Усе пабеглі і я пабегла ці 90 дзён зімы/Все побежали и я побежала или 90 дней зимы.
Уже дзве сяброўкі ў жж подхапілі гэты трэнд ну і я таксама, але пачуцце, што акрамя скарг на надвор'е і ўсеагульнае стамленне пісаць больш няма чаго.
На вучобе нас з снежня адправілі зноў у зум. Не магу сказаць што мяне гэта факт не падабаецца- я хоць са сваім сіндромам деэфіцыта ўвагі і маю вялікія праблемы сядзець 8 гадзін перад экранам калі ў хаце столь важных і прывабных спраў, але ехаць на цягніку пры гэтым надвор'і вышэй маіх сіл.
У лістападзе схадзіла на 2 інтервью ў клініцы- адна ў Дортмундзе, плацяць для практыкантаў (так пасля 5 год ўнівера і пачаўшы вучобу на псіхатэрапэўта та зноў тол'ко танная працоўная сіла) някепска, пачаць можна ў траўні.
Другая вакансія- у Дуйсбурзе, 7 хвілін ад вакзала, але вельмі сумбурна- жанчына, што адказвала за практыкантаў ў дэкреце, змяніўця шеф і шмат працоўнікаў зышлі са старым. На пытанне калі магчыма пачаць ухіліста адказалі ў пачатку года. Колькі плацяць таксама не сказалі (я ім напісала емейл і чакаю адказу).
Навогуле адзінае жаданне зараз гэта сядзець пад цеплай коўдрай і каб гэты год скончыўся нарэшце.
***
Уже двое подруг в ЖЖ подхватили эту тенденцию, ну и я тоже, но такое ощущение, что кроме жалоб на погоду и общую усталость писать больше нечего.
На учебе нас снова с декабря остправили в зум. Не могу сказать, что мне не нравится этот факт, хотя у меня синдром дефицита внимания и большие проблемы, сидя по 8 часов перед экраном, когда в доме такие важные и привлекательные дела, но ехать поездом в такую погоду - выше моих сил.
В ноябре пошли на 2 собеседования в клинике, одно в Дортмунде, оплата интернов (так что после 5 лет обучения в университете и начала учебы у психотерапевта и опять такая дешевая рабочая сила) неплохо, можно начинать в мае.
Вторая вакансия - в Дуйсбурге, в 7 минутах от вокзала, но очень хаотичнo - женщина, отвечающая за стажеров в декрете, сменился начальник и многие работники ушли со старым. На вопрос, когда можно начать, уклончиво ответили в начале года. Сколько платить тоже не сказали (написалa им письмо и жду ответа).
В общем, сейчас единственное желание - посидеть под теплым одеялом и чтобы этот год наконец-то закончился.
На вучобе нас з снежня адправілі зноў у зум. Не магу сказаць што мяне гэта факт не падабаецца- я хоць са сваім сіндромам деэфіцыта ўвагі і маю вялікія праблемы сядзець 8 гадзін перад экранам калі ў хаце столь важных і прывабных спраў, але ехаць на цягніку пры гэтым надвор'і вышэй маіх сіл.
У лістападзе схадзіла на 2 інтервью ў клініцы- адна ў Дортмундзе, плацяць для практыкантаў (так пасля 5 год ўнівера і пачаўшы вучобу на псіхатэрапэўта та зноў тол'ко танная працоўная сіла) някепска, пачаць можна ў траўні.
Другая вакансія- у Дуйсбурзе, 7 хвілін ад вакзала, але вельмі сумбурна- жанчына, што адказвала за практыкантаў ў дэкреце, змяніўця шеф і шмат працоўнікаў зышлі са старым. На пытанне калі магчыма пачаць ухіліста адказалі ў пачатку года. Колькі плацяць таксама не сказалі (я ім напісала емейл і чакаю адказу).
Навогуле адзінае жаданне зараз гэта сядзець пад цеплай коўдрай і каб гэты год скончыўся нарэшце.
***
Уже двое подруг в ЖЖ подхватили эту тенденцию, ну и я тоже, но такое ощущение, что кроме жалоб на погоду и общую усталость писать больше нечего.
На учебе нас снова с декабря остправили в зум. Не могу сказать, что мне не нравится этот факт, хотя у меня синдром дефицита внимания и большие проблемы, сидя по 8 часов перед экраном, когда в доме такие важные и привлекательные дела, но ехать поездом в такую погоду - выше моих сил.
В ноябре пошли на 2 собеседования в клинике, одно в Дортмунде, оплата интернов (так что после 5 лет обучения в университете и начала учебы у психотерапевта и опять такая дешевая рабочая сила) неплохо, можно начинать в мае.
Вторая вакансия - в Дуйсбурге, в 7 минутах от вокзала, но очень хаотичнo - женщина, отвечающая за стажеров в декрете, сменился начальник и многие работники ушли со старым. На вопрос, когда можно начать, уклончиво ответили в начале года. Сколько платить тоже не сказали (написалa им письмо и жду ответа).
В общем, сейчас единственное желание - посидеть под теплым одеялом и чтобы этот год наконец-то закончился.