Als mijn pen me niet zo in de steek liet had ik een getallenteerd schrijfster kunnen zijn.
Het is toch werkelijk om je dood te lachen.
Ze versprak zich, en veroorzaakte met die simpelweg misplaatste opmerking een uren durend drama.
Ik verbaasde me over de manier waarop ze zo onnauwkeurig uit de hoek kwam. Want ze handelde alles behalve doordacht en met een misplaatst lachje om mijn mond kapte ik al haar ideeën af.
En dat was niet meer dan logisch, aangezien er verwarring in grote letters op haar voorhoofd stond geschreven.
Het nachtelijke sfeertje zorgde er voor dat we allen hoopten dat het niet waar zou zijn, maar uiteraard wist iedereen stiekem ook wel dat dat onmogelijk was.
Maar hoe heerlijk is het om je te laten bedriegen door dromen die mooier lijken dan de werkelijkheid?
Verbitterd en zo zoet als wijn drukte ze haar behuilde gezicht in het laken, proberend ongezien haar tranen af te vegen.
Maar mascara laat zo zijn sporen na..