Մեծերը զենքի և ազատության մասին

Apr 11, 2010 15:59

Տիգրան Երվանդյան (Ք.Ա. VI դար) (Հայոց արքա և զորավար)
-Ես, ո'վ Կյուրոս, իմ անձը գլխովին կտամ, որպեսզի իմ կինը երբեք ծառա չլինի:
Մխիթար Սպարապետ (XVII դարի վերջ - 1727թ.)
-Լավ է արիությանբ պարիսպներից դուրս մեռնենք, քան այստեղ մերոնց աչքերի առջև` տեսնելով մեր հարազատների և բարեկամների մահը:
Տեր Գարեգին` Ավետիս Վեմյան (1847-1895) (Ազգային-ազատագրական շարժման գործիչ)
-Տվե'ք մեր ժողովրդին զենք, վարժեցրե'ք նրան արյուն թափել, և նա կգտնի յուր ճանապարհը.
ՎԱՐՈՒԺԱՆ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ (Հայաստանի ազատագրության հայ գաղտնի թասակի ազատամարտիկ)
-Մարդկությունը չմտածեց մեր իրավունքներուն մասին, որովհետև չտեսավ մեր զենքի ուժը։ Մենք պիտի հավատանք զենքի ազատության։ Մենք պարտավոր ենք զոհվիլ, որ մեր հաջորդները հավւստք ունենան ազատության զինվորին։
Հովհաննես Բաղրամյան (1897-1982) (ԽՀՍՄ մարշալ, զորահրամանատար)
-Հաղթանակի ճանապարհը փշածածկ է, և այն պատվով հաղթանահարում են միայն նրանք, որոնց թևավորում են հայրենասիրության զգացումը և նպատակի ազնվությունը:
Մոնթե Մելքոնյան (1957-1993) (ՀՀ Ազգային հերոս)
-Ես երդում տված եմ - կպատականիմ մեկ մարդուն, այդ մարդը հայրենիքի ազատության զինվորն է:
Վազգեն Սարգսյան (1959-1999) (ՀՀ Ազգային հերոս)
-Եթե պատերազմը քոնն է, խաղաղությունն էլ քոնը կլինի:
-Ինքնահանգստացումը, երբ պատերազմի վտանգն այնքան իրական է, իսկ մեր երկիրը այնքան փոքր, որ մեկ լուրջ պարտությունը կարող է կործանարար լինել, առնվազն դավաճանություն է։
-Յուրաքնչյուր ժողովուրդ իր պատմության ընթացքում գոնե մեկ անգամ իր կռիվը պիտի մինչև վերջ տա:

Աղբյուրը

Պատմություն, Հայաստան, Պատերազմ

Previous post Next post
Up