(no subject)
'ik hou zo veel van jou' en ik rek mijn armen zo ver als ik kan uit. 'je haat me he?' vraag ik er snel bij. hij legt zijn hand op mijn voorhoofd 'heb je koorts?'. hij lacht, ik lach. het voelt als een deja-vu al weet ik dat het enkel verwarring is van de pijn die je me herhalend liet voelen. een zomerse middag op een zomers terras. heb ik je ooit verteld hoe de kleur van je haar zo mooi pastte bij het rode kussen op de stoel? soms huil ik om hoe je mij in de ogen keek, je jouw roos liet vallen en zweeg. je zweeg, maar je ogen vertelde me dat je de waarheid sprak. een stilte is immers nooit teveel gezegd en jij was zo onzeker dat je het verkeerde zou zeggen en ik je nooit meer aan zou kijken dus je zweeg. en opnieuw zwijg je. je spreekt de waarheid dat je er niks meer om geeft hoe ik ooit je hand vastpakte, je in het gras drukte en ik je meer liet genieten dan iemand je ooit had laten doen. het was donker en er was heel veel rook. kleuren liegen en ik ook.
ik ben friends only, wel even vragen voor je add.
ik ben friends only, wel even vragen voor je add.