Todos contentos / Ĉiuj kontentaj
Acabo de ver por la tele los gritos de algería de un montón de peña concentrada en Londres, me ha parecido Trafalgar square, pero no estoy seguro. Todo el mundo gritaba de alegria, y tienen motivos. Ahora los londinenses, y por extensión el resto de británicos, van a colaborar alegremente en llenar los bolsillos de los especuladores, podrán gozar de vivir en una ciudad tomada por las fuerzas del orden y la ley, podrán tener el culillo apretadito de acojone al convertirse por partida doble en objetivo de atentados terroristas. ¡Pero todo el mundo conocerá Londres! (y es que parece ser que nadie había oido hablar de esta ciudad. ¡Ni que fuera la Almunia de doña Godina!). Eso sí, que no me quiten el Hoist que quiero volver.
Por otro lado mis vecinos han oído mis gritos de alegría cuando he oído que descartaban a Madrid. Los madrileños conscientes lo agadecerán, yo no tenía ganas de financiar con más impuestos y multas otros juegos olímpicos, y me he imaginado las caras de Raúl y Esperanza Aguirre y me he retorcido por el suelo de la risa.
He visto los anuncios promocionales de las diferentes ciudades. El de Madrid era patético, una exaltación de la propia ciudad. Y he flipado con el anuncio de Londres, una pasada, precioso, bien pensado y con un espíritu olímpico de fondo acercándose al pueblo de una manera brutal. No sé quién lo ha hecho, pero felicidades, es precioso.
***
Mi ĵus vidis per televido la ĝojajn kriojn de homamaso koncentrigita en Londono, mi kredas ke temis pri Trafalgar square, sed mi ne certas. Ĉiuj kriis ĝoje, kaj ili havas kialojn. Nun, londonanoj, kaj eĉ la ceteraj britoj, ĝoje kunlaboros je la riĉigo de negoculoj kaj entreprenistoj, ili povos ĝoji la vivon en urbo prenita de la polico kaj armeo, ili povos sperti la timegon esti duoble la celo de terurismaj atencoj. Sed ĉiuj en la mondo konos Londonon! (verŝajne neniu antaŭe aŭdis pri tiu urbo, samkiel ĝi estus Bjalistoko!) Ĉiukaze, oni ne demetu la "Hoist", mi volas reiri.
Aliflanke, miaj najbaroj ankaŭ aŭdis miajn ĝojkriojn dum mi aŭdis la malelekton de Madrido. La konsciaj madridanoj dankos la fakton kaj mi tute ne celis subteni per pliaj taksoj kaj monpunoj alijan olimpikajn ludojn, krome mi imagis la vizaĝojn de faŝismajn popolajn madridadojn kaj eĉ falis surtere pro ridego.
Mi vidis la promociajn reklamojn de la diversaj urboj. Tiu de Madrido estis aĉa, temis pri propra fierigo kaj singratulo. Tamen la londona reklamo mirigis min, bonega, tre bone elpensita kaj almontris olimpikan spiriton ege alproksimiĝantan al la popolo. Mi ne scias kiu faris ĝin, sed mi gratulas, ĝi estas mirinda.
***
(tinc nova penya a la llista de friends, des de Bielorrússia fins a Texas, és per això que a partir d'ara força posts apareixeran en vàries llengües)
Por otro lado mis vecinos han oído mis gritos de alegría cuando he oído que descartaban a Madrid. Los madrileños conscientes lo agadecerán, yo no tenía ganas de financiar con más impuestos y multas otros juegos olímpicos, y me he imaginado las caras de Raúl y Esperanza Aguirre y me he retorcido por el suelo de la risa.
He visto los anuncios promocionales de las diferentes ciudades. El de Madrid era patético, una exaltación de la propia ciudad. Y he flipado con el anuncio de Londres, una pasada, precioso, bien pensado y con un espíritu olímpico de fondo acercándose al pueblo de una manera brutal. No sé quién lo ha hecho, pero felicidades, es precioso.
***
Mi ĵus vidis per televido la ĝojajn kriojn de homamaso koncentrigita en Londono, mi kredas ke temis pri Trafalgar square, sed mi ne certas. Ĉiuj kriis ĝoje, kaj ili havas kialojn. Nun, londonanoj, kaj eĉ la ceteraj britoj, ĝoje kunlaboros je la riĉigo de negoculoj kaj entreprenistoj, ili povos ĝoji la vivon en urbo prenita de la polico kaj armeo, ili povos sperti la timegon esti duoble la celo de terurismaj atencoj. Sed ĉiuj en la mondo konos Londonon! (verŝajne neniu antaŭe aŭdis pri tiu urbo, samkiel ĝi estus Bjalistoko!) Ĉiukaze, oni ne demetu la "Hoist", mi volas reiri.
Aliflanke, miaj najbaroj ankaŭ aŭdis miajn ĝojkriojn dum mi aŭdis la malelekton de Madrido. La konsciaj madridanoj dankos la fakton kaj mi tute ne celis subteni per pliaj taksoj kaj monpunoj alijan olimpikajn ludojn, krome mi imagis la vizaĝojn de faŝismajn popolajn madridadojn kaj eĉ falis surtere pro ridego.
Mi vidis la promociajn reklamojn de la diversaj urboj. Tiu de Madrido estis aĉa, temis pri propra fierigo kaj singratulo. Tamen la londona reklamo mirigis min, bonega, tre bone elpensita kaj almontris olimpikan spiriton ege alproksimiĝantan al la popolo. Mi ne scias kiu faris ĝin, sed mi gratulas, ĝi estas mirinda.
***
(tinc nova penya a la llista de friends, des de Bielorrússia fins a Texas, és per això que a partir d'ara força posts apareixeran en vàries llengües)