Verlies
Kort nadat ik vanochtend naar Leiden vertrok, heeft mijn hond (Rollie) een ernstige beroerte gekregen waardoor zijn achterlijf verlamd raakte. Hij leed veel pijn en jankte en blafte hartverscheurend, vertelde mijn vader. Mijn vader is onmiddelijk met hem naar de dierenarts gegaan. Er was niets meer wat ze voor mijn hond konden doen behalve een spuitje.
Mijn hond, mijn eigen lieve, lieve, lieve hond is dood. Hij is in ieder geval gemiddeld oud geworden. We hadden hem 3 jaar (we hebben 'm uit het asiel), maar het voelt alsof ik 'm al mijn hele leven heb gehad.
Ik voel me echt verschrikkelijk, ik heb sinds ik het nieuws 4 uur geleden voor het eerst hoorde niks anders dan gehuild. Het is gewoon een vriend van me die is doodgegaan, de vriend die 'smorgens vrolijk kwispelend op mij af kwam lopen, mijn vriend die zijn snuit tegen me aanduwde als ik niet lekker in m'n vel zat. Hij is er gewoon niet meer, en dat is echt zo naar. En dan helemaal dat hij zo veel pijn had voordat hij doodging. Dat verdiende hij gewoon niet, hij verdiende het om minstens nog een jaar te leven om dan vredig in zijn mandje vredig dood te gaan. Hij verdiende het niet om half verlamd, en bibberend en huilend van de pijn, doorweekt met z'n eigen plas dood te gaan. Die hond heeft al zo veel meegemaakt. Hij werd 3 jaar geleden als zwerfhond opgepikt op de tramrails van de Nieuwezijds Voorburgwal. Via het asiel kwam hij bij ons terecht.
Het doet echt veel pijn. Maar Rollie, je bent voor mij nog de beste, liefste en mooiste hond OOIT. Er is en was nergens ter wereld ooit een hond die zo fantastisch was als jou. Er zal ook nooit een betere hond als jou ooit bestaan. Ik mis je zo erg...
Mijn hond, mijn eigen lieve, lieve, lieve hond is dood. Hij is in ieder geval gemiddeld oud geworden. We hadden hem 3 jaar (we hebben 'm uit het asiel), maar het voelt alsof ik 'm al mijn hele leven heb gehad.
Ik voel me echt verschrikkelijk, ik heb sinds ik het nieuws 4 uur geleden voor het eerst hoorde niks anders dan gehuild. Het is gewoon een vriend van me die is doodgegaan, de vriend die 'smorgens vrolijk kwispelend op mij af kwam lopen, mijn vriend die zijn snuit tegen me aanduwde als ik niet lekker in m'n vel zat. Hij is er gewoon niet meer, en dat is echt zo naar. En dan helemaal dat hij zo veel pijn had voordat hij doodging. Dat verdiende hij gewoon niet, hij verdiende het om minstens nog een jaar te leven om dan vredig in zijn mandje vredig dood te gaan. Hij verdiende het niet om half verlamd, en bibberend en huilend van de pijn, doorweekt met z'n eigen plas dood te gaan. Die hond heeft al zo veel meegemaakt. Hij werd 3 jaar geleden als zwerfhond opgepikt op de tramrails van de Nieuwezijds Voorburgwal. Via het asiel kwam hij bij ons terecht.
Het doet echt veel pijn. Maar Rollie, je bent voor mij nog de beste, liefste en mooiste hond OOIT. Er is en was nergens ter wereld ooit een hond die zo fantastisch was als jou. Er zal ook nooit een betere hond als jou ooit bestaan. Ik mis je zo erg...