дарэчы,

[ptushka]

кляновыя лісты падаюць у ваду - заўсёды ярчэйшым бокам угору. каб, сплываючы стылай вадой у свой кляновы вырай, аддаваць жаўцізну ды чырвань хмарнаму восеньскаму небу. пакідаючы нам сваё сонца.