jusqu'ici tout va bien, tout va bien....
lang niet gepost. dus dacht laat ik de balans eens opmaken.
Vierde jaars SPH, afstuderen en net twee maanden 20. Minor taal en cultuur Frans.
Minor is geen probleem, lekker op middelbare school manier les krijgen en een beetje franse grammatica erin stampen. Het groeit, frans gaat steeds makkelijker, en mijn woordkennis is beter dan dat ik aanvankelijk dacht. Dus dat komt goed. Als ik wel mijn huiswerk blijf doen.
En afstuderen. Ja. Ik snap er nog wel een beetje iets van, maar het is allemaal nog zo ver weg. voor dat je echt kan starten en kan gaan typen en afronden..eerst nog allemaal bijeenkomsten die pas in februari beginnen. Of dat goed komt, ik wil dat het goed komt, ik ben het zat die klote HBO. Ik ben studeren helemaal zat. Ik hoop echt dat ik het in 1 jaar haal. De motivatie is er wel om het te halen, maar professioneel ebt het beetje bij beetje weg. Misschien ook omdat ik er niet actief me bezig ben. Ik weet het niet.
Ik wil gewoon even helemaal niets hoeven. Niet hoeven studeren, niet alles wat ik doe op professionele wijze moeten verantwoorden. Hoe vaak de gedachte om een jaar te stoppen wel neit door mijn gedachte is gegaan deze vakantie. Maar wat was ik ermee opgeschoten, ik ben zo dichtbij, ik heb echt hard gewerkt de afgelopen drie jaar. hoewel, nog altijd vind ik dat ik het beter en adequater had gekund. Maar dat ben ik, best tevreden over hoe ik het heb gedaan, maar altijd zeker weten dat ik het beter kon. Doe het dan beter of houdt op met druk maken erover..dat is het denk ik.
Deze zomervakantie was gewoon geweldig. Stage afsluiten met een 7 en meteen door naar DOUR! Daarna besloten samen met Tim om tweeënhalve week naar Terschelling te gaan. Het was daar echt supermooi, leuke mensen leren kennen en veel dingen ondernomen. Daarna terug gekeerd op mijn stage plaats, maar dan als "echte" pedagogische medewerker, maar dan zonder eindverantwoordelijkheid. Nog twee weken met Sander gewerkt, mijn stagebegeleider. Wat ben ik blij dat hij mijn stagebegeleider is geweest. Altijd relaxed en alles kon, echt alles. Niets was te gek en hij heeft mij veel geleerd. Ik heb vorig jaar veel geleerd over mijzelf. Ik ben positiever geworden, over mijzelf en mijn kunnen. Het was ook zwaar. Maar die twee weken in de vakantie gaven de ruimte om alles een plek te geven, in te zien wat ik had geleerd en hoe ik was gegroeid.
Ik heb uiteindelijk vanaf half augustus tot drie weken geleden full-time ingevallen op de dagbehandeling. Nu werk ik daar iedere vrijdag, als pedagogisch medewerker op invalbasis.
Dus dat is mijn professionele leven nu. Prioriteit is mijn minor, daarna mijn school en invallen op de dagbehandeling. In Februari start het echt afstuderen.
Thuis is ook veel veranderd. Jelmer en Gitte zijn verhuisd. Ik heb nu een nieuwe huisgenoot en mijn huis voelt best leeg. Met Jelmer en Gitte was er altijd wel leven in huis. Donder liep nog vrolijk rond en de deur stond altijd open. Met Jolanda is het anders, en dat wist ik van te voren ook. We kunnen wel goed met elkaar opschieten en dingen overleggen. Maar we leven gewoon totaal anders. Met Jelmer en gitte zat ik meer op 1 lijn. het voelt nu alsof er begrip is omdat het moet..
Maar ja..het is hoogstens nog voor een jaar dat we naast elkaar wonen. Ik begin het in overvecht gewoon langszaam zat te worden. Al die gekke mensen hier. Schietpartijen op het winkelcentrum als je boodschappen wilt gaan doen, dagelijks glas van autoruiten op de stoep, vechtpartijtjes, het houdt niet op..Maar ik wil niet weg vanwege overvecht. echt niet.
Ik wil weg, omdat ik iets anders wil. Ik heb aangeboden gekregen om bij Saiko in het hotel te komen werken volgend seizoen. En dat wil ik zeker weten doen. In januari ga ik samen met Meike een week op kamp met Saiko. En dan contacten leggen. Kom op, een seizoen gratis in één van de vetste wintersportgebieden zitten, en een beetje werken, maar vooral veel kunnen boarden..dat is toch vet?
Ik vind van wel. Even iets anders. In Mayhrofen, met mijn SPH diploma op zak. En een jaar bedenken wat ik wil en verder flierefluiten.en dik veel snowboarden.
En verder is er nog Tim. Lieve Tim. die eindelijk zijn eigen plekje heeft. De start was gekleurd en erg onzeker. Maar de zekerheid groeit. We zijn zielemaatjes, zitten op 1 lijn, begrijpen elkaar zonder iets te zeggen en zien veel aan elkaar. De drang om elkaar te steunen en elkaar te helpen is groot en we creëren er een mooi draagvlak mee. Ik hou van hem en hij van mij, en de relatie begint nu gezonde vormen aan te nemen nu we niet meer continu bij elkaar zijn. Ja het leek op mijn relatie met philip, maar ik sta er nu middenin, met OPEN ogen. Ik zie het gebeuren en heb er een halt op geroepen en toen kreeg tim een kamer, dus wat mij betreft, komt alles op zijn pootjes terecht.
ik ben ooit begonnen aan deze post, en wou nu weer iets posten en deze stond er nog. DUs ik laat hem maar staan. Dit is wat was. Nu vooruit kijken..
Er zijn dingen waar ik spijt van heb, die ik misschien beter had kunnen doen. Maar daar kan ik nu niets meer aan veranderen, alles is goed gegaan en ik ben er nog steeds. Er is een iets waar ik moeite mee heb op dit moment, maar ik weet niet wat ik daarin kan doen. anderen maken ook keuzes, en daar moet je maar mee leven denk ik?
De aarde draait nog steeds. En ik adem nog steeds. En nu moet ik naar mijn werk dus ik ga er van door.