Пад плеўнай
За апошнія дні пачуў два вельмі характэрныя выразы пра беларускую мову.
Спачатку ў размове пра кагосьці: “Говорит как Лукашенко - слово белорусское, слово русское” (?). Затым гарачую эскападу ад іншага: ”С белорусским все очень плохо! Люди язык совсем не знают. Сдвиг минимальный, практически ничего не изменилось”.
Першы выраз належыць сярэднестатыстычнаму, электаральнаму, так бы мовіць, беларусу. Другі - чалавеку, які хацеў бы пашырэньня мовы.
Вакол нашага мілага і чароўнага беларускамоўнага сусьвеціка ўсё ж такі таўсьценьнекая плеўна. Нас нібыта і бачна празь яе, але насамрэч не разабраць, што да чаго. Дый разьбірацца няма жаданьня. Пытаньне непрыярытэтнае.
Спачатку ў размове пра кагосьці: “Говорит как Лукашенко - слово белорусское, слово русское” (?). Затым гарачую эскападу ад іншага: ”С белорусским все очень плохо! Люди язык совсем не знают. Сдвиг минимальный, практически ничего не изменилось”.
Першы выраз належыць сярэднестатыстычнаму, электаральнаму, так бы мовіць, беларусу. Другі - чалавеку, які хацеў бы пашырэньня мовы.
Вакол нашага мілага і чароўнага беларускамоўнага сусьвеціка ўсё ж такі таўсьценьнекая плеўна. Нас нібыта і бачна празь яе, але насамрэч не разабраць, што да чаго. Дый разьбірацца няма жаданьня. Пытаньне непрыярытэтнае.