(no subject)
Grabe na, nalintekan na, masyado na akong naiinspire sa Atenistang ito ah. Feeling ko tuloy pag na frustrate ako, kaya ko ng bumangon ulit. Bakit ba lahat ng nakikilalang kong LaSallista galit sa school namin, kaya tuloy ako nawawalan ng confidence, e dati rati pag tinatanong ako kung san ako nagaaral, proud na proud ako, DLSU, bakit may problema? Aba ngayon, makasama mo naman ba ang mga LaSallista sa 3 buwan, mawawalan ka nga ng confidence kasi puro reklamo, puro, "kung nasa UP at Ateneo lang ako.. blah blah." tangina niyo, di niyo nga mapasa-pasa ang course niyo sa Lasalle eh, reklamo pa kayo ng reklamo pati tuloy ako na disappoint. Pero seryoso, di ayos mga tao sa LaSalle, parang mga walang pangarap sa buhay, ayaw ko nun. Nung first day, nakakapaglakad ako magisa, nung last day na, kelangan parating may kasama at parating dapat mejo cool, tangina yan, e gusto ko pa naman yung lugar na walang pakielamanan, yung kahit umihi ka sa daan, okay lang. At ang malupet pa, pinagtritripan pa yung mga nerd, excuse me, isa ako sa mga nangtritrip no. haha. For a change. Mas minahal ko pa ang LaSalle bilang eskwelahan kung walang estudyante, ang jologs eh, mag english ka lang ng konti, conyotic ka na agad. E maarte pa naman ako sa ganun, gusto ko english lahat. Feeling eh. Tinanong nga nila ako bakit english ako ng english nung first day, e tangina niyo pala, malay ko ba na di pala kayo nag eenglish, naturang mga taga-woodrose. Parang big deal ba yun? Pero ayos kasi lahat ng nakausap ko sa school sinabi ata kung baliw ako, nice one freaks.