สวัสดีค่ะ
มาต่อน้องกระต่ายพาร์ทสองแล้วนะคะ ในที่สุดคาเมะก็ยอมสวมชุดนางกระต่ายเสียที (หลังจากเปิดโหวต ก็มีแต่ความเห็นว่า อยากเห็นเมะในชุดกระต่าย คนเขียนเลยจัดให้ตามคำขอค่ะ) พี่จินเลยยอมโผล่ออกมาแล้วใจตอนนี้ หวังว่าคงถูกใจคนอ่านทุกท่านนะคะ
(
อ่านต่อคลิ๊กที่นี่ )
ผมพยักหน้าตอบยูยะ จากคำขู่ของอุเอดะ ผมก็แทบจะขวัญผวากับเรื่องพวกนี้แล้ว ยิ่งมาเจอยูยะยืนยันอีก ผมก็ยิ่งหนักใจเข้าไปใหญ่ แต่เพื่อเงินค่าตั๋วเครื่องบินไปอเมริกา ผมต้องอดทนทำงานนี้ให้สำเร็จ
สงสัยการนิ่งเงียบกับคิ้วที่ขมวดเป็นปมของผม จะทำให้รุ่นพี่แก้มยุ้ยเป็นห่วง จนต้องพูดจาปลอบขวัญน้องใหม่อย่างผม
“แต่ไม่ต้องเป็นกังวลไปนะ ลูกค้าแย่ๆ อย่างนี้นะมีน้อย ถ้านายเจอลูกค้าพวกนั้นก็ขอให้นายตั้งสติให้ดี... ห้ามโวยวายออกมาให้เสียลูกค้าเด็ดขาด ค่อยๆ หาวิธีปฏิเสธอย่างสุภาพแล้วถอยฉากออกมาจากโต๊ะนั่นทันที แล้วรีบไปกระซิบบอกให้พี่ซึบาสะจัดการ”
ผมพยักหน้าและพยายามจดจำคำแนะนำยูยะเอาไว้ เผื่อในอนาคตเกิดเหตุฉุกเฉินจะได้นำมาใช้เอาตัวรอดได้
“แต่เอาเถอะนายยังไงใหม่อยู่ ถ้ามีลูกค้าขาประจำที่นิสัยแย่ๆ พวกนั้นมา พวกฉันจะรับหน้าแทนนายไปก่อนแล้วกัน”
ยูยะอาสาตัวเป็นแม่ไก่ปกป้องน้องใหม่เต็มที่ จนผมอดปลื้มกับความน่ารักของรุ่นพี่แก้มยุ้ยนิสัยดีคนนี้ไม่ได้ ขอบคุณพี่ซึบาสะมากเลยครับ ที่เลือกยูยะมาเป็นพี่เลี้ยงให้ผม
ขณะที่กำลังเตือนกันอยู่นั้นเอง สีหน้าของยูยะก็เปลี่ยนไป ใบหน้าขาวใส่แดงก่ำด้วยความโมโหก่อนจะหน้าเบ้แล้วบุ้ยปากส่งสัญญาณให้ผมมองไปที่ประตูทางเข้าร้าน
“พูดถึงลูกค้าแย่ๆ ก็มาเชียว คาเมะดูนั่นสิ จำคนนั้นเอาไว้แล้วขึ้นบัญชีดำไว้ได้เลย นั่นนะคุณไอบะ มาซากิ ลูกค้ายอดแย่ที่ชอบลวนลามแตะนู่นแตะนี่ อย่าเผลอเปิดโอกาสเชียว เล่นตอดนิดตอดหน่อยไม่เลือกหน้าเลยล่ะ”
คำเตือนของยูยะทำเอาผมถึงกับขนลุก มาวันแรกก็เจอพวกลูกค้าโรคจิตอย่างที่อุเอดะทักเอาไว้เลย (เอ่อ! เจ้อุเอดะครับ ทำนายแม่นอย่างนี้ ว่างๆ ไปรับจ็อบดูหมอแถวๆ ใต้ต้นมะขามที่ประเทศไทยไหมครับ) แล้วผมจะรับมือยังไงกันล่ะเนี่ย
ผมได้แต่มองตามชายหนุ่มอันตรายที่ยูยะเอ่ยเตือน ความจริงคุณไอบะก็หน้าตาดี แต่งกายสุภาพ อายุน่าจะประมาณเกือบๆ สามสิบ มองจากภายนอกไม่อยากเชื่อเลยครับว่าจะเป็นพวกลูกค้าโรคจิตที่อยู่ในกลุ่มบัญชีดำลูกค้าของร้าน
Reply
Leave a comment