Прагулкі па бацькавым лесе
Кожнае наведванне бацькоўскага хутара нагадвае мне падарожжа ў часе.
Мой бацька вырас на невялікім хутары Баркаўшчына, схаваным сярод лесу на Стаўпеччыне. Дзед мой паходзіў з дробнай шляхты, у свой час арандаваў каля хутара вадзяны млын. Зусім побач праходзіла савецка-польская мяжа. Жыццё на памежжы было багатае на гісторыі. Нават тады, калі мяжа тая знікла…
Тата вырас сярод лесу. Лес даваў прытулак, дапамагаў выжываць. Усё дзяцінства ён з іншымі дзецьмі збіраў грыбы-ягады, вазіў іх на продаж у Мінск, на Чэрвеньскі рынак. Няма ўжо таты, а рынак пераехаў у іншае месца.
На днях я выбраўся на хутар. Бываю там не так часта, як хацелася б. Кожны раз, калі іду па лясных дарогах, прыгадваю бацькавы гісторыі пра гэтыя мясціны.
Працяг: http://gazetaby.com/cont/art.php?sn_nid=78771
Мой бацька вырас на невялікім хутары Баркаўшчына, схаваным сярод лесу на Стаўпеччыне. Дзед мой паходзіў з дробнай шляхты, у свой час арандаваў каля хутара вадзяны млын. Зусім побач праходзіла савецка-польская мяжа. Жыццё на памежжы было багатае на гісторыі. Нават тады, калі мяжа тая знікла…
Тата вырас сярод лесу. Лес даваў прытулак, дапамагаў выжываць. Усё дзяцінства ён з іншымі дзецьмі збіраў грыбы-ягады, вазіў іх на продаж у Мінск, на Чэрвеньскі рынак. Няма ўжо таты, а рынак пераехаў у іншае месца.
На днях я выбраўся на хутар. Бываю там не так часта, як хацелася б. Кожны раз, калі іду па лясных дарогах, прыгадваю бацькавы гісторыі пра гэтыя мясціны.
Працяг: http://gazetaby.com/cont/art.php?sn_nid=78771