(Untitled)

[pollushka]

Апошнім часам - з розных вуснаў і кніжніх старонак - мне залятала ў галаву: “БЕЗУМОЎНАЯ ЛЮБОЎ”. Калі прызадумацца - моўная збыткоўнасьць і стылістычная памылка.  Я думаю, сапраўдная любоў заўжды БЕЗУМОЎНАЯ, па свім азначэньні.

А ў маім жа жыцьці  любоў (абсурдна!) так часта была заслужанай. Шэсьць гадоў выкладчыца рускай мовы лагодна называла мяне

Comments

[alyrik]

здаецца, толькі матчына любоў безумоўная, а іншая заслугоўваецца.

[pollushka]

А як жа Буда, Хрыстос? :) А як жа "узлюбі блізкага свайго..."?
Мне вось падабаецца жыць, верачы, што кожны з нас патэнцыйны Хрыстос.
Я думаю, мы ўсе такія закамлексаваныя і са сьмецьцем ў галаве, што сказілі такое простае і такое сьвятое - любоў.
А калі маці патрабуе ад дзіцёнка добра вучыцца, напрыклад, то хіба гэта безумоўная любоў?

[alyrik]

Калі маці "патрабуе" ад дзіцёнка добра вучыцца, то гэта звычайны клопат, адказнасьць як кампанэнты любові. Маці зацікаўленая ў разьвіцьці гэтай маленькай асобы. Гэта ж ня значыць, што, калі дзіця будзе дрэнна вучыцца, то маці ня будзе яго любіць! (Калі маці наогул яго любіць). Матчына любоў - гэта не любоў між роўнымі, як братэрскай любоў, і не зьліцьцё дзьвюх індывідуальнасьцяў, як эратычная любоў,ці каханьне, а любоў да бездапаможнага арганізму, які мае ў гэтым патрэбу.
Дзіцё нічога не зрабіла, каб быць любімым, таму матчына любоў і ёсьць безумоўнай. Дзіцячая любоў мае прынцып: "Я люблю, бо я ёсьць любімым". Але іншы прынцып у сталай любові: "Я ёсьць любімым, бо я люблю". Такім чынам, любоў мае адну ўмову - любоў.:)
Я хацеў бы яшчэ сказаць, што ваш выпадак з выкладчыцай рускай мовы наўрад ці можна назваць праявай любові. Вось таму й трэба быць асьцярожным у называньні чагосьці любовяй, бо ў выніку вадаваньня за любоў карыстаньня, самалюбаваньня, садамазахізму й адбываецца скажэньне сутнасьці гэтай самай любові.

[pollushka]

Я разумею, што патрабаваньні "быць лепш" - праява любові(?). Але, мне здаецца, так маленькаму чалавеку пачынае здавацца, што такога, які ён ёсьць тут і зараз, яго недалюбліваюць - патрэбны нейкія дасягненьні. І пачынаецца хваравітая прага стаць кімсьці, а не цаніць сябе тут і зараз

[alyrik]

гэта непазьбежна спадарожнічае сацыялізацыі

[pollushka]

А я думаю, што станаўленьне адбываецца само па сабе.
І шмат нейкага хваравітага ў грамадзтве, гэтых амбіцый і прагі прызнаньня. Ну, гэта маё меркаваньне :)

[alyrik]

згодны, што зашмат. Але дзіця толькі самаўдасканальваецца, патрабуючы ад сябе нейкіх дасягненьняў:)

[antwanbernes]

Гэта маё меркаваньне (на ўласным вопыце), меркаваньне майго навуковага кіраўніка (чалавека вельмі разумнага.

[salvatoregoign]

Гэта маё меркаваньне, але я добра ведаю гэтую сыстэму. Можа атрымацца, што яны здымуць з Казуліна абвінавачаньні з палітычнай афарбоўкай, пра арганізацыю вулічных беспарадкаў, і абвінавацяць яго ў махінацыях кватэрамі з дапамогай справы Міхалапа.