(no subject)
Շնորհավորում եմ բոլոր երեխաներին (ու այն մարդկանց ովքեր երեխա են մնացել) իրենց միջազգային տոնի կապակցությամբ... Մեծահասակներ մի մոռացեք, որ դուք էլ ժամանակին երեխա եք եղել...
Երեխաները` մեծահասակների նկատմամբ պետք է ներողամիտ լինեն:
«Կարչկար մի գեղեցիկ իշխան կար: Նա ապրում էր մի մոլորակի վրա, որն իրենից քիչ էր մեծ, և նա սրտանց բարեկամ չուներ…»: Նրանք, ովքեր ճանաչում են կյանքը, կզգային, որ սա զուտ ճշմարտություն է:
Շատ տխուր բան է, երբ բարեկամներին մոռանում են:
Բոլոր չէ, որ բարեկամ ունեն:
Բայց ես, դժբախտաբար, չեմ կարողանում արկղի պատերի միջով գառնուկ տեսնել:
Առավոտյան հենց որ արթնանաս, լվացվես ու քեզ կարգի բերես, պետք է տեղն ու տեղը կարգի բերես նաև քո մոլորակը:
Երբ շատ ես տխուր լինում, լավ է վերջալույսին նայել…
Չէ որ շատ խորհրդավոր ու առեղծվածային է արցունքների աշխարհը:
Հարկավոր է ոչ թե խոսքերով, այլ գործերով դատել:
Ամեն մեկից պետք է խնդրել այն, ինչ նա կարող է տալ:
Եթե դու կարողանաս ինքդ քեզ դատել, նշանակում է հիրավի իմաստուն ես:
Երբ մարդը շատ է ուզում սրամտել, ակամայից մի սխալ բան կասի:
- Կուզեի իմանալ, թե աստղերը ինչու են փայլում,- մտածեց նա: - Այդ երևի նրա համար է, որ վաղ թե ուշ ամեն մարդ իր աստղ գտնի:
- …Անապատում, այնուամենայնիվ, մարդ մենակ է զգում իրեն:
- Մարդկանց մեջ նուկնպես մարդ մենակ է զգում իրեն…
Մարդիկ էլ երևակայություն չունեն… Նրանք միայն կրկնում են այն, ինչ լսում են…
- Իմանալ կարելի է միայն այն բաները, որոնց հնարավոր է ընտելացնել,- ասաց աղվեսը,- Մարդիկ արդեն ժամանակ չունեն որևէ բան իմանալու համար: Նրանք հիմա իրերն էլ պատրաստի են գնում խանութներում: Բայց չէ որ չկան այնպիսի խանութներ, որտեղ հնարավոր լիներ բարեկամներ վաճառել և հենց դրա համար էլ մարդիկ այլևս բարեկամներ չունեն:
Խոսքերը միայն խանգարում են իրար լավ հասկանալուն:
Եվ փոքրիկ իշխան վերադարձավ աղվեսի մոտ:
- Մնաս բարով,- ասաց նա:
- Գնաց բարով,- ասաց աղվեսը:- Ահա իմ գաղտնիքը, որը շատ հասարակ է` միայն սիրտն է սրատես: Ամենակարևորը աչքով չես տեսնի:
- Ամենակարևորը աչքով չես տեսնի,- կրկնեց փոքրիկ իշխանը, որպեսզի լավ հիշի:
- Քո վարդը քեզ համար այդքան թանկ է, որովհետև դու նրան տվել ես քո ամբողջ հոգին:
- Որովհետև ես նրան տվել եմ իմ ամբողջ հոգին…- կրկնեց Փոքրիկ իշխանը, որպեսզի լավ հիշի:
- Մարդիկ մոռացել են այն ճշմարտությունը,- ասաց աղվեսը:- Բայց դու մի մոռացիր, որ հավիտյան պատասխանատու ես նրա համար, ում ընտելացրել ես: Դու պատասխանատու ես քո վարդի համար:
