Dharma versus 15 minutes of fame
(Waarschuwing; deze post bevat een hoog hippie-gehalte)
Tijdens Wereldliteratuur leer je nog eens wat interessante dingen. Onder andere hoe je een sari vast knoopt, want een van mijn klasgenootjes komt uit India en had ter instructie eentje meegenomen (die dingen kunnen wel 12 meter lang worden! Stel je voor, een stuk stof van 12 bij 1,5 meter om je lichaam winden en dan ook nog kunnen lopen).
Vandaag ging het over karma en dharma, oftewel; de energie/daden die je in je vorige levens hebt opgedaan en die bepaald in welk leven je nu zit (qua kaste en positie), en de route die je in dit leven moet volgen om zo harmonieus mogelijk te zijn (en in je volgende leven dus weer op een betere/hogere positie terecht te komen).
Hier in het Westen geloven we al gauw dat alles maakbaar is, maar omdat we helaas vaak geen hogere doelen hebben dan "carriere maken", "veel geld verdienen", of "beroemd worden", doen we over het algemeen niet zoveel met die maakbaarheid. Ook hoor je vaak dat mensen een "doel in hun leven missen" (totdat ze verlicht worden door een leuk geloof) of dat er "teveel keuzes zijn" (die laatste heb ik zelf ook veel last van gehad). Uiteindelijk leidt dat vaak tot een doel van "een zo groot mogelijk huis hebben en dat vol stoppen met zoveel mogelijk nieuwe glanzende apparaten".
In het Oosten (ik heb het nu vooral over India, want dat is het enige land waar ik enigszins iets over kan vertellen) heeft men daar niet zo'n last van. Het idee is dat er een "goeie" route is door je leven (die dharma dus), en als je die volgt ben je blij en gelukkig, en als je er vanaf wijkt dan kan dat niet zoveel goeds betekenen. En al helemaal niet als je er vanaf wijkt omdat je boven je stand wil leven, want je hoort te accepteren hoe je geboren bent, want daar heb je nou eenmaal zelf voor gezorgd (door hoe je je hebt gedragen in een vorig leven). Voor ons klinkt dat misschien heel hard, maar het zorgt er wel voor dat in India de meest simpele ziel (een straatveger, meestal een van de untouchables) toch nog gelukkig en harmonieus kan leven, want hij accepteert zijn "straf" (en zo gauw je het niet accepteert en gaat streven naar iets beters zit je in een volgend leven ineens in het lichaam van een sprinkhaan). Hier zou zo iemand waarschijnlijk al gauw aan de drank en de drugs raken uit pure wanhoop dat hij eigenlijk iets zou moeten maken van zijn leven, maar dat niet lukt. Wees blij met wat je hebt, denken ze in het Oosten.
Hoewel het natuurlijk uitbaterij van jawelste is, en het hele systeem in elkaar valt zo gauw je niet in reincarnatie gelooft (daarom klinkt het westerlingen natuurlijk ook zo raar in de oren) denk ik dat mensen in het Oosten een veel rustiger en plezieriger leven hebben in sommige aspecten. Ze zijn niet constant druk bezig om "betekenis" in hun leven te zoeken, want hun leven op zich heeft al betekenis. Ze proberen ook niet constant "hogerop te komen" of "beter te worden", want dingen zijn goed zoals ze zijn. Ze hebben natuurlijk een aantal algemene waarden, zoals goed voor je familie zorgen, die voor iedereen gelden. Het enige nadeel eraan is dat ze dus niet voor de armen of minderbedeelden zorgen, want die hebben er blijkbaar zelf voor gezorgd dat ze in zo'n slechte positie zitten, dus daar hoef jij dan weer niks mee te doen. Maar ook dat lijkt in de praktijk nog wel mee te vallen, want aan de armen geven natuurlijk wel weer goed is voor je eigen karma!
Nou wil ik niet zeggen dat het hele Indiase kaste-systeem de oplossing is, maar de levensinstelling dat het goed is zoals het is, en dat je niet constant maar bezig hoeft te zijn met beter, en meer, en hoger, en sneller, en rijker, lijkt mij wel een fijne instelling. Het geeft een behoorlijke hoeveelheid rust, en aangezien we hier toch iets meer mogelijkheden hebben om ons leven wel enigszins in te delen, kun je dan rustig kijken naar de dingen die er voor jou echt toe doen, en jou echt gelukkig maken, en daar je energie voor gebruiken. Zo kan je doel in het leven worden "gelukkig zijn met hoe het is", en als je dat hebt bereikt ben je vast op een fijnere (en rustigere, en gezondere) plek dan in de Westerse rat-race. En ja, ik realiseer me dat het in de praktijk in onze maatschappij moeilijk kan worden om je niet te laten meeslepen door de "doelen" of "idealen" van anderen, maar het is het proberen waard.
