(no subject)
Ik weet niet hoe ik mij voel, hoe ik mij moet voelen of welke gedachten op welke plek moet zetten. Gedrag aanpassen voor andere is nooit een probleem geweest, dus had ik verwacht dat ik dat bij mijzelf ook zou kunnen doen. 'Angelica je bent vrolijk, kom op, je hebt niks om te zeuren.' meerdere malen heb ik dat gedacht terwijl ik weer stond te staren naar de witte muren, waar af en toe een vlekje op te vinden was.
Schoonmaken, band plakken, Sims collectie compleet maken en mij bezighouden met mijn computer moeten mij tevreden stellen. Tenminste, alleen mijn Sims collectie en mijn computer, wat overigens een gedeelte is van mijn studie. Schoonmaken is meer een ding wat eens in de week echt goed moet gebeuren om weer een lekker briesje in huis te krijgen en een fris gevoel te hebben *Stofzuigen doe ik wel om de dag, en de afwas iedere dag maar goed dat ter zijde.* En als ik dan alles heb schoongemaakt, net zit en mijzelf tevreden voel over wat ik vandaag heb gedaan komt mijn vriend thuis. "Wauw wat mooi schoongemaakt liefje!" Op een baby achtige manier zegt hij dat altijd, alsof ik het Syndroom van down heb en niks kan (No offence), Vervolgens loopt hij naar de badkamer (Die ook net schoon is) , gooit zijn kleding overal in het rond en uit eindelijk buiten, aangezien hij met darmen van varkens werkt is die meur niet te houden van die kleding, en vervolgens begint hij met douchen.. Dat houd dit is, in shampoo uit shampoo, tandenpoetsen onder de douche en weer uitspugen in de douche. De douche die ik dan net schoon heb gemaakt.
Op z'n moment voel ik mij dan hartstikke minderwaardig, aangezien hij het huishouden ook niet echt als een baan ziet, maar dat zal hij nog wel merken als ik dadelijk weer naar school ben. Dan kan hij mooi mee gaan helpen, dan heb ik ook niet tijd voor alles. Maar goed, op z'n moment gaan er duizend dingen door mijn hoofdje. "Waarom moet hij dat nou weer doen?" "Deed hij het omdat het toch niet goed genoeg er uit zag, shit ik was ook inderdaad een plekje vergeten. Hoe dom kan ik zijn verdomme" Allemaal van dat soort dingen..
Overigens merk ik aan mij zelf dat ik de laatste tijd steeds sneller wordt afgeleid, hoor ik stemmen buiten kijk ik naar buiten. Hoor ik een Auto of 3 achter elkaar rijden of een fiets het kleine opritje hier voor opkomen rijden, kijk ik automatisch heel snel om te zien of er een bekende bij zit. Wat dus nooit zo is, tenzij Bart komt.
Bart is mijn beste vriend, ik heb hem leren kennen op het MBO en al snel ging hij versneld over naar een hogere klas.. Sinds febrauri zit ik weer bij hem in de klas en is het hartstikke gezellig enzo. Maar goed, het punt: Hij was verlief op mij toen we al in de eerste klas zaten. En nu vind hij mij nog steeds leuk zegt hij, maar praat hij er liever niet over. Oke dat snap ik wel vanaf zijn kant maar aan de andere kant vind ik het wel eng omdat ik met JP nu een goede basis heb, een goed huisje en alles en dat wilik niet verpesten. Het is niet zo dat ik smoor verliefd op hem ben op het moment natuurlijk niet, maar als ik JP niet had gehad was er denk ik wel iets gebeurt. Niet dat ik nu iets van plan ben om vreemd te gaan of niet, dat absoluut niet. Maar ik denk wel dat als het uit zou gaan met JP dat hij zijn kans zou grijpen..
Vrienden heb ik niet veel, echte vrienden eigenlijk alleen Bart. Natuurlijk wel meer ' vrienden' maar met hun ga ik niet echt om laat maar zeggen. Ik ben nooit zo persoon gebonden geweest aangezien ik jaren gepest ben geweest en een beetje tot mijn lot ben toegelaten door mijn ouders.. Maar heb mij altijd zien te redden.. Maar toch merk ik dat ik steeds meer, minder op mijn gemak voel tussen mensen.
Ik ga alleen naar buiten wanneer het moet, en dan maak ik ook een plan waar ik eerst heen ga en hoe ik dan fiets. Als dat plan wordt veranderd onderweg omdat ik met iemand praat, dan raak ik lichtelijk geirriteerd en een klein beetje boos op mijzelf.
