ฟิคแปล - Hoshi wo mezashite (Chapter 3.2 / 5) [Yabu, Inoo, Takaki, Chinen, Yaotome]

[singchronight0]

Title: Hoshi wo mezashite (Chapter 3.1 / 5)
Author:
simph8
Fandom: Hey!Say!JUMP
Pairing: Yabu Kota x Inoo Kei, Takaki Yuya x Inoo Kei, Takaki Yuya x Chinen Yuri, Yabu Kota x Yaotome Hikaru
Rating: NC-17
Waring: Death!fic, Violence, Au!, Underage
Disclaimer: The story belongs to
simph8 I just translated into Thai language.





ครั้งแรกเกิดขึ้นในรถยนต์ ทั้งคู่มีสัมพันธ์กัน ยูริรู้สึกถึงยูยะที่สอดประสานอยู่ในร่างกายของตนเอง รู้สึกถึงสองมือของยูยะที่โลมไล้ทั่วร่างกายของเขา ทำให้เขารู้สึกหรรษาไปกับสัมผัสนั้น
และหลังจากครั้งนั้น ยูยะก็พยายามขัดขืน แต่ยูริบอกเขาว่า หากปฏิเสธ เขาจะยกเลิกธุรกรรมทุกอย่างที่กระทำร่วมกับธนาคารที่ยูยะทำงานอยู่ทั้งหมด และยูยะเองก็จะถูกเขี่ยลงไปอยู่ข้างถนน
และเมื่อไม่มีเงินแล้ว ยูริบอกเา ว่าเขาก็จะไม่มีปัญญาไปหาเคย์ได้อีก
ยูยะได้แต่ก้มหน้ายอมรับสิ่งที่ยูริแบล็คเมล์เขา
และตัวยูริเอง ก็พยายามสะกดกลั้นความรู้สึกผิดบาป

สัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่า ที่ได้เขาได้รับสัมผัสจากยูยะ หลอกตัวเอง

ภายในห้องพักของโรงแคม ยูริรีบถอดชุดของตนออกอย่างรวดเร็ว แล้วเอนกายลงบนเตียง ยูยะโถมร่างตามลงมา จูบซอกคอ สัมผัสลูบไล้ และแค่ยูยะเริ่มสัมผัสส่วนนั้นตรงด้านหน้าของยูริ ยูริก็ครางเสียงต่ำราวกับจะทนไม่ไหว รู้สึกถึงมือของยูยะที่ขยับถี่รัวจนทำให้เขาแทบคลั่ง รู้สึกถึงริมฝีปากของยูยะที่โอบล้อมส่วนที่แข็งตัวของเขา ดูดดึง ไล้เลีย จนทำให้ยูริสั่นระริก จากนั้นยูยะจึงคว้าเจลหล่อลื่น แล้วเริ่มเล้าโลมก่อนจะแทรกเข้ามาในกายของยูริ

คนอายุมากกว่าไม่เคยชมชอบการเล้าโลม แต่ในเวลานี้ เขารู้แล้วว่านี่คือเสน่ห์และความอ่อนโยนที่ทำให้เคย์หลงรัก

ยูยะแทรกกายเข้ามา จนยูริยึดไหล่ของอีกฝ่ายไว้แน่น แอ่นหลังเพื่อให้รับสัมผัสได้ล้ำลึกเข้าไปอีก ให้อีกฝ่ายโถมกระแทกเข้ามาเร็วขึ้น และเร็วขึ้น ขณะที่ยูริเริ่มสัมผัสส่วนหน้าของตนเอง เขาขยับเชิงกรานตอบรับอีกฝ่าย ตอบรับส่วนนั้นของยุยะที่แทรกเข้ามาอย่างดุดัน ทำให้เขาครวญครางและร่ำร้องด้วยความหฤหรรษ์

ยูยะยังคงกระแทกเข้ามาไม่หยุด จนกระทั่งปลดปล่อยออกมาในที่สุดด้วยเสียงครางกระเส่า
ริมฝีปากยูริอ้าเผยอ

สัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่า ที่เขาร่วมรักกับยูยะ จากนั้นเขาก็จะไปอาบน้ำ และเมื่อออกมา ก็จะพบว่ายูยะจากไปแล้ว