- Ես իմ վարդի համար պատասխանատու եմ,- կրկնեց Փոքրիկ իշխանը, որպեսզի լավ հիշի:
Այնտեղ է լավ, որտեղ մենք չկանք:
Միայն երեխաները գիտեն, թե ինչ են փնտրում…
- Նույնիսկ երբ պետք է մեռնել, լավ է երբ բարեկամ կա: Այ, ես շատ ուրախ եմ, որ բարեկամացել եմ աղվեսի հետ…
Սրտին էլ է ջուր պետք:
- Գիտես` ինչու է անապատ լավ,- ասաց նա:- Նրա մեջ ինչ-որ տեղերում
աղբյուրներ են թաքնված…
Լինի դա տուն, աստղ կամ անապատ, դրանց ամենագեղեցիկն այն է, որ աչքով չես տեսնի:
Կանթեղը պետք է պահպանել` քամու պոռթկումից այն կարող է հանգչել:
- Քո մոլորակի վրա,- ասաց Փոքրիկ իշխանը,- մարդիկ մի պարտեզում հինգ հազար վարդ են աճեցնում … և չեն գտնում այն, ինչ փնտրում են…
- Չեն գտնում,- համաձայնվեցի ես:
- Մինչդեռ այն, ինչ նրանք փնտրում են, կարելի է գտնել ամեն մի վարդի մեջ , մի կում ջրի մեջ…
- Այո, իհարկե,- համաձայնվեցի ես
Եվ Փոքրիկ իշխանը ասաց.
- Բայց աչքերը կույր են: Հարկավոր է սրտով փնտրել:
Չէ՞ որ երբ կարմրում ես, այդ նշանակում է «այո»…
Երբ թողնում ես, որ քեզ ընտելացնեն , հետո դրա համար կարող է և լաս:
Ամենագլխավորը այն է, որ մարդ աչքով չի տեսնում…
Ամեն մարդ իր աստղ ունի:
Վերջ ի վերջո բոլորն էլ մխիթարվում են:
Հ.Գ. Մարդ էլ չկա տոնս շնորհավորի...
Հ.Գ.Գ. Բա որ շնորհավորելու հետ էլ մի բան նվիրեր:D
Երեխաները` մեծահասակների նկատմամբ պետք է ներողամիտ լինեն:
«Կարչկար մի գեղեցիկ իշխան կար: Նա ապրում էր մի մոլորակի վրա, որն իրենից քիչ էր մեծ, և նա սրտանց բարեկամ չուներ…»: Նրանք, ովքեր ճանաչում են կյանքը, կզգային, որ սա զուտ ճշմարտություն է:
Շատ տխուր բան է, երբ բարեկամներին մոռանում են:
Բոլոր չէ, որ բարեկամ ունեն:
Բայց ես, դժբախտաբար, չեմ կարողանում արկղի պատերի միջով գառնուկ տեսնել:
Առավոտյան հենց որ արթնանաս, լվացվես ու քեզ կարգի բերես, պետք է տեղն ու տեղը կարգի բերես նաև քո մոլորակը:
Երբ շատ ես տխուր լինում, լավ է վերջալույսին նայել…
Չէ որ շատ խորհրդավոր ու առեղծվածային է արցունքների աշխարհը:
Հարկավոր է ոչ թե խոսքերով, այլ գործերով դատել:
Ամեն մեկից պետք է խնդրել այն, ինչ նա կարող է տալ:
Եթե դու կարողանաս ինքդ քեզ դատել, նշանակում է հիրավի իմաստուն ես:
Երբ մարդը շատ է ուզում սրամտել, ակամայից մի սխալ բան կասի:
- Կուզեի իմանալ, թե աստղերը ինչու են փայլում,- մտածեց նա: - Այդ երևի նրա համար է, որ վաղ թե ուշ ամեն մարդ իր աստղ գտնի:
- …Անապատում, այնուամենայնիվ, մարդ մենակ է զգում իրեն:
