update
Ik vroeg me af wat jullie (je weet wie jullie is) aan het doen waren, dus ging ik naar livejournal. Allemaal dingen gelezen, heel interessant en toen dacht ik, misschien vragen jullie je ook af wat ik aan het doen ben. Waarschijnlijk niet, maar nu heb ik lekker wel de kans om alles op een rijtje te zetten.
De 24e gingen Anouk and the gang (= moeder, broertje en vriendje van broertje) samen met mij naar Frankrijk. Anouk reed 150 en ik deed het rustiger met 120. Misschien een beetje overdreven, want vaak reed ze maar rond de 130 - 140. Wat overigens veel lawaai geeft in zo'n kleine Corolla die helemaal vol zit (3800 toeren). Het was wel lache, want omstebeurt kozen we een CD uit. Zo hebben we op de terugweg het gehele nu-metal genre beluisterd (Linkin Park, Papa Roach, Limp Bizkit..).
In Frankrijk was het steeds 30 graden. Dat is lekker, maar niet als je wilt uitslapen. Ook hebben de Fransen de neiging om iedereen te verplichten een ballenknijper aan te doen. Ivo was het daar niet mee eens. Hij was het wel met meer niet eens, wat hij soms wel liet merken, maar ik heb er persoonlijk niet echt veel last van gehad.
Toen we terug waren moesten Anouk en ik al bijna weer weg, naar Wenen, voor 5 dagen. De eerste en laatste dag hebben we doorgebracht in de ICE, dat was wel cool. Op culinair gebied heeft Wenen vanalles te bieden waarvan wij niet precies weten wat het is, zoals Nockerl en Palatschinken (een soort pannekoekjes), maar wel lekker vinden. Ook hebben we een echte Wiener Schnitzel gehad, want ja, dat hoort er toch bij (en ook Apfelstrudel, maar we zijn niet naar de Apfelstrudel-show geweest in Schloß Schönbrunn). Verder moet ik nog even vertellen dat de hotelkamer gigantisch was, eerder een suite ofzo. Dat was wel vet. Wenen is gewoon vet.
De 18e kwamen we 's avonds laat aan en de ochtend erop ging ik alweer met mijn vader naar IKEA om spullen te halen. Op de website stond dat het bureau dat ik wou niet meer voorradig was, maar ze hadden het wel, jeej. Ook zeiden ze dat het bed dat ik wou er niet was, maar na even bellen, bleek het er toch te zijn, dus wederom jeej. In de IKEA catalogus staat trouwens dat je je moet voorbereiden, maar uiteindelijk heb ik allemaal andere dingen gekocht dan ik van plan was (tenzij je het bureau telt als iets kopen dat ik van plan was, maar ik wou het wel, maar was het niet van plan). 's Middags om vier uur moest ik alweer terug zijn voor het grote feest van Roos, omdat ze 50 is geworden. Was heel leuk, met lekker eten enzo. De dag erna zijn mijn vader en ik naar Nijmegen gereden, alwaar we het IKEA bed in elkaar hebben gezet en op poten geplaatst zodat je eronder kan lopen en zodat de deur eronder open kan. Dat duurde zes uur, dus toen ging mijn vader naar huis en ben ik me gaan aanmelden voor de introductie. Dat kon van twee tot acht uur, dus om twintig voor acht kwam ik aanlopen :p. Daarna heb ik nog even mijn kast en mijn bureau in elkaar gezet, alhoewel de poten voor het bureau eigenlijk niet goed zijn en ik andere nodig heb. Moraal van dit stukje: verhuizen kan in anderhalve dag als je met z'n tweeën bent. Toen ben ik gaan slapen, want de dagen erna was het introductie.
Daar ben ik nog steeds mee bezig en sommige dingen zijn wel leuk, sommige minder. Het leukste was natuurlijk dat Anouk kwam, niet alleen omdat ze kwam, maar ook omdat iedereen dacht dat ze ook ging studeren in Nijmegen. Ik had namelijk T-shirts van de faculteit der managementwetenschappen en van de kroegentocht van de management wetenschappen voor haar. De kroegentocht was ook geslaagd, hoewel we niet eens in alle kroegen zijn geweest (ik geloof maar 6 van de tien, maar dat weet ik niet zeker). Ik heb geloof ik wel 7 gratis biertjes gehad en Anouk één meer. Qua introductie was de opleidingsdag wel de eerste echte leuke dag, ook omdat ik met een jongen heb gepraat die, na het behalen van zijn VWO diploma in '99 zeven jaar lang de wereld is rond gaan reizen en besloten had om maar eens te gaan studeren (sociale geografie, wel zo toepasselijk). Het introductieweekend was ook wel lache, met alle spelletjes en de cantus die te lang duurde. FYI: een cantus is een soort van feest met regels. Er is een voorzitter en allemaal andere mensen en voordat je iets wil zeggen, moet je roepen: "Senior, peto verbum." Dan zegt die habes of non habes en dan moet je beginnen met: "Geachte senior, geachte prosenioren, geachte consiliari, geachte corona, geachte weekendcommissie, geacht barpersoneel en geachte subs, bla bla bla..." De eerste paar keer is dat lache, maar daarna is het zooo langdradig. Tussendoor moet je allemaal liedjes zingen en je kan straffen krijgen als je iets niet goed doet (zoals je boekje niet dicht doen na een liedje, wtf). De straffen waren leuk, want iemand moest een chocobiertje atten, iemand moest een biertje met gestrekte arm atten, ik moest eentje atten zonder mijn handen, etc. etc. Tja, nu ben ik dus weer terug en heb ik internet geïnstalleerd op mijn kamer.
Tussendoor heb ik nog allemaal formulieren moeten invullen, vanalles moeten regelen en ben ik mijn tas (met daarin mijn toilettas) kwijtgeraakt in de trein. Ik moet me nu dus scheren met een scheermesje en dat is heel apart als je elektrisch gewend bent. Dat is trouwens met dank aan Anouk, dat ik me überhaupt kan scheren, want toen ik opleidingsdag had, is zij de stad ingegaan en heeft ze vanalles voor me gekocht (ze moest toch de stad in, zei ze). Dat was heel fijn, dus kreeg ze een gratis broodje van Mundus (de studievereniging van sociale geografie en planologie waar ik me ook voor heb aangemeld ivm de korting op boeken). Die moet ik trouwens morgen kopen.
Om dit even samen te vatten voor de minder gemotiveerde lezers onder ons: ik heb vanalles gedaan en zit nu in Nijmegen.
Hopelijk zie ik jullie gauw!
Robin