En wat nu?
Ik zit weer in een dip, ik lijk het de laatste tijd steeds vaker te hebben. Ik zit nu in een WAANZINNIGE dip. Ik ben ondergedompeld in een melancholische melange van verveling, eenzaamheid, overpeinzing en wanhoop. Het voelt gewoon zo... Alsof het leven niets nieuws meer voor mij in petto heeft. Ik heb werk, ik ga uit, ik heb mijn hobby's, en ik heb vrienden (vraag mij niet waarom, volgens mij ben ik strontvervelend)... En dat is het. Ik ben eenzaam, gestressd, vermoeid en verdrietig. Waarom heeft iedereen spectaculaire levens vol met reizen, plezier, liefde en nieuwe uitdagingen? Het leven heeft gewoon geen uitdagingen meer voor me, ook al ben ik pas 18. Ik zie het op dit moment gewoon niet meer zitten om nog jaren te leven zoals ik nu leef. Leven flitst voorbij, *zoef*, tja, dat was het dan.
En het lullige? Ik heb het aan mijzelf te danken.
Bye