Լևոնն էլի կպավ Նժդեհի ուսմունքին: Նժդեհի տարբերությունը, առավելությունը, արժեքը այլ հերոսների ու ֆիդայինների հետ նրա փիլիսոփայությունը, ուսմունքն է: Այդ փիլիսոփայությունն է, որ արդիական է ու ճիշտ օգտագործելու դեպքում կարող է ազգային գիտակցության վերածնունդ առաջացնել, իսկ առանց նժդեհյան ուսմունքի Նժդեհը միայն հերոսական, բայց անցած պատմություն է:
Այդ պատճառով էլ Լևոնն այդպես ջանասիրաբար պայքարում է Նժդեհի ուսմունքի դեմ: Համոզված եմ, որ նա հաճույքով կվատաբանի Նժդեհին ընդհանրապես, բայց քանի որ դա կբացահայտի նրա դեմքը նույնիսկ զոմբիացած զանգվածների մոտ՝ այդպես չի անում:
Բարեբախտաբար Նժդհը որպես մեծ փիլիսոփա նշել է նաև լևոնների մասին ու նրա ուսմունքին ազգովի հետևելը կօգնի հաղաթահարել այդ ախտը:
«Ազգերն ամէնից շատ տառապել են եւ կը տառապեն իրենց տականքների երեսից»: Գ. Նժդեհ
Վերջում էլ մի քիչ Լևոնի կողմից այդքան ատելի Ցեղակրոնության մասին: