Those dreams of mine
Soms heb je van die zalige weemoed momenten. Niet weemoed aan wat is geweest en nooit meer zal zijn,
maar weemoed met wat je wenst, wat je doet en nog te wachten staat. Momenten veroorzaakt door een gebeurtenis, muziek (Chop Wood, nogmaals mensen) of door een opmerking.
Mijn buurman is nu voor vier weken in Equador samen met een vriend van hem. Ik kreeg net een berichtje over
de verzorging van zijn huis en besefte me dat ik het hem zo gun. Ieder moment dat hij geniet van zijn reis, zo ontzettend gun.
En zo heb ik dankbaarheid, voor zoveel dingen die ik met niemand zal bespreken. Dat doet geen enkele afbreuk aan het gevoel, aan het moment, aan alles wat er is en ooit is geweest.
Het leven zit raar in elkaar. Zijn het dan toch allemaal puzzelstukjes? Krijgen die weerbarstige filosofische types die de cliché's hebben uitgevonden dan toch gelijk?
We zullen het zien, ik ben benieuwd en wacht met smart, wijn en pizza op wat er komet.
maar weemoed met wat je wenst, wat je doet en nog te wachten staat. Momenten veroorzaakt door een gebeurtenis, muziek (Chop Wood, nogmaals mensen) of door een opmerking.
Mijn buurman is nu voor vier weken in Equador samen met een vriend van hem. Ik kreeg net een berichtje over
de verzorging van zijn huis en besefte me dat ik het hem zo gun. Ieder moment dat hij geniet van zijn reis, zo ontzettend gun.
En zo heb ik dankbaarheid, voor zoveel dingen die ik met niemand zal bespreken. Dat doet geen enkele afbreuk aan het gevoel, aan het moment, aan alles wat er is en ooit is geweest.
Het leven zit raar in elkaar. Zijn het dan toch allemaal puzzelstukjes? Krijgen die weerbarstige filosofische types die de cliché's hebben uitgevonden dan toch gelijk?
We zullen het zien, ik ben benieuwd en wacht met smart, wijn en pizza op wat er komet.