Waar moet dat heen?
Zoveel gedachten.
Zo weinig antwoorden.
Ik voel me goed maar toch ook niet.
Twijfels.
Waarom is alles zoals het is?
Waarom voel ik wat ik voel, en waarom voel ik het op deze manier?
Misschien denk ik te veel, misschien te weinig.
Maar wat ik ook denk, vaak komt er niet meer dan chaos uit tevoorschijn.
Wat de een waar vind, vind een ander onzin.
Hoe komt het dat mensen allemaal op een andere golflengte zitten?
Waarom begrijpen we elkaar altijd verkeerd.
Ik kan zoveel zeggen, en iedereen die mij hoort interpreteert dat op een andere manier.
Al wil ik iets heel simpels duidelijk maken, kunnen de 10 mensen die het horen er hele andere dingen aan vast denken en dan gaat mijn gedachte verloren.
Hoe zijn zulke dingen mogelijk?
Nou omdat wij allemaal individuen zijn en allemaal na kunnen denken.
Ja, maar waarom denken we dan allemaal op een andere manier na en snappen we elkaar het grootste gedeelte van de tijd niet?
En dat komt dan weer door die interpretatie (kan iemand me vertellen hoe ik dat woord schrijf?).
En hoe meer ik er over nadenk, hoe onlogischer het me allemaal in de oren klinkt. Als iedereen nou tegen elkaar zou zeggen wat ze willen zeggen, dan zijn er veel minder misverstanden. En dan kom ik weer uit op angst. Uit angst voor de reactie zeggen wij niet wat we willen zeggen maar draaien er om heen. En hoe hard ik zelf probeer dat te doorbreken, des te meer voel ik me meegezogen in de domheid van anderen.
Mijn gedachten zijn een nietsamenhangend verhaal. En hoe meer gedachten ik opschrijf, hoe meer er terug komen en hoe onsamenhangender het hele verhaald word. En als iemand dit leest, zal er weinig van begrepen worden of het word allemaal op een verkeerde manier geïnterpreteerd (god wat haat ik dat woord). Ik wil een boodschap overbrengen aan de wereld maar heb er de woorden niet voor. En al zou ik die woorden wel hebben, dan zou nog niemand mij begrijpen omdat er dan zo'n warverhaal uit zou ontstaan dat er niets meer met elkaar in verband kon worden gesteld.
Chaos. Dat is een belangrijk woord in de maatschappij van tegenwoordig. Overal heerst chaos, chaos veroorzaakt door angst. Angst voor het onbekende, angst voor andere mensen, angst voor de meningen van deze mensen.
Alles draait verdomme om angst! De cyclus begint bij angst en eindigt bij angst. Dus als we deze cyclus willen doorbreken en elkaar eindelijk begrijpen op de manier waarop we allemaal begrepen willen worden, moeten we eerst van die angst zien af te komen. Iets wat weer onmogelijk blijkt, omdat iedereen deze angst op een andere manier kent.
Op dit moment ben ik even blij met de spellingcontrole van mijn tekstverwerkingsprogramma. (leuk woord voor galgje trouwens). Ik kan nog uren doorblaten over dingen die ons bang maken en waarom en allerlei onhaalbare manieren om deze angst te doorbreken. Maar dat ga ik niet doen, want als iemand al de moeite neemt dit te lezen, denk ik niet dat iemand er wat nuttigs uit kan halen. Maar, als je de moeite hebt genomen dit allemaal te lezen, neem dan ook de moeite erover na te denken en mij te laten weten hoe je er over denkt. Want dat helpt mij weer nieuwe dingen te leren en zo verder te bedenken wat ik er allemaal mee moet.
Zo weinig antwoorden.
Ik voel me goed maar toch ook niet.
Twijfels.
Waarom is alles zoals het is?
Waarom voel ik wat ik voel, en waarom voel ik het op deze manier?
Misschien denk ik te veel, misschien te weinig.
Maar wat ik ook denk, vaak komt er niet meer dan chaos uit tevoorschijn.
Wat de een waar vind, vind een ander onzin.
Hoe komt het dat mensen allemaal op een andere golflengte zitten?
Waarom begrijpen we elkaar altijd verkeerd.
Ik kan zoveel zeggen, en iedereen die mij hoort interpreteert dat op een andere manier.
Al wil ik iets heel simpels duidelijk maken, kunnen de 10 mensen die het horen er hele andere dingen aan vast denken en dan gaat mijn gedachte verloren.
Hoe zijn zulke dingen mogelijk?
Nou omdat wij allemaal individuen zijn en allemaal na kunnen denken.
Ja, maar waarom denken we dan allemaal op een andere manier na en snappen we elkaar het grootste gedeelte van de tijd niet?
En dat komt dan weer door die interpretatie (kan iemand me vertellen hoe ik dat woord schrijf?).
En hoe meer ik er over nadenk, hoe onlogischer het me allemaal in de oren klinkt. Als iedereen nou tegen elkaar zou zeggen wat ze willen zeggen, dan zijn er veel minder misverstanden. En dan kom ik weer uit op angst. Uit angst voor de reactie zeggen wij niet wat we willen zeggen maar draaien er om heen. En hoe hard ik zelf probeer dat te doorbreken, des te meer voel ik me meegezogen in de domheid van anderen.
Mijn gedachten zijn een nietsamenhangend verhaal. En hoe meer gedachten ik opschrijf, hoe meer er terug komen en hoe onsamenhangender het hele verhaald word. En als iemand dit leest, zal er weinig van begrepen worden of het word allemaal op een verkeerde manier geïnterpreteerd (god wat haat ik dat woord). Ik wil een boodschap overbrengen aan de wereld maar heb er de woorden niet voor. En al zou ik die woorden wel hebben, dan zou nog niemand mij begrijpen omdat er dan zo'n warverhaal uit zou ontstaan dat er niets meer met elkaar in verband kon worden gesteld.
Chaos. Dat is een belangrijk woord in de maatschappij van tegenwoordig. Overal heerst chaos, chaos veroorzaakt door angst. Angst voor het onbekende, angst voor andere mensen, angst voor de meningen van deze mensen.
Alles draait verdomme om angst! De cyclus begint bij angst en eindigt bij angst. Dus als we deze cyclus willen doorbreken en elkaar eindelijk begrijpen op de manier waarop we allemaal begrepen willen worden, moeten we eerst van die angst zien af te komen. Iets wat weer onmogelijk blijkt, omdat iedereen deze angst op een andere manier kent.
Op dit moment ben ik even blij met de spellingcontrole van mijn tekstverwerkingsprogramma. (leuk woord voor galgje trouwens). Ik kan nog uren doorblaten over dingen die ons bang maken en waarom en allerlei onhaalbare manieren om deze angst te doorbreken. Maar dat ga ik niet doen, want als iemand al de moeite neemt dit te lezen, denk ik niet dat iemand er wat nuttigs uit kan halen. Maar, als je de moeite hebt genomen dit allemaal te lezen, neem dan ook de moeite erover na te denken en mij te laten weten hoe je er over denkt. Want dat helpt mij weer nieuwe dingen te leren en zo verder te bedenken wat ik er allemaal mee moet.