Tijdens Wereldliteratuur leer je nog eens wat interessante dingen. Onder andere hoe je een sari vast knoopt, want een van mijn klasgenootjes komt uit India en had ter instructie eentje meegenomen (die dingen kunnen wel 12 meter lang worden! Stel je voor, een stuk stof van 12 bij 1,5 meter om je lichaam winden en dan ook nog kunnen lopen).
Vandaag ging het over karma en dharma, oftewel; de energie/daden die je in je vorige levens hebt opgedaan en die bepaald in welk leven je nu zit (qua kaste en positie), en de route die je in dit leven moet volgen om zo harmonieus mogelijk te zijn (en in je volgende leven dus weer op een betere/hogere positie terecht te komen).
Hier in het Westen geloven we al gauw dat alles maakbaar is, maar omdat we helaas vaak geen hogere doelen hebben dan "carriere maken", "veel geld verdienen", of "beroemd worden", doen we over het algemeen niet zoveel met die maakbaarheid. Ook hoor je vaak dat mensen een "doel in hun leven missen" (totdat ze verlicht worden door een leuk geloof) of dat er "teveel keuzes zijn" (die laatste heb ik zelf ook veel last van gehad). Uiteindelijk leidt dat vaak tot een doel van "een zo groot mogelijk huis hebben en dat vol stoppen met zoveel mogelijk nieuwe glanzende apparaten".
In het Oosten (ik heb het nu vooral over India, want dat is het enige land waar ik enigszins iets over kan vertellen) heeft men daar niet zo'n last van. Het idee is dat er een "goeie" route is door je leven (die dharma dus), en als je die volgt ben je blij en gelukkig, en als je er vanaf wijkt dan kan dat niet zoveel goeds betekenen. En al helemaal niet als je er vanaf wijkt omdat je boven je stand wil leven, want je hoort te accepteren hoe je geboren bent, want daar heb je nou eenmaal zelf voor gezorgd (door hoe je je hebt gedragen in een vorig leven). Voor ons klinkt dat misschien heel hard, maar het zorgt er wel voor dat in India de meest simpele ziel (een straatveger, meestal een van de untouchables) toch nog gelukkig en harmonieus kan leven, want hij accepteert zijn "straf" (en zo gauw je het niet accepteert en gaat streven naar iets beters zit je in een volgend leven ineens in het lichaam van een sprinkhaan). Hier zou zo iemand waarschijnlijk al gauw aan de drank en de drugs raken uit pure wanhoop dat hij eigenlijk iets zou moeten maken van zijn leven, maar dat niet lukt. Wees blij met wat je hebt, denken ze in het Oosten.
Hoewel het natuurlijk uitbaterij van jawelste is, en het hele systeem in elkaar valt zo gauw je niet in reincarnatie gelooft (daarom klinkt het westerlingen natuurlijk ook zo raar in de oren) denk ik dat mensen in het Oosten een veel rustiger en plezieriger leven hebben in sommige aspecten. Ze zijn niet constant druk bezig om "betekenis" in hun leven te zoeken, want hun leven op zich heeft al betekenis. Ze proberen ook niet constant "hogerop te komen" of "beter te worden", want dingen zijn goed zoals ze zijn. Ze hebben natuurlijk een aantal algemene waarden, zoals goed voor je familie zorgen, die voor iedereen gelden. Het enige nadeel eraan is dat ze dus niet voor de armen of minderbedeelden zorgen, want die hebben er blijkbaar zelf voor gezorgd dat ze in zo'n slechte positie zitten, dus daar hoef jij dan weer niks mee te doen. Maar ook dat lijkt in de praktijk nog wel mee te vallen, want aan de armen geven natuurlijk wel weer goed is voor je eigen karma!
Nou wil ik niet zeggen dat het hele Indiase kaste-systeem de oplossing is, maar de levensinstelling dat het goed is zoals het is, en dat je niet constant maar bezig hoeft te zijn met beter, en meer, en hoger, en sneller, en rijker, lijkt mij wel een fijne instelling. Het geeft een behoorlijke hoeveelheid rust, en aangezien we hier toch iets meer mogelijkheden hebben om ons leven wel enigszins in te delen, kun je dan rustig kijken naar de dingen die er voor jou echt toe doen, en jou echt gelukkig maken, en daar je energie voor gebruiken. Zo kan je doel in het leven worden "gelukkig zijn met hoe het is", en als je dat hebt bereikt ben je vast op een fijnere (en rustigere, en gezondere) plek dan in de Westerse rat-race. En ja, ik realiseer me dat het in de praktijk in onze maatschappij moeilijk kan worden om je niet te laten meeslepen door de "doelen" of "idealen" van anderen, maar het is het proberen waard.