Thom Toekomst -- Fictief
(Niemand weet meer wanneer iets fictief is of niet, dus voortaan zet ik het erbij! Olé! ALLE DAGEN FEEST!)
Thom Toekomst bestaat niet echt, maar in mijn hoofd wel. Hij is prachtig blond en lang. De ene dag heeft hij een bierbuik speciaal voor mij -- als ik zin heb om ergens in te knijpen en als ik de behoefte heb om iets te gebruiken als kussen -- de andere dag is het een prachtige Adonis -- denk Hercules meets Brad Pitt. Prima toch. Thom Toekomst.
Thom kent de Binas uit zijn hoofd en hij heeft altijd zijn grafische rekenmachine op zak. ALs ik het vraag, maakt hij meteen een grafiek. Heerlijk.
Thom Toekomst kan beregoed koken. De vreemdste, maar oh zo, lekkerste gerechten schud hij uit zijn Calvin Klein-mouw. Dure merken, want Thom Toekomst heeft centen. Eindelijk een kerel met centen!
Ik krijg ook elke dag ontbijt op bed. En nee, geen cruesli, maar zeven dagen per week een Van De Valk-buffet in mijn achtertuin, want in de toekomst bij Thom schijnt elke dag de zon.
Had ik al verteld dat hij mooi was? En niet zomaar mooi, maar echt goddelijk schoon!
De vogels van goud halen de schoonheid van het linkerhelft van zijn lichaam niet eens. In zijn haar schijnt de lentezon. Mijn Toekomst Thom.
(niet fictief)
Maar wat als hij zomaar op het toneel zou verschijnen. De tekst van het script zou voorlezen.
Hallo lieve, Sayo. Hier ben ik dan. Alles wat je wilde en meer! Tadaa!
Wat zou ik doen?
Mijn eerste ingeving is keihard lachen.
En daarna? Als hij iets zou zeggen als Ik meen het echt, ik wil bij je zijn.
En dan?
Wegrennen.
En als hij me zou proberen tegen te houden. Als hij me zou willen knuffelen (he gets) en kussen (moet dat?). Wat dan? Schoppen, schelden en misschien wel slaan?
De waarheid is:
Ik kan er niet tegen. Houden van, samen zijn, gezellig doen. Bah. Ik ben een soort Karbonkel, een soort Gargamel. Ik hou niet van liefde. Geef de formule van liefde in een film, in een boek en ik ben verkocht. Maar ik wil er alleen van genieten en niet samen.
Ik kan niet samen zijn, ik wil niet delen.
Of erger nog; ik ben doods-maar-dan-ook-doodsbang voor het fenoneem 'samensmelten'.
Ik wil niet de helft van iemand anders zijn. Ik wil niet in hem overgaan. Ik wil niet mijn hand voor zijn mond houden als hij gaapt. Ik wil niet zijn zinnen afmaken, samenkoken en al dat soort ongein. Ik wil niet iemands bezit zijn. Nee, nee, nee. Nooit meer. Niet meer.
(love will tear us apart, again)
Doei.
(ok, eef heeft gelijk. ik heb bindingsangst. nu tevree?)
Thom Toekomst bestaat niet echt, maar in mijn hoofd wel. Hij is prachtig blond en lang. De ene dag heeft hij een bierbuik speciaal voor mij -- als ik zin heb om ergens in te knijpen en als ik de behoefte heb om iets te gebruiken als kussen -- de andere dag is het een prachtige Adonis -- denk Hercules meets Brad Pitt. Prima toch. Thom Toekomst.
Thom kent de Binas uit zijn hoofd en hij heeft altijd zijn grafische rekenmachine op zak. ALs ik het vraag, maakt hij meteen een grafiek. Heerlijk.
Thom Toekomst kan beregoed koken. De vreemdste, maar oh zo, lekkerste gerechten schud hij uit zijn Calvin Klein-mouw. Dure merken, want Thom Toekomst heeft centen. Eindelijk een kerel met centen!
Ik krijg ook elke dag ontbijt op bed. En nee, geen cruesli, maar zeven dagen per week een Van De Valk-buffet in mijn achtertuin, want in de toekomst bij Thom schijnt elke dag de zon.
Had ik al verteld dat hij mooi was? En niet zomaar mooi, maar echt goddelijk schoon!
De vogels van goud halen de schoonheid van het linkerhelft van zijn lichaam niet eens. In zijn haar schijnt de lentezon. Mijn Toekomst Thom.
(niet fictief)
Maar wat als hij zomaar op het toneel zou verschijnen. De tekst van het script zou voorlezen.
Hallo lieve, Sayo. Hier ben ik dan. Alles wat je wilde en meer! Tadaa!
Wat zou ik doen?
Mijn eerste ingeving is keihard lachen.
En daarna? Als hij iets zou zeggen als Ik meen het echt, ik wil bij je zijn.
En dan?
Wegrennen.
En als hij me zou proberen tegen te houden. Als hij me zou willen knuffelen (he gets) en kussen (moet dat?). Wat dan? Schoppen, schelden en misschien wel slaan?
De waarheid is:
Ik kan er niet tegen. Houden van, samen zijn, gezellig doen. Bah. Ik ben een soort Karbonkel, een soort Gargamel. Ik hou niet van liefde. Geef de formule van liefde in een film, in een boek en ik ben verkocht. Maar ik wil er alleen van genieten en niet samen.
Ik kan niet samen zijn, ik wil niet delen.
Of erger nog; ik ben doods-maar-dan-ook-doodsbang voor het fenoneem 'samensmelten'.
Ik wil niet de helft van iemand anders zijn. Ik wil niet in hem overgaan. Ik wil niet mijn hand voor zijn mond houden als hij gaapt. Ik wil niet zijn zinnen afmaken, samenkoken en al dat soort ongein. Ik wil niet iemands bezit zijn. Nee, nee, nee. Nooit meer. Niet meer.
Click to view(love will tear us apart, again)
Doei.
(ok, eef heeft gelijk. ik heb bindingsangst. nu tevree?)