Het bloed onder m'n nagels

[sirstifler]

Daar was je weer vannacht. Ontwaakt uit je winterslaap. Een aantal seizoenen heb je even uitgerust en nagedacht over nieuwe strategieën om mijn nacht te terroriseren. Je bent subtieler geworden en slimmer. Ik lijk machteloos en zo zal je me de zomer weer slapeloze nachten en bultvolle dagen bezorgen. Het begint altijd bij dat ik je eerst langs mijn tv zie vliegen terwijl ik al bijna slaap en altijd nog even een paar keer langs de kanalen zap. Te moe om op de staan en je tegen m'n tv dood te drukken blijf ik onverstandig liggen en sluit langzaam m'n ogen. Dit is het moment waar jij besluit om steeds dichter bij te gaan vliegen. Bloed wat stolt is natuurlijk lekkerder en de beste manier om het bloed onder iemands nagels vandaan te halen is door te irriteren op de subtiele manier waarin in jullie vast examen hebben gedaan. Je vliegt langs mijn oren, eerst heel zachtjes en dan opeens keihard. Ik schrik meteen wakker en grijp naar het knopje van het lampje naast m'n bed. Je zal niet van me winnen en nu je vast nog dicht langs m'n oor vloog kon je niet ver genoeg zijn om je te laten eindigen tussen een boek en de muur. Maar mijn ogen moeten zich nog aanpassen aan het licht en uit onmacht sluit ik mijn ogen weer. Op dit moment vind je snel een vluchtroute naar een onvindbare plek. Zodra mijn ogen waren gewend loop ik met mijn favoriete boek in mijn hand rondjes door de kamer op zoek naar een stipje op de muur. Ik kon je niet vinden. Je moest nog ergens in mijn kleine kamertje zijn want de deur en het raam zat dicht. Ik kan het raam open doen in de hoop dat je wegvliegt, of ik doe de deur open en op de overloop een lamp aan. Maar jullie zijn slimmer geworden met de jaren en zullen niet vallen voor deze truc. Toen had ik een idee. Ik ga op bed liggen in alleen mijn boxershort in de hoop dat je op het homp vlees dat er op de dekens ligt afkomt en ik je kan betrappen. Ondertussen ben ik al klaarwakker en zit ik vol boze adrenaline en wacht ongeduldig bovenop mijn dekens waar ik het toch een beetje koud begin te krijgen. Ik kruip snel weer onder de dekens en staak hierbij het nachtelijke veldslag en doe m'n lampje weer uit. Na een tijdje word ik weer rustig en kan ik de slaap weer vatten maar vlak voordat ik daadwerkelijk in slaap val hoor ik je weer hard langs m'n oor zoemen..

Zo duurt de nacht nog lang en zo ook je leven, maar ik zal een keer winnen.

Stifler