อำลา
513
ขอเล่าแบบตัดตอน โดยตัดช่วงของคนอื่นออกไปเหลือแค่ส่วนสำหรับไบรอันและจัสตินเท่านั้น และจะเล่าแค่ช่วงก่อนจากลาของทั้งคู่ ส่วนรายละเอียดที่ว่าทำไมจัสตินถึงไป NYC และ บลาๆๆๆ ยังไม่ขอเอ่ยถึงล่ะนะ ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะแปล T^T
.....
ฉากตัดมาที่ loft จัสตินกำลังเก็บของโดยมีไบรอันยืนชงเหล้ามองอยู่ ( ฉากข้างนอกเป็นตอนกลางคืนและมีหิมะโปรยลงมา ) ไบรอันถามว่าเครื่องออกกี่ทุ่ม จัสตินบอก 4 ทุ่ม จัสตินบอกว่าบางทีเขาอาจต้องไปอยู่กับเพื่อนของแดฟนี่ที่ NY จนกว่าจะหาที่อยู่ของตัวเองได้ ไบรอันบอกให้จัสตินวางใจเขาจะจัดการทุกอย่างให้เอง
จัสตินเดินเก็บของแล้วสายตาเขาก็เหลือบไปเห็นกล่องใส่แหวนแต่งงาน
“คุณยังไม่ได้คืนมันให้ร้าน ?”
“ใช่”
จัสตินเปิดกล่องเขาจับแหวนเหมือนกับอยากจะหยิบมันไปด้วย แต่แล้วก็เปลี่ยนใจปิดฝากล่องแล้ววางมันลง จัสตินบอกว่าพวกเขาไม่ต้องการแหวนเพื่อพิสูจน์ว่าพวกเขารักกันแค่ไหน เพราะพวกเขาต่างรู้หัวใจกันและกันอยู่แล้ว
แล้วจัสตินก็บอกไบรอันว่า
“ผมจะกลับมา เราจะเจอกันทุกครั้งที่ต้องการ หรือไม่ก็เจอกันทุกสุดสัปดาห์ก็ได้”
ไบรอันมองหน้าจัสตินตอบว่า “ไม่รู้สินะ” เป็นครั้งแรกที่ไบรอันลังเล “มันอาจจะเป็นอาทิตย์หน้า เดือนหน้า หรือไม่ก็ตลอดไป”
จัสตินตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “มันก็แค่เวลา”
ไบรอันจ้องมองจัสตินชั่วอึดใจก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนฝืนให้ร่าเริงว่า
“ในที่สุดนายก็ทำได้”
“ทำอะไร ?” จัสตินย้อนถาม
“To became the best homosexual” ( ในภาค 1 ตอนที่ 118 ไบรอันบอกเขาจะเปลี่ยนจัสตินให้เป็น Best queer และที่สุดจัสตินก็สามารถเป็นได้ )
จากนั้นพวกเขาต่างจ้องมองกันและกันก่อนจะจูบกันอย่างดูดดื่ม ไบรอันจูบจัสตินเหมือนต้องการจดจำความรู้สึกและรสสัมผัสของจัสตินไว้ให้นานเท่านาน
จากนั้นฉากก็ตัดมาเห็นพวกเขาเปลือยเปล่ากันอยู่บนโซฟา ( เป็นฉากร่วมรักครั้งสุดท้ายที่ทำให้เราน้ำตาร่วงพราว )
พวกเขากอดก่ายกันร่วมรักกันอย่างเชื่องช้าและนุ่มนวลพร้อมกับมีภาพในอดีตที่ผ่านมาฉายผ่านพวกเขาสองคนเหมือนกับเป็นแสงเงาของไฟรักที่เผาผลาญพวกเขา
หลังฉากรักผ่านไป ไบรอันคร่อมอยู่เหนือจัสติน เขาไม่พูดอะไรนอกจากมองจัสตินที่กำลังร้องไห้ แล้วไบรอันก็ซุกหน้ากับซอกคอจัสตินเหมือนกับไม่อยากให้จัสตินเห็นน้ำตาแห่งความรักของเขาด้วยเช่นกัน
พวกเขานอนกอดก่ายกัน จนกระทั่งภาพจัสตินเริ่มเลือนหายไป และที่สุด เหลือเพียงไบรอันนอนอยู่เพียงคนเดียว ( ฮือๆๆๆ หยิบคลีเน็กซ์มาเช็ดน้ำตา )
และในฉากจบ …. ไบรอันนั่ง+นอนอยู่บนเตียงคนเดียวในห้อง บรรยากาศมืดทึมสื่อความรู้สึกโดดเดี่ยวของไบรอันออกมา จนกระทั่งไมเคิลมาหาและพยายามทำให้ไบรอันสดชื่นขึ้น เขาพาไบรอันไปเต้นที่บาบิโลน เหมือนกับฉากตอน 301 และ 501 ย้อนกลับมาอีกครั้ง ( ฉากนี้ไร้เสียงใดๆ ทั้งสิ้น ไม่มีกระทั่งเสียงเพลงประกอบ ) ไมเคิลเต้นรำกับเบน และไบรอันยืนหลับตาเต้นอยู่คนเดียวและเราจะเห็นนิ้วซ้ายของเขาสวมแหวนแต่งงานเอาไว้ ( เหมือนกับมันเป็นสัญลักษณ์ย้ำเตือนถึงสัมพันธ์ระหว่างเขากับจัสติน เหมือนตอน ภาค 2 ที่ไบรอันคล้องผ้าพันคอเปื้อนเลือดจัสตินเอาไว้กับอกตลอดเวลา … น้ำตาไหลอีกรอบ )
The end