de geur
Ik herinner me nog haar geur. Het was overweldigend na een dag hard werken en enkel de geur van bier en gist geroken te hebben. Ik ging al een half uur te laat zijn omdat ik langer moest blijven werken dan normaal de bedoeling was, en ik haatte het toen om een bericht te moeten sturen dat ik niet op tijd zou kunnen komen. Geen goed begin eigenlijk na elkaar een jaar niet gezien te hebben, maar ze vond het niet erg denk ik. Althans dat zei ze toch...
Na een vlugge douche, een snelle hap en een zeer vlugge scheerbeurt rende ik naar de auto en stuurde hem richting Lokeren na eerst nog kennissen tegen te zijn gekomen onderweg naar de auto die maar vragen bleven stellen.
Ik zag haar aandachtig een boek, of was het een tijdschrift, lezen. Een moment stond ik stil, wierp mijn sigaret weg en bewonderde haar. Een jaar lang was het geleden eer ik haar gezien had, en nu na vele keren dat het niet lukte om af te spreken was het dan zover. En het enigste waar ik aan kon denken was dat ik me niet goed genoeg geschoren had.
Ik vervolgde mijn weg en al gauw kwamen haar ogen die van mij tegen, op haar gezicht dat net nog verdiept was bij wat moest zijn een leuk schrijfsel onstond een spontane glimlach. Haar armen vlogen wijd uit elkaar om plaats te maken voor mij. En toen rook ik haar, een imens aangename geur. Hoe graag ik het ook wil beschrijven met de mooiste woorden die er bestaan, ik zal er toch in mislukken.
Ik hoorde haar stem, maar kon haar niet verstaan. Ik was verdronken door haar, geen woorden kwamen tot mij en het was muistil en ik stond in een landschap omringd door haar geur. En ik voelde me beschaamd omdat ik me niet goed genoeg geschoren had, me maar rap had gewassen en het ergste vuil die je met gewone zeep er net afkrijgt nog op mijn handen te zien was. Ze zei dat het niets was, maar ik wou dat ik me beter had verzorgd, al was het maar om haar een beter beeld te geven na een jaar mij niet gezien te hebben.
Nog nooit heb ik zo een tekst geschreven over de geur van iemand, zelfs niet over de geur van Lauren, die ik me zelfs niet meer herinner. Nog nooit heb ik de geur van iemand in mijn gedachten weten te zitten. Mnee, eigenlijk nog nooit...tot nu.
Na een vlugge douche, een snelle hap en een zeer vlugge scheerbeurt rende ik naar de auto en stuurde hem richting Lokeren na eerst nog kennissen tegen te zijn gekomen onderweg naar de auto die maar vragen bleven stellen.
Ik zag haar aandachtig een boek, of was het een tijdschrift, lezen. Een moment stond ik stil, wierp mijn sigaret weg en bewonderde haar. Een jaar lang was het geleden eer ik haar gezien had, en nu na vele keren dat het niet lukte om af te spreken was het dan zover. En het enigste waar ik aan kon denken was dat ik me niet goed genoeg geschoren had.
Ik vervolgde mijn weg en al gauw kwamen haar ogen die van mij tegen, op haar gezicht dat net nog verdiept was bij wat moest zijn een leuk schrijfsel onstond een spontane glimlach. Haar armen vlogen wijd uit elkaar om plaats te maken voor mij. En toen rook ik haar, een imens aangename geur. Hoe graag ik het ook wil beschrijven met de mooiste woorden die er bestaan, ik zal er toch in mislukken.
Ik hoorde haar stem, maar kon haar niet verstaan. Ik was verdronken door haar, geen woorden kwamen tot mij en het was muistil en ik stond in een landschap omringd door haar geur. En ik voelde me beschaamd omdat ik me niet goed genoeg geschoren had, me maar rap had gewassen en het ergste vuil die je met gewone zeep er net afkrijgt nog op mijn handen te zien was. Ze zei dat het niets was, maar ik wou dat ik me beter had verzorgd, al was het maar om haar een beter beeld te geven na een jaar mij niet gezien te hebben.
Nog nooit heb ik zo een tekst geschreven over de geur van iemand, zelfs niet over de geur van Lauren, die ik me zelfs niet meer herinner. Nog nooit heb ik de geur van iemand in mijn gedachten weten te zitten. Mnee, eigenlijk nog nooit...tot nu.