Overigens wil ik ook nog even zeggen dat ik bang ben om naar de dokter te gaan, ik heb geen idee wat en hoe iets aan hem moet vertellen aangezien hij nogal vaak met mijn moeder wilt praten en ik mijn moeder niet het idee wil geven dat he tniet goed gaat. En als ik alles heb verteld ben ik ook bang dat hij dadelijk zoiets heeft van: Ze ligt alles bij elkaar. (aangezien ik best een groot medisch dossier heb)
Hebben jullie tips??
Schoonmaken, band plakken, Sims collectie compleet maken en mij bezighouden met mijn computer moeten mij tevreden stellen. Tenminste, alleen mijn Sims collectie en mijn computer, wat overigens een gedeelte is van mijn studie. Schoonmaken is meer een ding wat eens in de week echt goed moet gebeuren om weer een lekker briesje in huis te krijgen en een fris gevoel te hebben *Stofzuigen doe ik wel om de dag, en de afwas iedere dag maar goed dat ter zijde.* En als ik dan alles heb schoongemaakt, net zit en mijzelf tevreden voel over wat ik vandaag heb gedaan komt mijn vriend thuis. "Wauw wat mooi schoongemaakt liefje!" Op een baby achtige manier zegt hij dat altijd, alsof ik het Syndroom van down heb en niks kan (No offence), Vervolgens loopt hij naar de badkamer (Die ook net schoon is) , gooit zijn kleding overal in het rond en uit eindelijk buiten, aangezien hij met darmen van varkens werkt is die meur niet te houden van die kleding, en vervolgens begint hij met douchen.. Dat houd dit is, in shampoo uit shampoo, tandenpoetsen onder de douche en weer uitspugen in de douche. De douche die ik dan net schoon heb gemaakt.
Op z'n moment voel ik mij dan hartstikke minderwaardig, aangezien hij het huishouden ook niet echt als een baan ziet, maar dat zal hij nog wel merken als ik dadelijk weer naar school ben. Dan kan hij mooi mee gaan helpen, dan heb ik ook niet tijd voor alles. Maar goed, op z'n moment gaan er duizend dingen door mijn hoofdje. "Waarom moet hij dat nou weer doen?" "Deed hij het omdat het toch niet goed genoeg er uit zag, shit ik was ook inderdaad een plekje vergeten. Hoe dom kan ik zijn verdomme" Allemaal van dat soort dingen..
Overigens merk ik aan mij zelf dat ik de laatste tijd steeds sneller wordt afgeleid, hoor ik stemmen buiten kijk ik naar buiten. Hoor ik een Auto of 3 achter elkaar rijden of een fiets het kleine opritje hier voor opkomen rijden, kijk ik automatisch heel snel om te zien of er een bekende bij zit. Wat dus nooit zo is, tenzij Bart komt.
Bart is mijn beste vriend, ik heb hem leren kennen op het MBO en al snel ging hij versneld over naar een hogere klas.. Sinds febrauri zit ik weer bij hem in de klas en is het hartstikke gezellig enzo. Maar goed, het punt: Hij was verlief op mij toen we al in de eerste klas zaten. En nu vind hij mij nog steeds leuk zegt hij, maar praat hij er liever niet over. Oke dat snap ik wel vanaf zijn kant maar aan de andere kant vind ik het wel eng omdat ik met JP nu een goede basis heb, een goed huisje en alles en dat wilik niet verpesten. Het is niet zo dat ik smoor verliefd op hem ben op het moment natuurlijk niet, maar als ik JP niet had gehad was er denk ik wel iets gebeurt. Niet dat ik nu iets van plan ben om vreemd te gaan of niet, dat absoluut niet. Maar ik denk wel dat als het uit zou gaan met JP dat hij zijn kans zou grijpen..
Vrienden heb ik niet veel, echte vrienden eigenlijk alleen Bart. Natuurlijk wel meer ' vrienden' maar met hun ga ik niet echt om laat maar zeggen. Ik ben nooit zo persoon gebonden geweest aangezien ik jaren gepest ben geweest en een beetje tot mijn lot ben toegelaten door mijn ouders.. Maar heb mij altijd zien te redden.. Maar toch merk ik dat ik steeds meer, minder op mijn gemak voel tussen mensen.
Ik ga alleen naar buiten wanneer het moet, en dan maak ik ook een plan waar ik eerst heen ga en hoe ik dan fiets. Als dat plan wordt veranderd onderweg omdat ik met iemand praat, dan raak ik lichtelijk geirriteerd en een klein beetje boos op mijzelf.
Overigens wil ik ook nog even zeggen dat ik bang ben om naar de dokter te gaan, ik heb geen idee wat en hoe iets aan hem moet vertellen aangezien hij nogal vaak met mijn moeder wilt praten en ik mijn moeder niet het idee wil geven dat he tniet goed gaat. En als ik alles heb verteld ben ik ook bang dat hij dadelijk zoiets heeft van: Ze ligt alles bij elkaar. (aangezien ik best een groot medisch dossier heb)
Hebben jullie tips??