«Дика да, кӀаьнк, дика да!»- аьлар Тараса меллашха, ший кайбенна корта лаьттангахь Ӏочу а берзабаь.
Джалтечо катеха тӀера толхаш Ӏояьхар Остапа; цун кулгаш, когаш лаьррхӀа цу гӀулакха яьча оатхалех дӀадийхкар, цул тӀе-хьагӀа... Унзарбоахаргбац вай ладувгӀараш, цу доккхача Ӏазапа сурт дувцаш. Из дӀахезача дегӀа тӀара чо гӀоттаргбар цар. Цу гаьнарча сага деррига вахар тӀемашца долаш, тӀемашка цун дог чӀоагӀдаьча бирсача замано кхеллар дар из. Остапа, турпало санна, ловра деррига Ӏазап. Мухь-узам хазанзар кхыметтел цун кулгий, когий тӀехкаш кагъе йолайича, цар унзара «гӀарч» гаьнна латтача наха дӀахезача, полякаш унзарбаьнна оагӀора хьежача,- узам баланзар цун багара, хувцаяланзар цун юхь. Тарас латтар наха юкъе корта Ӏочу а берзабаь, бакъда, воккхийвеш, куро бӀаргаш урагӀа а лекхаш, воӀа раьза волаш йоахар: «Дика да, кӀаьнк, дика да!».
Бакъда, тӀеххьара Ӏазап тӀаэттача денал доха доладелча санна хетар Остапа. БӀаргаш лекхар цо шийна гонахьа: Даьла, берригаш ца бовзаш, берригаш хийра нах; моллагӀ хинна а, гаргаргарчарех саг мукъагӀа валар из леча хана цунна юхе. Цун безам бацар елхача наьна оаз хаза е ший кертах ка а етташ, кӀайча наькха тӀа бийнаш а детташ сесага беттача махьарга ладувгӀа. Цунна дезар ший са доалача хана хьаькъале дош аьнна ше тевергвола визза къонах бӀаргагор. Деналах веха кхы тоха са доацаш цӀогӀа техар цо: «Дади! Мичав хьо? Хозий хьона?»
«Хоз!»- аьнна, оаз яьлар сатийна латтача наха юкъера. Цу оазо миллион адамий дегаш цхьатарра тохадалийтар. Герза-ца кийчбенна говра баьреш цу минуте из саг лаха наха юкъе чубелар. бакъда, Тарас воацаш вар, цун-м лар а яйнаяр.
Сурт Запорожцаш боабе буг. Хьалха воагIашвар Тараса воъ Остап ва. В.Н. Гоголю яздя повести «Тарас Бульба» (суртанча А.Е.Кибрик) укх сайтер ийцад
http://www.childrenpedia.org/11/page275.html