ยูยะจะมาพบเขาได้แค่สัปดาห์ละครั้งเท่านั้น

ยูริลุกขึ้น ปิดประตูห้องน้ำ ยืนใต้น้ำอุ่นที่พร่างพรมลงมา พลางนึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา แต่เขาก็รักยูยะมากเสียจนนึกรังเกียจตนเอง
และก็เป็นไปอย่างที่เขาคาดไว้ เมื่อก้าวออกมาจากห้องอาบน้ำ ก็เหลือตัวเขาแค่เพียงลำพัง
เหมือนเช่นทุกที

**

โคตะกลับถึงบ้านในสภาพเหนื่อยล้า เขากังวลและหงุดหงิด และนอกจากนั้นแล้วเขาก็ยังคงหิวมาก เขาแวะร้านฟาสต์ฟู้ดมาแล้วก่อนจะกลับบ้าน

เขาเห็นเคย์นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น และสังเกตเห็นว่าประตูห้องนอนปิดอยู่
เขาพ่นลมออกจมูก
เขาไม่อยากคุย และไม่อยากเห็นเคย์ เขาหยิบแซนด์วิชและโค้กออกมาจากถึง แล้วเปิดทีวี โดยไม่นึกสนใจดูเลยสักนิด เขาจุดบุหรี่สูบมวนต่อมวน ลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างเพื่อระบายควันบุหรี่ที่อันแน่นให้ออกไปนอกห้อง
เมื่อหันกลับมาก็พบเคย์ที่สวมเพียงเสื้อเชิ้ตยืนอยู่ เสื้อเชิ้ตของเขา โคตะสังเกตเห็น แต่เลือกที่จะไม่พูด เขากลับไปนั่งที่เก้าอี้ ทำเป็นไม่สนใจอีกฝ่าย

