Дыпламаваны баран

[potap]

У адным сяле, неважна дзе,
Хадзиу баран на чарадзе.
Разумных бараноу навогул жа нямнога (*)
А гэты дык дурней дурнога:
Не пазнае сваих варот.
Видаць, што галава слабая.
А лоб дык вось наадварот -
Николи не страчау такога лба я.
Кали няма разумника другога,
Пабицца каб удвух,
Дык ен разгоницца и у сцену -- бух!
У иншага дык выскачыу бы дух,
А ен - ничога.
И вось за дурасць гэту яго разумным раз празвали нейк на смех.
А как двара не перабег,
На шыю прывязали мету.
Вось, кажуць, и дыплом табе.
Што гэта за дыплом, баран ни мя ни бэ,
Аднак жа перад кошкаю пачау ен ганарыцца:
А што ты думала, сястрыца,
Дыплом жа зарабиу я быццам галавою
И не раунуйся ты са мною.
Аб гэтым лепей памаучы, казала яму кошка.
Каб ты быу разумнейшы трошку
И розумам раскинуць мог авечым,
То поняу бы, што ганарыцца нечым,
Бо зарабиу ты свой дыплом
Не галавой, а лбом.
---
Други баран ни бэ ни мя,
А любиць гучнае имя.

(с) Кандрат Крапива'
(Запись по памяти и русская транслитерация А.Потапова)
(*) Особенно гениальный стих.