A myth
Κάποτε σε μια σπηλιά, στην πλαγιά του λόφου Βάβελ, ζούσε ενας τρομακτικός δράκος που έβγαζε φωτιές από το στόμα του και κατασπάραζε τις αγελάδες που έβοσκαν στα τριγύρω λιβάδια. Μάταια όλοι οι θαρραλαίοι ιππότες προσπαθούσαν να νικήσουν το δράκο, αλλά ακόμη πριν προλάβουν να τραβήξουν το σπαθί τους, η φωτιά του τέρατος τους κατέτρωγε, και σύντομα δεν έμεινε κανένας να τον αντιμετωπίσει.
Ο Βασιλιάς που βασίλευε εκείνο τον καιρό, έστειλε τους τελάληδες του στα γύρω βασίλεια να ανακοινώσουν ότι όποιος κατάφερνε να σφάξει το δράκο θα έπαιρνε ως ανταμοιβή την κόρη του σε γάμο και θα κληρονομούσε το θρόνο του. Υποψήφιοι παρακινημένοι από μια τέτοια ωραία προσφορά ήρθαν να αντιμετωπίσουν το τέρας, αλλά επίσης καταστράφηκαν. Ο βασιλιάς παραδόθηκε στην απελπισία, ενώ η κόρη του στεναχωριόταν ότι δε θα παντρευόταν ποτέ. Η χτυπημένη από το δράκο χώρα γινόταν ολοένα και φτωχότερη.
Και τότε ένας υποδηματοποιός ονόματι Κρακ αποφάσισε να αναμετρηθεί με το κτήνος χρησιμοποιόντας μια μοναδική στρατηγική. Αφού γέμισε ένα παχύ κριάρι με θειάφι, άφησε αυτόν τον νόστιμο μεζέ μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς. Ο δράκος, όντας άπληστος αλλά και ανόητος, κατάπιε το επίβουλο δώρο με μια μπουκιά. Ο λαιμός του άρχισε να καίει και ο δράκος έτρεξε στον κοντινό ποταμό Βιστούλα. Εκεί κατάπιε τόσο πολύ νερό προσπαθώντας να απαλείψει το κάψιμο, ώστε τελικά έσκασε με ένα φοβερό ΜΠΑΜ και όλοι κατάλαβαν ότι είχαν πια σωθεί από αυτόν το τρόμο.
Ο υποδηματοποιός παντρεύτηκε την κόρη του Βασιλιά, και μετά το θάνατό του, ανέλαβε το θρόνο. Η πόλη, την οποία ο Κρακ είχε σώσει από τον δράκο στο λόφο Βάβελ, πήρε το όνομά του, και το φέρει πάντα από τότε με περηφάνεια.
Αυτή είναι η ιστορία, ένα μεσαιωνικό παραμύθι, για την πόλη Κρακοβία, την παλιά πρωτεύουσα της Πολωνίας. Τα κόκαλα του κακού δράκου καθώς και την σπηλιά που κοιμόταν, μπορείτε να τα δείτε και σήμερα αν επισκεφτείτε τον λόφο Βάβελ με το ομώνυμο κάστρο στην κορυφή του. Φυσικά μην πιστέψετε τους σύγχρονους επιστήμονες που ισχυρίζονται ότι είναι λείψανα από κάποιο προιστορικό θηλαστικό, άλλωστε ούτε και οι κάτοικοι της πόλης τους πιστεύουν.
Άγαλμα του δράκου, μπροστά στη σπηλιά που ζούσε
Ο Βασιλιάς που βασίλευε εκείνο τον καιρό, έστειλε τους τελάληδες του στα γύρω βασίλεια να ανακοινώσουν ότι όποιος κατάφερνε να σφάξει το δράκο θα έπαιρνε ως ανταμοιβή την κόρη του σε γάμο και θα κληρονομούσε το θρόνο του. Υποψήφιοι παρακινημένοι από μια τέτοια ωραία προσφορά ήρθαν να αντιμετωπίσουν το τέρας, αλλά επίσης καταστράφηκαν. Ο βασιλιάς παραδόθηκε στην απελπισία, ενώ η κόρη του στεναχωριόταν ότι δε θα παντρευόταν ποτέ. Η χτυπημένη από το δράκο χώρα γινόταν ολοένα και φτωχότερη.
Και τότε ένας υποδηματοποιός ονόματι Κρακ αποφάσισε να αναμετρηθεί με το κτήνος χρησιμοποιόντας μια μοναδική στρατηγική. Αφού γέμισε ένα παχύ κριάρι με θειάφι, άφησε αυτόν τον νόστιμο μεζέ μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς. Ο δράκος, όντας άπληστος αλλά και ανόητος, κατάπιε το επίβουλο δώρο με μια μπουκιά. Ο λαιμός του άρχισε να καίει και ο δράκος έτρεξε στον κοντινό ποταμό Βιστούλα. Εκεί κατάπιε τόσο πολύ νερό προσπαθώντας να απαλείψει το κάψιμο, ώστε τελικά έσκασε με ένα φοβερό ΜΠΑΜ και όλοι κατάλαβαν ότι είχαν πια σωθεί από αυτόν το τρόμο.
Ο υποδηματοποιός παντρεύτηκε την κόρη του Βασιλιά, και μετά το θάνατό του, ανέλαβε το θρόνο. Η πόλη, την οποία ο Κρακ είχε σώσει από τον δράκο στο λόφο Βάβελ, πήρε το όνομά του, και το φέρει πάντα από τότε με περηφάνεια.
Αυτή είναι η ιστορία, ένα μεσαιωνικό παραμύθι, για την πόλη Κρακοβία, την παλιά πρωτεύουσα της Πολωνίας. Τα κόκαλα του κακού δράκου καθώς και την σπηλιά που κοιμόταν, μπορείτε να τα δείτε και σήμερα αν επισκεφτείτε τον λόφο Βάβελ με το ομώνυμο κάστρο στην κορυφή του. Φυσικά μην πιστέψετε τους σύγχρονους επιστήμονες που ισχυρίζονται ότι είναι λείψανα από κάποιο προιστορικό θηλαστικό, άλλωστε ούτε και οι κάτοικοι της πόλης τους πιστεύουν.
Άγαλμα του δράκου, μπροστά στη σπηλιά που ζούσε