Zouden mannen gehandicapt moeten zich te uiten?
Ik loop samen met Boukje de Gildenhoek uit. Nico loopt vlak achter me, 'Hallo, Boukje! lekker gewerkt vandaag?' En even later komt daar Dick..Dick kan nog iets zien, Boukje en Nico zijn allebei blind. Hij begroet Boukje vriendelijk en gaat naast Nico staan, 'Ha Nico, kerel, lekker gewerkt vandaag?'' en hij pakt Nico's hand vast en Hand in Hand lopen ze druk kletsend terug naar de groep.
Wat ik hier mee wil zeggen? Ik weet het niet, ik kreeg een dikke glimlach op mijn gezicht toen ik het zag. Het leven op Bartje is zo anders dan de 'gewone' wereld en nog wordt er alles aan gedaan om het zo hetzelfde te laten worden. Ik kan alles nou wel gaan vergelijken, maar dat wil ik niet. De enige vraag die bij mij omhoog kwam was, zouden twee gewone mannen dat ook doen, op het moment dat de één het niet meer weet zijn hand pakken en de weg lijden?
Kurt Cobain schreef onderaan zijn afscheidsbrief Peace! Love! Empathy! en toen ik die brief las wist ik half niet wat Empathy in hield. En nu ik weet wat het inhoud, en merk dat ik het doe of heb..Soms is het bij andere zover te zoeken. Het is geen moeilijk iets waar je goed in moet zijn. Empathie is simpelweg de ander aanvoelen, op één lijn komen, ondersteunen, gevoel (h)erkennen..Jezelf verplaatsen in de ander en jou gedachten daarover delen.
Toen ik net naar de Horst ging zeiden mensen, geitenwollensokkenschool, alleenmaaroverjezelfpraatschool, therapietijdensjeopleiding en weet ik veel wat. Maar ik vind niet dat het zo zit. Ik leer een wereld kennen, die nog niet bekend is in de grote wereld. Mensen die bij een hulpverlener zijn geweest snappen het misschien. Ik leer niet om mensen te helpen, ik leer om mensen hun gevoel te herkennen. Iedereen is zo verschillend, en iedereen is zo gelijk. We verschillen in ons handelen, maar voelen bij bepaalde dingen dezelfde gevoelens. En het enige wat je nodig hebt voor empathie is het uit kunnen spreken van die gevoelens, dat je ze bij jezelf herkend als een ander ze voelt..en dan vertellen hoe jij het zo doen.
ik weet nog steeds niet wat ik ermee wil zeggen. Ik wil gewoon kwijt dat niets raar is, totdat jij het raar vindt..Blijf open staan, ja iedereen is gelijk, maar niet iedereen uit het hetzelfde..Heb geduld, en blijf erbij..Wordt niet alleen boos, maar geef aan dat je boos begint te worden..Zorg dat de ander niet alleen rekening hoeft te houden met jou, maar dat jij dat ook doet bij een ander. Het is zo moeilijk om ergens een balans tussen te vinden, maar bljif alles uitspreken..Als je twijfelt, zeg dan dat je twijfelt..Trek jezelf eens terug in een situatie, gewoon, tien seconden, en kijk hoe jij in die situatie staat. Hoe zien mensen jou denk je op dit moment? En hoe zie jij die mensen? Moet je opletten op wat je zegt? Of let je helemaal niet op en praat je om indruk te maken? Wat voor een gevoel roepen deze mensen bij je op? Wat zou je willen veranderen? En als het allemaal goed is, wat maakt het dan goed? Zit je er dan wel met een glimlach bij? Ik leerde het op school, ik zie ik denk ik voel. Met cynthia in de klas..het begint met lacherig ik zie dat je met je arm onder je hoofd zit, ik denk daardoor dat je moe bent, ik krijg het gevoel dat mijn gesprek je niet boeit en dit vind ik niet fijn..Zo kan je iets brengen, hoe het voor jou zit en ja de ander wordt boos als je het overbrengt als het zo is..Want het is wel zo, alleen voor jou...Misschien heeft de ander wel een hele andere bedoeling, maar die weet je niet..En daar kom je alleen achter door het te vragen..niet interpreteren uit acties, maar uit de situatie..Uit jou gedachten en gevoel en dat van hun..
