(no subject)

Jun 27, 2007 20:17

Iba pala ang pakiramdam na dalawang araw lang ang pasok mo. Parang gusto kong mas madalas pa ring pumasok, pero sabi nga ni inang mahal, "sayang sa pamasahe". Oh well. At least mas marami akong panahong mag-prepare para sa qualifiers ng Magic.

Nagiging seryoso na ako sa paglalaro ng Magic. Para siguro sa ibang tao, hindi nila nakikita ang importansya ng paglalaro ko nito. Hindi ko rin makita ang importansya ng mga lalaking nagtatapon ng bola sa isang metal na butas, pero pinuputakte sila ng reporters at fans na parang mga langaw sa tae. Oh well.

***

May pinoint out sa akin si Chesca a few minutes ago at na-paralisa ako for two whole minutes after reading it. Bigla kong naalala ang isang kantang sinulat si Jolo noong 1st year High School kami (ikaw nga ba gumawa nun o kapitbahay mo, o ako? What the Hell.), at bigla itong umulit-ulit sa ulo ko. Here's how it goes (read:innacurate. Due to the fact na hindi naman namin sinulat sa papel.)

You know life sometimes can be so tough
I'll be there when you're feeling down, oooh
Life is not so smooth but don't play it rough
And don't wear that ugly frown.

Get up and fight, girl. Have faith in my words.
Someday you will find yourself on top of the world
You have the courage, so face that fierce storm
And when you have done it all, I'll be waiting home.

Can't let you down, I hope you're all right
Hand in hand we'll gonna reach the stars up in the sky
And with friends, we'll gonna fly...

...well, something like that. Pagbigyan niyo na, 13 lang kami nung sinulat yan.

Alam kong kaya mo yan.
Previous post Next post
Up