Zog nit keyn mol...
Я посетил самый неухоженный (как водится) памятник в Варшаве и положил (тоже как водится) камушек.
Под катом находится песня еврейских партизан "Zog nit keyn mol, az du geyst dem letstn veg...", которую Гирш Глик (Hirsch Glick) написал на музыку "Одесской Походной" Дмитрия Покрасса (То не тучи, грозовые облака).
Гирш, когда писал эту песню сам находился в Вилнюсском гетто. Песня была написана под впечатлением слухов о восстании в Вршавском гетто. Потом он бежал, был в партизанах, снова попался снова бежал и в 1944 был расстрелян. Песню исполняет Хава Альбертштейн (Chava Albertstein)
Когда я смотрю на антисемитскую свистопляску связанную с захватом силами ЦАХАЛ напичканного "борцами за мир" и джихадистами судна - я понимаю, Гиршу, как и героям восстания в Варшавском Гетто повезло, что они погибли. Иначе их бы обвинили в "непропорциональной реакции" на мирный диалог, предложенный Социалистической Рабочей Партией Германии (да там было ещё Национал в начале, но это не важно - важно - идалы социализма и освобождения трудящихся от гнёта еврейского капитала).
< br >
Click to viewzog nit keyn mol, az du geyst dem letstn veg,
khotsh himlen blayene farshteln bloye teg.
kumen vet nokh undzer oysgebenkte sho,
s'vet a poyk ton undzer trot: mir zaynen do!
fun grinem palmenland biz vaysn land fun shney,
mir kumen on mit undzer payn, mit undzer vey,
un vu gefaln iz a shprits fun undzer blut,
shprotsn vet dort undzer gvure, undzer mut!
s'vet di morgnzun bagildn undz dem haynt,
un der nekht vet farshvindn mit dem faynt,
nor oyb farzamen vet di zun in der kayor -
vi a parol zol geyn dos lid fun dor tsu dor.
dos lid geshribn iz mit blut, un nit mit blay,
s'iz nit keyn lidl fun a foygl oyf der fray,
dos hot a folk tsvishn falndike vent
dos lid gezungen mit naganes in di hent.
to zog nit keyn mol, az du geyst dem letstn veg,
khotsh himlen blayene farshteln bloye teg.
kumen vet nokh undzer oysgebenkte sho -
es vet a poyk ton undzer trot: mir zaynen do!
זאָג ניט קיין מאָל, אַז דו גייסט דעם לעצטן וועג,
כאָטש הימלען בלײַענע פֿאַרשטעלן בלויע טעג.
קומען וועט נאָך אונדזער אויסגעבענקטע שעה -
ס׳וועט אַ פּויק טאָן אונדזער טראָט: מיר זײַנען דאָ!
פֿון גרינעם פּאַלמענלאַנד ביז ווײַסן לאַנד פֿון שניי,
מיר קומען אָן מיט אונדזער פּײַן, מיט אונדזער וויי,
און וווּ געפֿאַלן ס׳איז אַ שפּריץ פֿון אונדזער בלוט,
שפּראָצן וועט דאָרט אונדזער גבֿורה, אונדזער מוט!
ס׳וועט די מאָרגנזון באַגילדן אונדז דעם הײַנט,
און דער נעכט וועט פֿאַרשווינדן מיט דעם פֿײַנט,
נאָר אויב פֿאַרזאַמען וועט די זון אין דער קאַיאָר -
ווי אַ פּאַראָל זאָל גיין דאָס ליד פֿון דור צו דור.
דאָס ליד געשריבן איז מיט בלוט, און מיט בלײַ,
ס׳איז ניט קיין לידל פֿון אַ פֿויגל אויף דער פֿרײַ,
דאָס האָט אַ פֿאָלק צווישן פֿאַלנדיקע ווענט
דאָס ליד געזונגען מיט נאַגאַנעס אין די הענט.
טאָ זאָג ניט קיין מאָל, אַז דו גייסט דעם לעצטן וועג,
כאָטש הימלען בלײַענע פֿאַרשטעלן בלויע טעג.
קומען וועט נאָך אונדזער אויסגעבענקטע שעה -
ס׳וועט אַ פּויק טאָן אונדזער טראָט: מיר זײַנען דאָ!