Het enige wat ik gewoon van mezelf weet en wil is dat ik eerlijk wil zijn, dingen uitspreek als ze mij dwars zitten en ik ze niet leuk vind. En er rekening mee houden dat er mensen zijn die je pijn kan doen... Eerlijkheid duurt het langst..Pijn nog langer..
Wat ik hier mee wil zeggen? Ik weet het niet, ik kreeg een dikke glimlach op mijn gezicht toen ik het zag. Het leven op Bartje is zo anders dan de 'gewone' wereld en nog wordt er alles aan gedaan om het zo hetzelfde te laten worden. Ik kan alles nou wel gaan vergelijken, maar dat wil ik niet. De enige vraag die bij mij omhoog kwam was, zouden twee gewone mannen dat ook doen, op het moment dat de één het niet meer weet zijn hand pakken en de weg lijden?
Kurt Cobain schreef onderaan zijn afscheidsbrief Peace! Love! Empathy! en toen ik die brief las wist ik half niet wat Empathy in hield. En nu ik weet wat het inhoud, en merk dat ik het doe of heb..Soms is het bij andere zover te zoeken. Het is geen moeilijk iets waar je goed in moet zijn. Empathie is simpelweg de ander aanvoelen, op één lijn komen, ondersteunen, gevoel (h)erkennen..Jezelf verplaatsen in de ander en jou gedachten daarover delen.
Toen ik net naar de Horst ging zeiden mensen, geitenwollensokkenschool, alleenmaaroverjezelfpraatschool, therapietijdensjeopleiding en weet ik veel wat. Maar ik vind niet dat het zo zit. Ik leer een wereld kennen, die nog niet bekend is in de grote wereld. Mensen die bij een hulpverlener zijn geweest snappen het misschien. Ik leer niet om mensen te helpen, ik leer om mensen hun gevoel te herkennen. Iedereen is zo verschillend, en iedereen is zo gelijk. We verschillen in ons handelen, maar voelen bij bepaalde dingen dezelfde gevoelens. En het enige wat je nodig hebt voor empathie is het uit kunnen spreken van die gevoelens, dat je ze bij jezelf herkend als een ander ze voelt..en dan vertellen hoe jij het zo doen.
ik weet nog steeds niet wat ik ermee wil zeggen. Ik wil gewoon kwijt dat niets raar is, totdat jij het raar vindt..Blijf open staan, ja iedereen is gelijk, maar niet iedereen uit het hetzelfde..Heb geduld, en blijf erbij..Wordt niet alleen boos, maar geef aan dat je boos begint te worden..Zorg dat de ander niet alleen rekening hoeft te houden met jou, maar dat jij dat ook doet bij een ander. Het is zo moeilijk om ergens een balans tussen te vinden, maar bljif alles uitspreken..Als je twijfelt, zeg dan dat je twijfelt..Trek jezelf eens terug in een situatie, gewoon, tien seconden, en kijk hoe jij in die situatie staat. Hoe zien mensen jou denk je op dit moment? En hoe zie jij die mensen? Moet je opletten op wat je zegt? Of let je helemaal niet op en praat je om indruk te maken? Wat voor een gevoel roepen deze mensen bij je op? Wat zou je willen veranderen? En als het allemaal goed is, wat maakt het dan goed? Zit je er dan wel met een glimlach bij? Ik leerde het op school, ik zie ik denk ik voel. Met cynthia in de klas..het begint met lacherig ik zie dat je met je arm onder je hoofd zit, ik denk daardoor dat je moe bent, ik krijg het gevoel dat mijn gesprek je niet boeit en dit vind ik niet fijn..Zo kan je iets brengen, hoe het voor jou zit en ja de ander wordt boos als je het overbrengt als het zo is..Want het is wel zo, alleen voor jou...Misschien heeft de ander wel een hele andere bedoeling, maar die weet je niet..En daar kom je alleen achter door het te vragen..niet interpreteren uit acties, maar uit de situatie..Uit jou gedachten en gevoel en dat van hun..
Het enige wat ik gewoon van mezelf weet en wil is dat ik eerlijk wil zijn, dingen uitspreek als ze mij dwars zitten en ik ze niet leuk vind. En er rekening mee houden dat er mensen zijn die je pijn kan doen... Eerlijkheid duurt het langst..Pijn nog langer..