Гэты жнівеньскі прысмак восені ў гарадскіх парках -- у ім і сум, і прыемная глыбіня ( Read more... )

Мы з Ірынай ня пойдзем на нідэрландскага "Ілюзіяніста" Ёса Сцелінга за 15 тысячаў у "Перамогу". Мы пойдзем у "Цэнтр відэа" -- на дакумэнтальнае кіно, за 5 тысячаў ( Read more... )

      Адна з цацак, што мяне забаўляе, - хадзіць на мастацкія выставы, у кіно і на канцэрты, чытаць літаратурныя часопісы час ад часу і культурніцкую прэсу. Але ж часьцяком мне там так, як на канцэрце "Экіяна Эльзы" аднойчы. Падпяваць імкнесься пра "я цябе не забуду ніколі" - а не атрымліваецца. Занадта ня тая роля. Бо  гэткая эстэтызацыя ( Read more... )

Чула шчасьлівага салаўя. За пятнаццаць хвілін спаткала двух мёртвых кацянят ( Read more... )

Наўрад ці тут ёсьць нешта большае, чым простая і бессэнсоўная прыгажосьць слова. Прыгажосьць людзей у метро,  прыгажосьць рук. Бессэнсоўная прыгажосьць дыялогу і начной цішыні вясковага дома. 

Мне здаецца, што можна не баяцца ды папусціцца. Бо ўсё ў руках Бога!
І кожная рэчка ў акіян уліваецца.

Ах, як жа разнёс Алег Міхайлавіч Стэна Грофа, які колісь быў маёй рэлігіяй, сьпевам і надзеяй!.. І я - нават магу пагадзіцца. Вось і вер у некага і нешта ў жыцьці гэтым незразумелым. Тут прыгожыя постаці сэнсаў як міражы растаюць.  

У духоўна блізкай жанчыне тануць магу --- і дна няма!... А ў мужчыне -- не. Там  дно абавязкова знаходзіцца.
   

Мы "дубасілі" некалькі разоў на дзень. Штораз, дапытліва, але марна, я імкнулася зразумець свае трыпы. Адрозьніць глюк ад рэальнасьці.
--- Дык скажы... Скажы, што тут сапраўднае?!!!
--- Баюся, што тут увогуле няма нічога сапраўднага.

Карл Густаў Юнг называў такія здарэньні сынхраністычнасьцю. А хтось - простым словам "выпадковасьць".
Апасьля індыйскія фэстывальнага кіно - перасталі глядзець індыйскае фэстывальнае кіно раней часу і  зьбеглі на фіг) -  хвілін пяць мінула -  і мы на вуліцы, чамусь перад ІНДЫЙСКІМ рэстаранам... І ШТО ГЭТА ЗНАЧЫЦЬ?!....................
А тое і значыць ( Read more... )