Apr 14, 2009 17:42
Hoop maakt plaats voor goede herinneringen.
Of het mij nou ontzegt wordt of niet, dat moment kan mij niet meer worden afgepakt. Alleen dementie of een andere vorm van vergeetachtigheid kan het nog doen uitwissen.
Ik had angst niet te weten wat echte liefde en magie is. Ik heb het terug gevonden en zelfs in een mooiere vorm dan ik had durven hopen. Ik weet dat ik in staat ben om lief te hebben in een zuivere vorm. Ook heb ik deels door die nacht een deel van mijn spiritualiteit terug gevonden. Daarvoor bedank ik hem. Ik wens hem ook heel veel geluk en liefde toe.
Net zei ik nog tegen mijn huisgenootje, ze moet wel heel erg leuk zijn! Hehe, haar boven mij verkiezen. Oh well, ik meen het, ik wens ze het beste.
Ik ben redelijk blij en opgelucht. Ik weet nu hoe het zit, dromen en hopen heeft geen zin meer.
Maar ik twijfel aan mijn optimistische gevoel. Werkelijk waar, ik wilde met hem trouwen. En nu hoor ik dat het niet door gaat het hele feest en ik ga gewoon lachend over straat en wens hun het beste. Klopt dat? Ook al was ik het wel al aan het afsluiten.
Wel even voelde ik het steken toen ik hoorde dan Anniek hen samen had gezien. Een korte steek.
Ach ja ik vind mijn prins wel. Ook al weet ik hij een zeldzaam figuur is, hij is niet de enige.