เขาจุดบุหรี่สูบอีกมวน
"ยังมีของกินอยู่ในถุงแมค" เขางึมงำขณะเปลี่ยนช่องทีวี "ฉันไม่กิน นายกินซะสิ"
เคย์หยิบถุงมา จึงเห็นว่ามีโค้กอีกแล้ว แซนด์วิช และมันฝรั่งทอด เขามองไปบนโต๊ะ เห็นอาหารชุดเดียวกันที่กินเหลือไว้คาอยู่บนโต๊ะ
"นายซื้อมากะว่ากินคนเดียวหมดนี่เลยเหรอ" เคย์ถามโดยไม่หันไปมอง รอยยิ้มๆ นิดผุดขึ้นมา
"พอดีฉันหิวจัด กินซะ เดี๋ยวก็ชืดหมดฎ
เคย์พยักหน้า แล้วหยิบอาหารออกมา นั่งแปะลงบนที่วางแขนของเก้าอี้ โคตะเอนศีรษะซบตัก สูดกลิ่นกายของอีกฝ่าย แล้วจูบ
"ฉันกำลังกินอยู่นะ" เคย์หัวเราะเบาๆ โดยไม่ปัดป้อง
"อืม กินอยู่เหมือนกัน" โคตะตอบพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะขบเบาๆ
"ตาแก่ลามก"
โคตะยักไหล่ ยังคงขบกัดต่อไป จนกระทั่งเคย์เอียงคอ ดมกลิ่นกายเขา แล้วผุดลุกขึ้นทันที
"นายมีกลิ่นเซ็กซ์ติดตัวมา" เคย์บอกพลางจิบโค้ก โดยไม่มองหน้า
โคตะถอนหายใจ "ท่าจะบ้า" เขาพึมพำแล้วหันกลับไปดูทีวี
"นายออกไปมีเซ็กซ์มาเหรอ" เคย์ถามอีกครั้ง น้ำเสียงยังคงนิ่งจนไม่น่าเชื่อ
"อะไรทำให้นายคิดแบบนั้น" โคตะย้อน "แล้วถึงฉันทำอย่างนั้นจริง ฉันก็ไม่จำเป็นต้องรายงานนายว่าฉันไปมีอะไรกับใคร"
เคย์กัดริมฝีปาก ไม่ตอบออกไปทันที แต่ดื่มโค้กอีกครั้ง
"ไม่จำเป็ฯ แต่นายทำท่าเหมือนคนทำผิด เหมือนรู้สึกผิด แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ฉันมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับนายอยู่แล้วนี่ ใช่มั้ยล่ะ ฉันมันก็แค่กะหรี่ แค่สมบัติของนาย"
โคตะมองอีกฝ่าย ใจนึกอยากจะบอกว่าใช่ และถ้าเคย์ไม่พอใจ ก็กลับบ้านตัวเองไปซะ แต่เขายั้งตัวเองไว้ได้ทัน เพราะเขาไม่อยากให้เคย์ไป และเขาไม่อยากจะบอกเคย์ว่าใช่ เขาเพิ่งไปมีเซ็กซ์มา เพราะว่าเขาอารมณ์เสีย
"นายพร่ำเพ้อไปเองทุกที ถ้าตัดเรื่องที่นายมีรอยสักเป็นชื่อฉันที่หลังคอนายออกไปแล้วล่ะก็ ระหว่างเราสองคนก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เพราะงั้นฉันไม่เห็นความจำเป็นว่าทำไมฉันจะต้องบอกนายเวลาฉันไปมีเซ็กซ์" โคตะลุกขึ้นยืน
"ถ้าอย่างนั้นฉันเป็นอะไร" เคย์ถาม "ทำไมฉันมาอยู่ตรงนั้น พร้อมชื่อบ้าๆ ของนายอยู่บนตัวฉํน"
"เพราะว่า..." โคตะสูดลมหายใจเข้า ก่อนจะหันไปมองอีกฝ่าย "ทำไมฉันจะต้องอธิบายให้นายฟังด้วย ตอนนั้นฉันอยากได้นาย แล้วฉันก็ได้นายมาเป็นของของฉัน ก็แค่นั้น"
"ฉันก็แค่อยากรู้ว่านายไปมีอะไรกับใครมา" เคย์อ้าปากค้าง ดวงตาวาวด้วยความโกรธ
โคตะจุดบุหรี่สูบอีกมวน "...ฮิคารุ" เขาอ้อมแอ้ม ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่น แต่ทันเห็นสีหน้าตื่นตระหนกของเคย์ ที่จากนั้นเปลี่ยนเป็นสีหน้ารังเกียจ
"นายไม่มีรสนิยมในการเลือกอาหารจานด่วนเลย โคตะ" เคย์พูดเรียบๆ "น่าขยะแขยง นายทำไปได้ยังไง"
"พอดีฮิคารุอยู่ตรงนั้น และฉันก็อยากอยู่พอดี แค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรพิเศษ เงียบได้แล้วน่า" โคตะพึมพำ
"หมอนั่นคงแฮปปี้มากเลยสิ" เคย์ทำเสียงเยาะ แล้วขยับเข้าไปใกล้
โคตะยิ้ม สูดกลิ่นตรงต้นคอ แล้วกัด
คนอายุน้อยกว่าครางเสียงต่ำ มือแตะไปที่รอยฟัน
"ตอนนั้นฉันแค่สงสัยน่ะ ที่ฮิคารุคิดว่าเขาทำได้ระดับเดียวกับนาย ฉันเลยทำให้เขาดู ว่าฉันทำยังไงกับนาย"
"หวังว่านายคงทำเขาเจ็บปวดอย่างที่สุด"
"ทำไมนายถึงเกลียดเขาขนาดนั้น" โคตะถามอย่างระอา
เคย์ยักไหล่ คว้ามือคนโตกว่า ลากไปที่เตียงนอน แล้วจึงเอนร่างลงกับเตียง แยกสองขาของตนออกเล็กน้อย เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ใต้เชิ้ตตัวยาว ว่าไม่มีอะไรปกปิด
โคตะกลืนน้ำลาย รู้สึกถึงความตื่นตัวที่คับแน่นอยู่ภายใต้กางเกงของตน
เคย์ขยับตัวเชื่องช้า คนโตกว่าเอนตัวตามลงมานอนข้างเขา คว้าสะโพกเคย์ แล้วกัดที่ซอกคออีกครั้ง และเนินไหล่
เคย์เอนศีรษะไปด้านหลัง คนโตกว่าฉวยโอกาสนี้ขบกัดต่อไป สัมผัสผิวกาย จนคร่อมอยู่บนร่างอีกฝ่าย
"ยากนะ ที่นายจะอยาก" คนโตกว่าเลิกคิ้วสูง
"ฉันก็แค่ทำหน้าที่ของฉัน ทำให้นายลืมเซ็กซ์ห่วยๆ ไปซะ" เคย์กระซิบ แล้วขยับร่างตอบรับ
"หืม ก็แฟร์ดีนะ" โคตะตอบรับ มือจับสะโพกอีกฝ่ายให้แอ่นขึ้น แล้วตะโบมจูบ
เขาไล้ลงไปทางด้านล่างด้วยริมฝีปาก พุ่งไปที่ส่วนนั้นของเคย์ที่ตื่นตัว เขาเริ่มเลีย แล้วได้ยินเสียงเคย์ครางต่ำ
เขารู้ว่าเขาไม่เคยทำดีๆ กับเคย์เลย แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีกฎตายตัว นานๆ ครั้ง เขาก็อยากจะมีเซ็กซ์แบบปกติธรรมดาดูบ้าง

