dan op den duur het maar niet meer proberen, want 'ik kan het niet'. Opgeven is makkelijk. En doorzetten...ja...dat zit niet in me. Denk ik. Ik weet niet, anderen noemen mij juist een doorzetter. Ik ga het iig nog maar een paar triljoen keer proberen. En da's eng.
Mijn comfort zone is klein. En de wijde wereld daarbuiten is eng. Ik ben al jaren bezig met voorzichtig stapjes te doen buiten mn comfortzone, en soms pakt dat goed uit, soms niet. Maar er is veel angst, en weinig vertrouwen.
En sinds een maand of 2 ofzo...heb ik vertrouwen. Vertrouwen in Matthijs. Vertrouwen in al mn vrienden. Vertrouwen in de wereld. Vertrouwen in mij.
Ik ga op mn bek, ergens, along the way. Vaak ook. Maar elke keer als ik dan opkrabbel, durf ik meer. Want alles waar ik zo bang voor was, is helemaal niet zo eng. Het is alleen maar mooi.
Ik verwachtte altijd om regenbogen, potten met goed, oneindig geluk enz enz aan te treffen bij perfectie. Bij 'dat wat iedereen ook doet'. Mijn regenbogen liggen daar niet, maar mijn regenbogen zitten verborgen achter een laag zwarte demonen ofzo. Angst, waar je doorheen moet. Een grens die je over moet. "Er ligt meer achter die grens dan je ooit denken kon". En ja...misschien maakt het bang zijn voor alles de beloning de moeite waard. Er zullen vast veel mensen gelukkig zijn met school, werk, monogame relatie. Het is er. Ze hoeven er niet te veel over na te denken, dus zien ze een regenboog. Of misschien zien ze de regenboog niet, maar vinden ze het er 'genoeg'.
Ik denk niet dat ik dat kan. Ik vind de ontdekkingen te leuk, de uitdagingen. Ik moet moeite doen. Of soms juist niet.
Stoppen met weer een studie, stoppen met werken, een uitkering aanvragen...dat zijn dingen waar ik heel lang tegenop gezien heb. En het bleek niet zo eng te zijn als ik dacht. Een relatie beginnen met een vriend. Ik dacht niet dat ik het zou kunnen. "Ja maar, je vind iemand leuk of niet. Tis niet alsof er na een jaar ineens iets gaat veranderen, en dat je dan ineens iemand wel leuk gaat vinden". Ja, of wel.
Ingrid en Arnoud. Enge mensen. Bij wegblijven. Ik kan geen hoogte van ze krijgen. Niet aan beginnen.
Of gewoon naar hun housewarming gaan, en je thuis voelen. Een fantastische avond hebben omdat ie eigenlijk niet zo heel bijzonder is. Omdat de liefde zichtbaar, hoorbaar en voelbaar is.
"You live you learn
You love you learn
You cry you learn
You lose you learn
You bleed you learn
You scream you learn
I recommend biting off more than you can chew to anyone
I certainly do
I recommend sticking your foot in your mouth at anytime
Feel free
Throw it down (the caution blocks you from the wind)
Hold it up (to the rays)
You wait and see when the smoke clears"
That puff of smoke is a wonderful pink cloud right now. En ooit gaat het weer een teringzooi worden, dat weet ik. Daar kan ik op vertrouwen.
Maar tegenwoordig kan ik ook vertrouwen op dat het ooit weer een roze wolk gaat worden.
Whatever happens, I'm learning.
*throws arms around the world and hugs like there's no tomorrow*
Edit: Sorry voor de belachelijk lange post. Er gaan er nog meer volgen :P