one of those days..
achtergrond:
*het regent van zonsop- tot zonsondergang
*in de vroege ochtend, door de regen en wind, fiets ik naar de C1000
eeeeeen ACTIE!
*een reis waartegen mijn paraplu niet bestand was; hij flapte zo vaak om en weer terug dat er van baleinen (en beschutting) geen sprake meer kon zijn en ik tot twee keer toe bijna een oog kwijtraakte
*tot-dan-toe-geliefde paraplu bij aankomst C1000 dus pissig in een prullenbak heb gepropt
*er bij C1000 na een kwartier kloten (druipend van de regen onder de verveelde blikken van 4 tienerkassameisjes -moeten die niet naar school ofzo) achterkomen dat OV-chipkaartmachines nog steeds geen aandrang voelen wat dan ook maar te doen met mijn OV-chipkaart.
*dit ondanks de aanmaningen van de IBG/DUO "hulpstaff" (and I use the term loosely, dit is al de 3e keer dat er geen hol klopt van hun reddende advies) om toch maar gauw mijn OV-chipkaart te activeren. (tot vorige week hebben ze me herhaaldelijk verzekerd dat ik, door een vergissing van hun kant, op een nieuw pasje moest wachten dat nog gemaakt moest worden)
-->affijn, terug de regen in, naar huis fietsen om te douchen en andere pre-school dingen te doen
AKTE 2
*de speciale guest speech van de speciale guest speaker was 2 uur eerder dan ik dacht, wat mij bijna ontging: haasten naar de trein met nat haar door de koude regen
*parapluloos in Groningen door de regen, 4 (sets) trappen op omdat de lift om onduidelijke redenen na 5 minuten nog nergens te bekennen was
*ter plekke aangekomen kom ik erachter dat eerdergenoemde guest speaker pas morgen gepland was en dat t maandagcollege (dat anders alijd t begin van de week opvrolijkt), niet doorgaat
--> naar t station, want DUO medewerkster zei dat ik t in t uiterste noodgeval ALTIJD nog bij de Arriva store op t Groninger station kon proberen.
alwaar de glorie begint die AKTE 3 heet
*eenmaal aangekomen bij de Arrivastore blijkt er een flinke rij te zijn (eigenlijk zag het er meer uit als een soort van zompige mensenklont) omdat men net koffie/lunch/weetikveelpauze gehad heeft. De natte dampen van verschillende winterkleren wasemen het kleine hokje uit.
*als ik dan eindelijk aan de beurt ben, blijkt dat het absoluut noodzakelijk is dat ik een identiteitsbewijs presenteer. Wat anders nooit een probleem is omdat ik altijd mijn paspoort bij me heb, maar vandaag natuurlijk niet. Zit nog in mijn handtas. Thuis. In Hoogezand.
--> ik terug naar Hoogezand, door de nog immer doordruppelende regen naar huis fietsen, trap op, trap op, trap op, trap op, trap op - paspoort in tas dumpen, terug naar t onoverdekte, onbeschutte Hoogezander station
*Arriva store take 2: slechts 1 echtpaar voor me, maar wat ze willen is mij en de arrivawerknemer volledig onduidelijk. T-T onverstaanbaar ingewikkeld drama tot blijkt dat ze een internationaal kaartje willen: dat moet dus bij t NS loket. tegenover de Arriva store.
*ik sta klaar met identiteitsbewijs en doofstomme OV-chipkaart: eindelijk Gaat Het Geregeld Worden...
niet dus. Ze hebben niet eens een scan-apparaat, de mensen daar kunnen me helemaal nergens mee helpen, probeer het eens aan de overkant bij t NS loket.
*welnee. De vrouw kijkt me wat ontgoocheld aan (zeker nog onder de indruk van die Babylonische spraakwonderen zonet). Ze hebben daar wel een scanner (mijn pasje scant ook netjes- zoals ik al wist- verder kan ik d'r geen reet mee, maar hij scant wel), maar daar houdt t ook mee op. Ik maak nog nutteloze verontwaardigde geluiden in de trant van 'maar de DUO-vrouw zei dat ik naar de Arriva store moest als niets anders wou en daar kon ook al niks', alsof zij dan ineens zou zeggen 'O maar zeg dat dan meteen ja,' (we zitten tenslotte nog steeds in Groningen), 'als de DUO-vrouw dat zei dan kan ik dit stuk OV-plastic natuurlijk wel functioneel maken'.
-->DUS. terug naar de trein. 't is nu half 4 ofzo, ik fiets/loop/ren al sinds 10 uur vanochtend in de regen en wind naar verscheidene plekken alwaar helemaal NIKS gebeurd is.
naspel
*De trein staat al klaar, gaat net open en samen met de rest van de klammige mensenmassa stap ik naar binnen en ga zitten. Wachten.
*de trein valt stil, de lichten gaan uit en verwarde laatkomers kunnen de trein niet meer in. We zitten dus in een stroomloze, stilstaande trein met de deuren op slot.
*geen berichten. 10 minuten lang niks. Ook geen NS medewerkers bij de deuren/ ramen ofzo. Eigenlijk kan t me niet zoveel meer schelen, ik heb een interessant boek meegenomen van huis toen ik mijn paspoort ophaalde.
*de lichten gaan aan, maar de deuren blijven gesloten. Na nog eens 5 minuten trilt de trein brommend weer tot leven en rijden we weg.
*net buiten Groningen gaan we erg langzaam rijden: door de vertraging zitten we nu achter een goederentrein.
Uiteindelijk duurt de thuisreis een dik half uur (normaal ben je d'r in iets minder dan een kwartier.)