ลิ้นยังคงไล้เลีย และโอบรัดด้วยปลายนิ้วอย่างไม่รีบร้อน สนุกสนานกับทุกวินาทีนี้
เมื่อโคตะคิดว่าเคย์พร้อมแล้ว จึงยันตัวขึ้น มองใบหน้าเคย์ที่แดงซ่านและระบายความสุขสมออกมาอย่างแจ่มชัด
เขาสอดส่วนนั้นของตนเบียดแทรกเข้าไปอีก จนเกือบสุด เขาสอดมือไปใต้หว่างขาของเคย์ให้ยกงอขึ้น แล้วเริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ
และเมื่อถึงจุดหนึ่ง เขาปล่อยขาอีกฝ่ายลงกับที่นอน ไล้มือไปยังร่างที่ชุ่มด้วยเหงื่อ คว้าส่วนนั้นของเคย์ไว้ในอุ้งมือ แล้วเริ่มปรนเปรอด้วยจังหวะเดียวกับที่เขาขยับสะโพก
เขาได้ยินเสียงครวญครางของเคย์ดังขึ้น จึงก้มลงกระซิบข้างหู "ครางชื่อฉัน เคย์" เขาบอกเสียงแหบห้าว
โดยไม่ต้องให้บอกซ้ำ เคย์โอบแขนรอบคอของคนโตกว่า โน้มศีรษะโคตะให้เข้ามาใกล้มากขึ้น จนใกล้ใบหู แล้วเคย์ก็ครางชื่อโคตะ ถี่กระชั้น จนปลดปล่อยในมือของโคตะ และโคตะเองก็ปลดปล่อยในร่างกายของเคย์ ครวญครางเสียงแหบพร่า อย่างบ้าคลั่ง

คนโตกว่าล้มตัวลงบนร่างเคย์ หายใจหอบ จากนั้นจึงถอนส่วนนั้นของตนออก เคย์รู้สึกได้ถึงลมหายใจหนักหน่วงของตนเอง แล้วจึงยิ้มออกมา
"ฉันทำสำเร็จมั้ย"
"เคย์ นายทำให้ฉันลืมหมดทุกอย่างเลย" โคตะหัวเราะเบาๆ แล้วดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่าง แล้วหาว
คนอายุน้อยกว่าขยับตัวเข้ามา แนบร่างชิดกัน แล้วลูบไล้แผ่นหลังอีกฝ่าย
"อย่างน้อยนายก็ต้องการฉันเพื่ออะไรสักอย่าง" เขาพึมพำเบาๆ
โคตะไม่ได้ตอบ เขามีหลายสิ่งที่อยากจะพูด อยากจะบอกเคย์ว่าทำไมเก้าปีก่อนหน้านั้น ทำไมเขาถึงเลือกให้เคย์ทำงานอยู่ที่นี่ ในที่แบบนี้ ทำไมเขาถึงให้เคย์ใช้ชีวิตอยู่ในนรกแห่งนี้ แทนที่จะปลิดชีวิตเคย์ทิ้งด้วยกระสุนปื่น
แต่เขาก็ได้แต่นิ่งเงียบไปชั่วครู่หนึ่ง
เคย์คงไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้ และเขายังไม่แน่ใจว่าจะเปิดเผยให้เคย์รู้ดีหรือไม่ ปากแผลยังคงเปิด และเลือยังคงไหลริน
โคตะยักไหล่ "ของที่ฉันซื้อมาไม่เคยเสียเปล่า" เขาพูดเบาๆ
เคย์ยังคงลูบไล้แผ่นหลังของคนโตกว่า แล้วจูบ "ยกเว้นตอนที่นายซื้อรองเท้าเสร่อคู่นั้น รองเท้าหนังตัดจากนอก แต่เห่ยซะไม่มี" เขาล้อ
โคตะยันตัวขึ้นด้วยแขนข้างหนึ่ง มองเคย์ด้วยดวงตาตื่นตกใจ
"รองเท้านั่นสวยจะตาย นายอย่าดูถูกรสนิยมฉันเชียวนะ" เขาท้วง "ฉันเสียเงินจ่ายไปตั้งเยอะ"
"เห็นได้ชัดเลยว่านายโยนเงินทิ้งลงส้วม รองเท้าคู่นั้นเสร่อ นายไม่มีรสนิยมเลย โคตะ" เคย์หัวเราะ เอนตัวลงนอน ยังคงหัวเราะต่อไป
โคตะเอนตัวไปหา แล้วตีไหล่อีกฝ่ายเบาๆ
"งั้นคราวหน้านายต้องไปกับฉัน แล้วดูซิว่าจะเป็นไง นายคนรู้มาก" คนโตกว่าทำเสียงงอแงเหมือนเด็ก
เคย์ยังหัวเราะไม่หยุด และไม่แน่ใจว่าจะหยุดหัวเราะได้หรือไม่

