-
У ціхім парку
Зямлі вільготны пах стаіць,Каліткі скрып у ціхім парку.
Так гразка, некуды ступіць,
Пустыя лаўкі і альтанкі.
І ўсё так пуста, ні душы
Пахмурным сакавіцкім ранкам.
Крычаць на дрэвах крумкачы,
Б’е вецер па адкрытым карку.
Каліткі скрып бы стогн душы,
Што ўсходзіцца ў набалелым
Такі маркотны парк стары,
І крумкачы ў небе шэрым -
"Митина любовь"
"Давно наступили долгие весенние сумерки, темные от дождевых туч, тяжелый вагон грохотал в голом и прохладном поле, - в полях весна была еще ранняя, - шли кондуктора по коридору вагона, спрашивая билеты и вставляя в фонари свечи, а Митя все еще стоял возле дребезжащего окна, чувствуя запах Катиной перчатки, оставшийся на его губах, все еще весь ( Read more... ) -
Той час, калі цябе кахаў
Той час, калі цябе кахаў
Найгоршым быў і быў найлепшым.
Начамі доўгімі не спаў
І п'яны ў парку крэсліў вершы.
Не ведаў, як табе сказаць,
Што я кахаю безнадзейна.
Жадаў паўсюль цябе спаткаць,
Хацеў цябе забыць імгненна.
Твой водар быў заўжды са мной,
І вобраз твой здаваўся ўсюды.
Я ведаў, мне не быць з табой,
Але працягваў верыць у цуда -
(Untitled)
Люблю, калі пасля працяглага дажджу шэры дом насупраць намакае, месцамі пакрываючыся быццам губка цёмнымі плямамі, і стаіць такі вільготны і пануры, а ў бетоннай трубе на першым паверсе ля дзвярэй маёй кватэры прыемна шуміць вада. -
(Untitled)
Какое-то неописуемое первобытное чувство появляется, когда на весеннем небе, время от времени закрывая солнце, плывут такие облака... Когда гуляет по дворам такой тревожный ветер. -
Адліга
Два тыдні таму давялося вяртацца на электрычцы ў Мінск. Была адліга, і я ўсю дарогу пазіраў у акно на неабсяжную прастору прыгарадных палёў, якія пачыналі абуджацца, скідаючы сваю белую пуховую коўдру. І гэтае абуджэнне поўніла свет і мяне пачуццём бадзёрасці і свабоды ( Read more... ) -
Проста хацелася напісаць...
Пасля іспыту атрымалі мае VATы, зайшлі ў краму, набылі там сэндвічы, белае віно, цыгарэты і паехалі на р. Пціч. Проста так...Надвор'е нагадвала пачатак сакавіка. Ішлі са станцыі і елі сэндвічы. На рацэ вельмі прыгожа замёрз лёд: роўна і тонка. Навокал нікога. Адкаркавалі віно і вырашылі схавацца ад пранізлівага ветру за дрэвамі, спуціўшыся ўніз да ( Read more... )