*op de fiets, door de regen
zucht
just one of those days
*het regent van zonsop- tot zonsondergang
*in de vroege ochtend, door de regen en wind, fiets ik naar de C1000
eeeeeen ACTIE!
*een reis waartegen mijn paraplu niet bestand was; hij flapte zo vaak om en weer terug dat er van baleinen (en beschutting) geen sprake meer kon zijn en ik tot twee keer toe bijna een oog kwijtraakte
*tot-dan-toe-geliefde paraplu bij aankomst C1000 dus pissig in een prullenbak heb gepropt
*er bij C1000 na een kwartier kloten (druipend van de regen onder de verveelde blikken van 4 tienerkassameisjes -moeten die niet naar school ofzo) achterkomen dat OV-chipkaartmachines nog steeds geen aandrang voelen wat dan ook maar te doen met mijn OV-chipkaart.
*dit ondanks de aanmaningen van de IBG/DUO "hulpstaff" (and I use the term loosely, dit is al de 3e keer dat er geen hol klopt van hun reddende advies) om toch maar gauw mijn OV-chipkaart te activeren. (tot vorige week hebben ze me herhaaldelijk verzekerd dat ik, door een vergissing van hun kant, op een nieuw pasje moest wachten dat nog gemaakt moest worden)
-->affijn, terug de regen in, naar huis fietsen om te douchen en andere pre-school dingen te doen
AKTE 2
*de speciale guest speech van de speciale guest speaker was 2 uur eerder dan ik dacht, wat mij bijna ontging: haasten naar de trein met nat haar door de koude regen
*parapluloos in Groningen door de regen, 4 (sets) trappen op omdat de lift om onduidelijke redenen na 5 minuten nog nergens te bekennen was
*ter plekke aangekomen kom ik erachter dat eerdergenoemde guest speaker pas morgen gepland was en dat t maandagcollege (dat anders alijd t begin van de week opvrolijkt), niet doorgaat
--> naar t station, want DUO medewerkster zei dat ik t in t uiterste noodgeval ALTIJD nog bij de Arriva store op t Groninger station kon proberen.
alwaar de glorie begint die AKTE 3 heet
*eenmaal aangekomen bij de Arrivastore blijkt er een flinke rij te zijn (eigenlijk zag het er meer uit als een soort van zompige mensenklont) omdat men net koffie/lunch/weetikveelpauze gehad heeft. De natte dampen van verschillende winterkleren wasemen het kleine hokje uit.
*als ik dan eindelijk aan de beurt ben, blijkt dat het absoluut noodzakelijk is dat ik een identiteitsbewijs presenteer. Wat anders nooit een probleem is omdat ik altijd mijn paspoort bij me heb, maar vandaag natuurlijk niet. Zit nog in mijn handtas. Thuis. In Hoogezand.
--> ik terug naar Hoogezand, door de nog immer doordruppelende regen naar huis fietsen, trap op, trap op, trap op, trap op, trap op - paspoort in tas dumpen, terug naar t onoverdekte, onbeschutte Hoogezander station
*Arriva store take 2: slechts 1 echtpaar voor me, maar wat ze willen is mij en de arrivawerknemer volledig onduidelijk. T-T onverstaanbaar ingewikkeld drama tot blijkt dat ze een internationaal kaartje willen: dat moet dus bij t NS loket. tegenover de Arriva store.
*ik sta klaar met identiteitsbewijs en doofstomme OV-chipkaart: eindelijk Gaat Het Geregeld Worden...
niet dus. Ze hebben niet eens een scan-apparaat, de mensen daar kunnen me helemaal nergens mee helpen, probeer het eens aan de overkant bij t NS loket.
*welnee. De vrouw kijkt me wat ontgoocheld aan (zeker nog onder de indruk van die Babylonische spraakwonderen zonet). Ze hebben daar wel een scanner (mijn pasje scant ook netjes- zoals ik al wist- verder kan ik d'r geen reet mee, maar hij scant wel), maar daar houdt t ook mee op. Ik maak nog nutteloze verontwaardigde geluiden in de trant van 'maar de DUO-vrouw zei dat ik naar de Arriva store moest als niets anders wou en daar kon ook al niks', alsof zij dan ineens zou zeggen 'O maar zeg dat dan meteen ja,' (we zitten tenslotte nog steeds in Groningen), 'als de DUO-vrouw dat zei dan kan ik dit stuk OV-plastic natuurlijk wel functioneel maken'.
-->DUS. terug naar de trein. 't is nu half 4 ofzo, ik fiets/loop/ren al sinds 10 uur vanochtend in de regen en wind naar verscheidene plekken alwaar helemaal NIKS gebeurd is.
naspel
*De trein staat al klaar, gaat net open en samen met de rest van de klammige mensenmassa stap ik naar binnen en ga zitten. Wachten.
*de trein valt stil, de lichten gaan uit en verwarde laatkomers kunnen de trein niet meer in. We zitten dus in een stroomloze, stilstaande trein met de deuren op slot.
*geen berichten. 10 minuten lang niks. Ook geen NS medewerkers bij de deuren/ ramen ofzo. Eigenlijk kan t me niet zoveel meer schelen, ik heb een interessant boek meegenomen van huis toen ik mijn paspoort ophaalde.
*de lichten gaan aan, maar de deuren blijven gesloten. Na nog eens 5 minuten trilt de trein brommend weer tot leven en rijden we weg.
*net buiten Groningen gaan we erg langzaam rijden: door de vertraging zitten we nu achter een goederentrein.
Uiteindelijk duurt de thuisreis een dik half uur (normaal ben je d'r in iets minder dan een kwartier.)
*op de fiets, door de regen
zucht
just one of those days