(no subject)

[pijn]

Iedereen maakt 2010 lijstjes vol herinneringen, hoogte en diepte punten.
Ik doe even niet mee.
Normaal sluit ik een jaar af vol herinneringen. Oja, dat was ook zo leuk! Oja, dat heb ik ook nog mee gemaakt.
Maar dit jaar was vol van verdriet, ellende, dood, ziekte, narigheid en ongeluk.
Dit jaar heeft een diep litteken achter gelaten, me veranderd en een deel van me afgenomen.
Mijn angst om mensen te verliezen is zo ontzettend groot dat ik er bijna niet meer van kan genieten van de mensen die er nog zijn.

Je bent 20 jaar en je bent nog nooit iemand dichtbij je verloren.
Je bent nog nooit op een begrafenis geweest en je moet er al een regelen.

Elke avond voor het slapen gaan denk ik aan Nils.
Ik voel een leegte die nooit meer gevuld zal worden.
Een groot verdriet. Ik ben niet meer compleet.

Een half jaar lang heb ik in angst geleefd om ook mijn moeder te verliezen.
Het is te veel, te snel, oneerlijk.

Ik was ook zo iemand die dacht 'zoiets overkomt mij niet.'.
En elke keer als ik t iemand hoorde zeggen, dacht ik t zelf ook.
En jij nu ook.

Ik moet zeggen dat het goed met me gaat.
Ik heb werk, ik ben bezig om mijn diploma te halen, ik heb vriendschappen ontwikkeld.
Maar dat het goed met me gaat hoeft helaas niet te betekenen dat ik ook gelukkig ben.

Ik vind het moeilijk om het geluk weer te vinden.
Ik moet nog te veel verwerken en 'wennen' aan de dood en het verlies.

2010 is voor mijn broer.
Die ik zo ontiegelijk mis.
Die er altijd voor me was.
Waar ik altijd mee kon lachen.
Hij die altijd zo sterk was en hard voor zichzelf.
Je bent een stukje van mij!
En je zult altijd in mij verder leven.