elke keer weer, wil ik je gewoon vertellen dat ik van je houd. dat het tijd is. dat het zo ver is gekomen. dat je me aankijkt, mijn handen vastpakt en met je andere hand langs mijn wang strijkt. dat je me zonder woorden laat voelen dat je ook van mij houdt. maar ik kan wel zo veel willen, ik weet dat het wachten is. is het ooit anders geweest ? nee. maar ik wen er maar niet aan. die paar woorden willen zo graag mijn mond uit, jouw oor in. jouw hoofd in. en het zou zo mooi zijn. net als jij.