Een pc voor Jan Modaal (Deel 1)

[randommart]

Soms lees je een artikel of een column die in een keer je hele manier van denken (over een onderwerp) verandert. Niet eens echt een eye opener, maar echt een complete perspectief verandering. Zo had ik dat vanochtend na het lezen van dit artikel.

"Technology enthusiasts like the ability to choose between zillions of options, trying and tweaking at

Comments

[leifje]

Het probleem is in dat opzicht nogal dat het moeizaam is te bepalen wat nu eigenlijk wel nuttig is, en wat overbodig.
Jan Modaal heeft er misschien erg veel baat bij om in zijn UeberMediaPlayer een functie ingebouwd te zien die mp3 naar cda omzet en omgekeerd, maar wat moet opa Henk of retro-Klaas daarmee, die sowieso vinden dat het beste geluid uit zijn analoge platenspeler komt (en gelijk hebben ze!) en in het geheel niets doet met cd's en digitale muziek?
Normaliter zou je stellen dat je dan de functie in ieder geval toevoegt, zodat zij die er gebruik van maken dat ook fijn kunnen doen, en de rest de functie gewoon met rust laten. Dat werkt echter niet helemaal.
Onze geluidsboxjes kennen in totaal twee knoppen: volume, en aan/uit. Die van onze gedesigneerd partner daarentegen bezit ladingen in- en uitgangen, mogelijkheden, en weetikwat. Fijn voor haar: zij gebruikt ze. En wat zou het nadeel ervan zijn? Het nadeel is eenvoudigweg dat wij absoluut niet weten welke knop nu welke is, en het ergerlijk is om iedere maal opnieuw te moeten zoeken naar de juiste. Een kleine ergernis, zeker, maar voldoende om ons niet iets dergelijks aan te laten schaffen: waarom zouden we?
Iets soortgelijks, en ook van toepassing voor techjunkies: moet een enorm handige UNIX-applicatie een modus in het Sanskriet krijgen? Volstrekt overbodig voor ook de gemiddelde UNIX-nerd, en zelfs onhandig, want God verhoede dat een nog niet bekende functie ineens de hele interface omgooit naar het Sanskriet: zie er maar eens uit te komen. Maar hoe zit het met die enkeling die er wél baat bij heeft? De functie toevoegen voor hem, of weglaten ten bate van de rest?

Overigens moet de visueel-spatieel-site-maker-extrastreepje stokslagen krijgen voor zijn excuusmekker: ook iemand die stelt in één keer de oplossing te zien heeft daar een methode voor, en zal dus in staat moeten zijn uit te leggen welke deze methode is om aan te kunnen geven dat het niet eenvoudigweg een gok is.
Om het visueel te maken: neem de legpuzzel/puzzle (wat het officieel ook zijn moet - persoonlijk verkiezen we de eerste, omdat dat tenminste nog enigszins de uitspraak nabij komt). De mogelijkheden om de puzzel op te lossen zijn het passen en meten van ieder afzonderlijk stukje tot een geheel wordt gevormd, of het direct zien van hoe de stukken aaneensluiten - maar dan wel op basis van het patroon dat gevormd wordt en de wijze waarop de uitsteeksels van stukje A passen in stukje B.

Zo. En nu weer terug onze vrijwillige afzondering in.

[randommart]

'Tjan, welkom terug :)

Het is inderdaad verdomde lastig om (in de software wereld) al je klanten tevreden te houden. Zelf met bergen aan onderzoek, interviews, usability studies en weet ik wat meer krijg blijf je nog klanten houden die feature X missen, of juist niets doen met features Y en Z. Een van de beste dingen die je er tegen kan doen is goede (en makkelijk leesbare) documentatie schrijven, zodat gebruikers ook op de hoogte zijn van alle features. Daarnaast kan je je programma zo indelen dat je de geavanceerder features niet direct in je interface zet, maar achter een menutje wegstopt, zodat je de beginnende gebruikers niet afschrikt.

De open source wereld heeft dan weer een leuk alternatief voor al dat onderzoek en gedoe. Als iemand een feature mist kan hij het er zelf in zetten, en dat gebeurt dan ook vaak genoeg. Helaas heeft de open source wereld dan vaak weinig oog voor de computerleken die met een programma bezig moeten. (Al kan het zelfde gezegd worden van de makers van dure programma's als photoshop of 3d studio max, waar je zonder tutorials nergens komt)

Ik weet niet of het uitleggen van de methode om een probleem op te lossen zo makkelijk is. Zo zat ik deze week in een wiskunde les, en het ging over grafen en de zogenaamde Hamilton Cycle. Dat is een route door een graaf waarbij je elk punt in de graaf minimaal en maximaal één keer bezoekt, om uiteindelijk weer bij het beginpunt uit te komen. Bij een van de opgaven stonden zes grafen, en de bedoeling was dat je in elk van die grafen een Hamilton cycle zou vinden, en als dat niet kon een Hamilton pad (waarbij je dus niet terug hoeft te komen bij het begin). Nou, niet zo moeilijk dacht ik, en binnen tien seconden had ik de eerste al gezien, de tweede koste twintig seconden, en de rest ook zoiets. Toen ik de derde net had opgelost keek ik eens naar mijn vrienden die naast mij zaten, en ze waren beide nog bezig met de eerste, waar ze absoluut niet uit kwamen. Een van de twee zag de oplossing zelfs niet nadat we het drie keer verteld hadden.

Volgens jou zou ik nu heel makkelijk moeten kunnen uitleggen hoe ik die oplossing zag. Nou, dat kan ik ook. Ik begon bij een redelijk centraal punt, nam een van de lijnen, zocht daar weer lijnen vanaf, ondertussen rekening houdend met waar ik nog langs zou moeten en waar ik al was geweest, stelde het even bij als ik zag dat ik een punt zou overslaan, en ging door tot ik bij het beginpunt was. Bij die eerste graaf ging dat in een keer goed, bij de andere had ik soms twee of drie keer nodig (iedere keer een ander beginpunt). Als je mij een plaatje van een graaf zou geven zou ik ook zo kunnen vertellen bij welk punt je moet beginnen en hoe je vanaf daar aan een oplossing komt.

Een ander heeft daar echter niet iets aan. Je moet om dit soort puzzels snel op te lossen in een fractie van een seconden de gevolgen kunnen zien als je een bepaald pad kiest (als ik langs x ga kan ik later niet meer langs y, dus moet ik eerst naar y, maar dan met meerdere punten en lijnen). Een ander kan dat net zo goed, maar kennelijk niet zo snel als ik het doe, en volgens mij heeft dat iets te maken met het feit dat ik met veel gemak die graaf in gedachten kan visualiseren.

Wat mij betreft is het dan ook niet zo dat je in een keer een oplossing kan zien, eerder dat je heel snel een model kan opbouwen in gedachten en daar mogelijke oplossingen op kan uitproberen. En veel mensen zijn nu eenmaal slecht in het opbouwen van zo'n model, laat staan er iets mee doen.

(De website maker mag wat mij betreft ook stokslagen hebben, maar dan voor de vreselijke website. Hij mag dan visueel-spatieel kunnen doen, anderen hebben misschien wat meer moeite met dat lezen)