Jan 24, 2011 23:54
Кагда я быў маленькі, то вельмі любіў телефоніць маме майго друга Молатава і маўчаць у слухаўку. Гэта таму, што я ня ведаў, ці можна маме Молатава гаварыць "пазавіце Молатава", а па імені я яго ўвесь час забываў. А мама Молатава зазвычай таксама маўчала-маўчала, а потым казала весела: "Ку-ку!"...
- Здрастуйце, эта капітан Хамічэнка із Маскоўскага ЎЎЎ, целефон, какяпанімаю, зарэгістрыраван на Канстанцінаўну Рыцынаўну?
- Правільна панімаеце, а што Вы хацелі?
- Эта ўсвязі с сабыціямі 19-га чысла, разьбіраемся с целефонамі, а Вы ятакпанімаю, роцтвеннік?
- Ну так і што дапусьцім скажам так...
- Так можа Вы прадставіцеся роцтвеннік. А то я прадставіўся, а Вы нет, некрасіва какта?
- Нет, называйце мяне "абанент", можна "дарагі абанент"...
- Ну, харашо, абанент, а што вы можаце сказаць пра ваша местанахаждзенне 19-га чысла?
- Нічаго-не-скажу-вызывайце-павесткай!
- Так как жа мы абанент дарагі можам Вас вызваць, кагда мы фамілііі не знаем-усераўно узнаем-но лучшэ сам-сам.
- (Празьмерна горда) Ну кагда ўзнаеце, пазваніце. ку-ку!
Атчот,
дыялёгі,
is the best policy