- Մարդկանց մեջ նուկնպես մարդ մենակ է զգում իրեն…
Մարդիկ էլ երևակայություն չունեն… Նրանք միայն կրկնում են այն, ինչ լսում են…
- Իմանալ կարելի է միայն այն բաները, որոնց հնարավոր է ընտելացնել,- ասաց աղվեսը,- Մարդիկ արդեն ժամանակ չունեն որևէ բան իմանալու համար: Նրանք հիմա իրերն էլ պատրաստի են գնում խանութներում: Բայց չէ որ չկան այնպիսի խանութներ, որտեղ հնարավոր լիներ բարեկամներ վաճառել և հենց դրա համար էլ մարդիկ այլևս բարեկամներ չունեն:
Խոսքերը միայն խանգարում են իրար լավ հասկանալուն:
Եվ փոքրիկ իշխան վերադարձավ աղվեսի մոտ:
- Մնաս բարով,- ասաց նա:
- Գնաց բարով,- ասաց աղվեսը:- Ահա իմ գաղտնիքը, որը շատ հասարակ է` միայն սիրտն է սրատես: Ամենակարևորը աչքով չես տեսնի:
- Ամենակարևորը աչքով չես տեսնի,- կրկնեց փոքրիկ իշխանը, որպեսզի լավ հիշի:
- Քո վարդը քեզ համար այդքան թանկ է, որովհետև դու նրան տվել ես քո ամբողջ հոգին:
- Որովհետև ես նրան տվել եմ իմ ամբողջ հոգին…- կրկնեց Փոքրիկ իշխանը, որպեսզի լավ հիշի:
- Մարդիկ մոռացել են այն ճշմարտությունը,- ասաց աղվեսը:- Բայց դու մի մոռացիր, որ հավիտյան պատասխանատու ես նրա համար, ում ընտելացրել ես: Դու պատասխանատու ես քո վարդի համար:
- Ես իմ վարդի համար պատասխանատու եմ,- կրկնեց Փոքրիկ իշխանը, որպեսզի լավ հիշի:
Այնտեղ է լավ, որտեղ մենք չկանք:
Միայն երեխաները գիտեն, թե ինչ են փնտրում…
- Նույնիսկ երբ պետք է մեռնել, լավ է երբ բարեկամ կա: Այ, ես շատ ուրախ եմ, որ բարեկամացել եմ աղվեսի հետ…
Սրտին էլ է ջուր պետք:
- Գիտես` ինչու է անապատ լավ,- ասաց նա:- Նրա մեջ ինչ-որ տեղերում
աղբյուրներ են թաքնված…
Լինի դա տուն, աստղ կամ անապատ, դրանց ամենագեղեցիկն այն է, որ աչքով չես տեսնի:
Կանթեղը պետք է պահպանել` քամու պոռթկումից այն կարող է հանգչել:
- Քո մոլորակի վրա,- ասաց Փոքրիկ իշխանը,- մարդիկ մի պարտեզում հինգ հազար վարդ են աճեցնում … և չեն գտնում այն, ինչ փնտրում են…
- Չեն գտնում,- համաձայնվեցի ես:
- Մինչդեռ այն, ինչ նրանք փնտրում են, կարելի է գտնել ամեն մի վարդի մեջ , մի կում ջրի մեջ…
- Այո, իհարկե,- համաձայնվեցի ես
Եվ Փոքրիկ իշխանը ասաց.
- Բայց աչքերը կույր են: Հարկավոր է սրտով փնտրել:
Չէ՞ որ երբ կարմրում ես, այդ նշանակում է «այո»…
Երբ թողնում ես, որ քեզ ընտելացնեն , հետո դրա համար կարող է և լաս:
Ամենագլխավորը այն է, որ մարդ աչքով չի տեսնում…
Ամեն մարդ իր աստղ ունի:
Վերջ ի վերջո բոլորն էլ մխիթարվում են:
Հ.Գ. Մարդ էլ չկա տոնս շնորհավորի...
Հ.Գ.Գ. Բա որ շնորհավորելու հետ էլ մի բան նվիրեր:D