Однако, Бог поругаем не бывает!
Только не надо их принудительно стерилизовать, как делали Шведы с 1933 по 1974 годы.
Надо их направлять в разные карантины, пусть даже с самыми красивыми названиями типа государство "Израиль", или государство "Украина'..
ГабрэI
З тэрыторыі сённяшняй Беларусі габрэі зніклі не толькі з поля зроку, але у вялікай ступені таксама і са свядомасці людзей. Той, хто пабывае ў сталіцы Менску або ў беларускіх мястэчках, будзе змушаны доўга шукаць слядоў габрэйскага жыцця і габрэйскае культуры.
На лакальным роўні сярод беларусаў ды палякаў зауседы існаваў вялікі патэнцыял антысемітызму. Гатовасць шырокіх слаёў жыхарства ўлетку 1941 г. да супрацоўніцтва з акупацыйнымі ўладамі ў значнай ступені ўлучала ў сябе гатоўнасць дапамагаць у «вырашэнні габрэйскага пытання». Спецыфіка і агульныя варункі, у якіх адбывалася вынішчэнне габрэяў у «генеральным камісарыяце Беларутэніі» (гэтак гучаў нямецкі назоў тае часткі БССР, што мела ад восені 1941 г. цывільную адміністрацыю), робяцца зразумелымі праз шэраг асаблівасцяў ды лініяў гістарычнага развіцця, што адрозніваюць гэты рэгіён ад іншых акупаваных абшараў.
На пачатку ХХ ст. колькасьць жыдоў дасягала мільёна чалавек. Жыдоўская меншасьць складала да 60% гарадскога насельніцтва Беларусі. Пасьля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 «мяжа аседласьці» была адменена, і жыды ў вялікай колькасьці расьсяліліся па ўсёй тэрыторыі Расейскай імпэрыі. З гэтага часу колькасьць жыдоўскай меншасьці Беларусі працягвала зьніжацца:
1914 г. - 1125 тыс. (~14%);
1926 г. - 407 тыс. (8,2%);
1939 г. - 375 тыс. (6,7%)[7];
1959 г. - 150 тыс. (1,9%);
1970 г. - 148 тыс. (1,6%);
1979 г. - 135,5 тыс. (1,4%);
1989 г. - 112 тыс. (1,1%);
1999 г. - 27,8 тыс. (0,3%);
2009 г. - 12,9 тыс. (0,1%)
Надо их направлять в разные карантины, пусть даже с самыми красивыми названиями типа государство "Израиль", или государство "Украина'..
ГабрэI
З тэрыторыі сённяшняй Беларусі габрэі зніклі не толькі з поля зроку, але у вялікай ступені таксама і са свядомасці людзей. Той, хто пабывае ў сталіцы Менску або ў беларускіх мястэчках, будзе змушаны доўга шукаць слядоў габрэйскага жыцця і габрэйскае культуры.
На лакальным роўні сярод беларусаў ды палякаў зауседы існаваў вялікі патэнцыял антысемітызму. Гатовасць шырокіх слаёў жыхарства ўлетку 1941 г. да супрацоўніцтва з акупацыйнымі ўладамі ў значнай ступені ўлучала ў сябе гатоўнасць дапамагаць у «вырашэнні габрэйскага пытання». Спецыфіка і агульныя варункі, у якіх адбывалася вынішчэнне габрэяў у «генеральным камісарыяце Беларутэніі» (гэтак гучаў нямецкі назоў тае часткі БССР, што мела ад восені 1941 г. цывільную адміністрацыю), робяцца зразумелымі праз шэраг асаблівасцяў ды лініяў гістарычнага развіцця, што адрозніваюць гэты рэгіён ад іншых акупаваных абшараў.
На пачатку ХХ ст. колькасьць жыдоў дасягала мільёна чалавек. Жыдоўская меншасьць складала да 60% гарадскога насельніцтва Беларусі. Пасьля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 «мяжа аседласьці» была адменена, і жыды ў вялікай колькасьці расьсяліліся па ўсёй тэрыторыі Расейскай імпэрыі. З гэтага часу колькасьць жыдоўскай меншасьці Беларусі працягвала зьніжацца:
1914 г. - 1125 тыс. (~14%);
1926 г. - 407 тыс. (8,2%);
1939 г. - 375 тыс. (6,7%)[7];
1959 г. - 150 тыс. (1,9%);
1970 г. - 148 тыс. (1,6%);
1979 г. - 135,5 тыс. (1,4%);
1989 г. - 112 тыс. (1,1%);
1999 г. - 27,8 тыс. (0,3%);
2009 г. - 12,9 тыс. (0,1%)