(no subject)

Nov 15, 2005 18:26

Ik heb al in tijden niet met hem gesproken, of hem gezien of over hem gedroomd.
Ik mis hem, geloof ik.
De vorige keer zei hij dat het allemaal mijn schuld was, dat het zo fout is gegaan. Ik weet niet zeker of hij tegen mij loog of tegen zichzelf. Of de waarheid sprak, met tranen in zijn ogen.
Het is vreemd om je vader zo emotioneel te zien.

Ik snapte toen nog niet wat er in dat huis aan de hand was.
Ik had er geen benul van dat ze zo veel dronken.
Ik snapte niet dat het niet gewoon was dat de vader iedere avond op de bank in slaap viel, en de volgende dag met knallende koppijn rond liep. Dat zijn buikpijn niet zomaar buikpijn was maar zijn lever die het niet langer aankon.
Ik snapte nog niet dat een volwassen vrouw niet per ongeluk een hele fles WC-eend leegdronk, om de volgende dag in een ziekenhuisbed wakker te worden.
Ik snapte niet dat mijn vader in een dronken bui na knallende ruzie met die vrouw die nooit echt mijn moeder was een paar dagen in de cel belande omdat zij zogenaamd ongelukkig was gevallen en dacht dat hij haar had geslagen toen ze wakker werd, dat dat gelogen was.

Ik voel me laf dat ik weg ben gevlucht.
Previous post Next post
Up