Белабеларус :)
Чытаў і думаў: ці натуральна, дарэчна быць чырвонабеларусу (Богдан) у канкрэтым нашым гістарычным часе? Ці Vaš Suziralnik мае тады самавызначацца мабыць як белабеларус?..
Абагаўленне паразітаў - Сяргей Богдан крытыкуе Алеся Белага
12:09, 09.07.2014
|
Алесь Белы ў «Звяздзе» піша пра «цэлы асяродак беларушчыны пры канцы ХІХ - пачатку ХХ ст. пры адным тышкевічаўскім двары». «Гэта яго [графа Бэнэдыкта Генрыка Тышкевіча, скарочана - БГТ], а таксама яго сына, іншага Бэнэдыкта, службоўцамі былі Стары Улас, бацька пісьменьніка Ядвігіна Ш. Ян Лявіцкі і бацька Канстанцыі Буйлы Антон».
Стоп. Гэтыя людзі завуцца ну ніяк не «службоўцамі», бо былі яны прыслугай. БГТ аж так апекаваўся беларускай культурай, што трымаў Старога Ўласа за кухара, пасьля падвысіў да кухмістра і аканома. А як БГТ спрычыніўся да таго, каб Ядвігін Ш. ды Канстанцыя Буйла прыйшла ў беларускую літаратуру? Бацька першага быў аканомам, а другой - увогуле аб'ездчыкам.
Зьвяздоўскі аўтар наракае, ну што гэны Стары Ўлас складаў непатрэбныя вершыкі пра мужыкоў, а не занатоўваў рэцэпты графскіх страваў. «Нам ён пакінуў зборнік вершаў «Год беларуса» пра цяжкую долю мужыцкую. Пазней такіх вершаў напішуць яшчэ не адну тысячу тамоў (ажно і ў макулатуру іх цяпер не бяруць)»
Чаму ж, во нягоднік?! Ну, для пачатку варта ўзгадаць, што граф БГТ у адрозьненьне ад якога-небудзь эміра бухарскага паэтаў трымаў не на стыпэндыях ды падарункох, а калі не на стайні і хляве дык на кухні.
У адрозьненьне ад сяньняшняга зьвяздоўца, Стары Ўлас ведаў сапраўдны смак графскіх страваў - вынік уціску ды эксплюатацыі беларусаў, руіны Краю пасьля палянізацыі Княства. А таму і пісаў пра мужыкоў. Бачачы, як спляліся нацыянальны ды сацыяльны прыгнёт.
Графы Тышкевічы маюць да Беларусі ў часы Старога Ўласа дачыненьне выключна паразытычнае ды зьвязаныя з ёй адно геаграфічна. Лагойская калекцыя ды археалягічныя росшукі Яўстафія - дробнае адхіленьне ад выразнай пазыцыі, і наколькі нават той «руплівец нашай старасьвеччыны» бачыў каштоўнасьць у Беларусі як такой - пытаньне для мяне пакуль без адказу.
Сучасную Беларусь пры канцы ХІХ - пачатку ХХ ст. будавалі ня графы з князямі. Яны свой цывілізацыйны ды гістарычны выбар зрабілі задоўга да таго - не на карысьць Беларусі як апрычонай палітычнай супольнасьці. Беларусь здабылі басякі, абдзёртыя тымі, каго сяньня ўсхваляе ўжо і дзяржаўны беларускі друк. Пачынала дробная шляхта, а ўрэшце сякую-такую, але дзяржаву збудавала тое, што Сяргей Дубавец называўшы быў у сваіх вострабрамскіх перадачах на амэрыканскім радыё «камбедаўскай гардыняй».
Прычым гаворка тут ня толькі пра БССР. Бясплённы праект БНР таксама ня графамі леплены, таму і ад сацыялізму недалёкі. Іронія лёсу - сяньня яго цягаюць як штандар якраз лібэралы.
Паводле: Сяргей Богдан, Facebook.com
Чытаць цалкам http://nn.by/?c=ar&i=131454
Абагаўленне паразітаў - Сяргей Богдан крытыкуе Алеся Белага
12:09, 09.07.2014
|
Алесь Белы ў «Звяздзе» піша пра «цэлы асяродак беларушчыны пры канцы ХІХ - пачатку ХХ ст. пры адным тышкевічаўскім двары». «Гэта яго [графа Бэнэдыкта Генрыка Тышкевіча, скарочана - БГТ], а таксама яго сына, іншага Бэнэдыкта, службоўцамі былі Стары Улас, бацька пісьменьніка Ядвігіна Ш. Ян Лявіцкі і бацька Канстанцыі Буйлы Антон».
Стоп. Гэтыя людзі завуцца ну ніяк не «службоўцамі», бо былі яны прыслугай. БГТ аж так апекаваўся беларускай культурай, што трымаў Старога Ўласа за кухара, пасьля падвысіў да кухмістра і аканома. А як БГТ спрычыніўся да таго, каб Ядвігін Ш. ды Канстанцыя Буйла прыйшла ў беларускую літаратуру? Бацька першага быў аканомам, а другой - увогуле аб'ездчыкам.
Зьвяздоўскі аўтар наракае, ну што гэны Стары Ўлас складаў непатрэбныя вершыкі пра мужыкоў, а не занатоўваў рэцэпты графскіх страваў. «Нам ён пакінуў зборнік вершаў «Год беларуса» пра цяжкую долю мужыцкую. Пазней такіх вершаў напішуць яшчэ не адну тысячу тамоў (ажно і ў макулатуру іх цяпер не бяруць)»
Чаму ж, во нягоднік?! Ну, для пачатку варта ўзгадаць, што граф БГТ у адрозьненьне ад якога-небудзь эміра бухарскага паэтаў трымаў не на стыпэндыях ды падарункох, а калі не на стайні і хляве дык на кухні.
У адрозьненьне ад сяньняшняга зьвяздоўца, Стары Ўлас ведаў сапраўдны смак графскіх страваў - вынік уціску ды эксплюатацыі беларусаў, руіны Краю пасьля палянізацыі Княства. А таму і пісаў пра мужыкоў. Бачачы, як спляліся нацыянальны ды сацыяльны прыгнёт.
Графы Тышкевічы маюць да Беларусі ў часы Старога Ўласа дачыненьне выключна паразытычнае ды зьвязаныя з ёй адно геаграфічна. Лагойская калекцыя ды археалягічныя росшукі Яўстафія - дробнае адхіленьне ад выразнай пазыцыі, і наколькі нават той «руплівец нашай старасьвеччыны» бачыў каштоўнасьць у Беларусі як такой - пытаньне для мяне пакуль без адказу.
Сучасную Беларусь пры канцы ХІХ - пачатку ХХ ст. будавалі ня графы з князямі. Яны свой цывілізацыйны ды гістарычны выбар зрабілі задоўга да таго - не на карысьць Беларусі як апрычонай палітычнай супольнасьці. Беларусь здабылі басякі, абдзёртыя тымі, каго сяньня ўсхваляе ўжо і дзяржаўны беларускі друк. Пачынала дробная шляхта, а ўрэшце сякую-такую, але дзяржаву збудавала тое, што Сяргей Дубавец называўшы быў у сваіх вострабрамскіх перадачах на амэрыканскім радыё «камбедаўскай гардыняй».
Прычым гаворка тут ня толькі пра БССР. Бясплённы праект БНР таксама ня графамі леплены, таму і ад сацыялізму недалёкі. Іронія лёсу - сяньня яго цягаюць як штандар якраз лібэралы.
Паводле: Сяргей Богдан, Facebook.com
Чытаць цалкам http://nn.by/?c=ar&i=131454