ช่วงเวลาแบบนี้เอง เคย์รู้สึกเหมือนอยู่ในโลกแห่งความเพ้อฝัน รู้สึกราวกับว่าโคตะรักเขา และเขารู้สึกขอบคุณช่วงเวลาทั้งหลายเหล่านี้ ที่ทำให้เขายังยืนหยัดมีชีวิตอยู่มาได้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

โคตะพลิกตัวตะแคงไปอีกด้าน หันหลังให้เคย์ ทำท่าจะหลับ แต่เคย์เปิดปากพูดกับคนโตกว่าอีกครั้ง
"ทำไม" เคย์ถาม
"อะไร"
"ทำไม ถึงมีเซ็กซ์กับฉันแบบนั้นล่ะ อ่อนโยน แบบที่นายไม่เคยเป็ฯ"
"ฉันแค่เหนื่อย ไม่มีแรงจะมัดนายติดกับเตียง"
"ไม่ใช่อย่างนั้น นายเล้าโลมฉัน...แล้วให้ฉันปล่อยออกมา นายไม่ค่อยทำอะไรแบบนั้น" เคย์ยังดึงดันถามต่อ เขาอยากบอกคนโตกว่าว่าเขาชอบมาก และนี่อาจจะเป็นเซ็กซ์ที่สวยงามที่สุดในชีวิตของเขา
แต่โคตะคงไม่เข้าใจ เพราะสำหรับโคตะแล้ว ที่เคยๆ ทำอยู่คือแบบปกติธรรมดา ที่โคตะทำ ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เขาเจ็บหรือทรมาน นั่นเป็นเพียงรูปแบบการมีเซ็กซ์ของโคตะ ซึ่งชอบทำอย่างรุนแรงและป่าเถื่อน ไม่มีอะไรพิเศษไปกว่านั้น
"ที่ฉันทำแบบนั้น เพราะฉันอยาก เป็นอะไรที่ฉันไม่ค่อยได้ทำกับนาย...แล้วฉันก็แค่รู้สึกว่าฉันควรจะทำแบบนั้น"
"เพราะอะไรล่ะ"
"เพราะฮิคารุ ฉันรู้ว่านายเกลียดเขา ฉันรู้มานานหลายปีแล้ว...และฉันทำแบบนี้กับนายคนเดียวเท่านั้น เพราะฉันรู้สึกว่าฉันควรอ่อนโยนกว่าปกติสักหน่อย ก็แค่นั้น"
"รู้มั้ย โคตะ ว่าฉันชอบแบบนี้มากเลย" เคย์พูดเพียงเท่านั้น
โคตะยิ้ม แก้มขึ้นสีเล็กน้อย แล้วปกปิดแก้เขิน "เหรอ ฉันก็ไม่ได้สนใจอยากจะรู้สักหน่อย" เขาบอก หันหลังให้อีกฝ่าย
เคย์พยักหน้า "รู้แล้วจ้า รู้แล้ว" เขาล้อ แล้วดึงผ้าห่มขึ้น "ฝันดีนะ โคตะ" เขาบอกเบาๆ
"ฝันดี เคย์" โคตะงึมงำ
คนอายุน้อยกว่าเสียงหาวของอีกฝ่าย เมื่อหันกลับไปมอง ก็พบว่าโคตะหลับไปเสียแล้ว

/ต่อตอนที่ 4