sketch
คิดว่าอาการงอแงกับตัวเองคงหายไปในเร็ววัน เพราะอย่างน้อยตอนนี้ก็เริ่มที่จะอยากวาดรูปขึ้นมาบ้างแล้ว มันน่าเบื่อกับการที่ไม่รู้จะทำอะไร และมันก็น่าเบื่อกับการหมดกำลังใจ
แน่นอนว่าการเริ่มจับดินสอมาวาดรูปใหม่หลังจากที่ห่างหายไปนานมันไม่ง่ายอย่างที่คิด เพียงแค่คิดจะวาดแต่ก็นึกไม่ออกว่าแล้วกูจะวาดยังไงวะ ช่างมันเหอะ นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะจะกลับมาเริ่มใหม่อีกกี่ครั้งก็ได้ ตราบใดที่มันยังรู้สึกสนุกและตื่นเต้นจนหยุดไม่ได้เวลาที่วาด งานจะห่วยหน้าจะเบี้ยวหรือจะอะไรก็ช่าง ตอนนี้ขอแค่อารมณ์นี้ไม่หายไปก็พอใจเป็นที่สุด....ดีใจกับตัวเอง มาสนุกอีกครั้งดีกว่า โอ้เย...
รูปนี้วาดเป็นรูปแรกหลังจากยุคมืดของจิตใจได้ผ่านไป รู้สึกว่ามันแปลกๆ เหมือนไม่ใช่งานตัวเอง ลายเส้นไม่ใช่สไตล์ที่เคยวาด แต่เอาน่า บอกแล้วไงว่าช่างมันเหอะ
วาดไปแล้วก็คิดว่า เอาวะ จากนี้ไปขอรูปร่างๆวันละ ๑ รูป และรูปสีอย่างน้อยอาทิตย์ละ ๑ รูป ก็เลยลงสีไอ้รูปแรกหลังผ่านพ้นยุคมืดเป็นการประเดิมมันซะหน่อย
แป่ว......พอลงเสร็จก็มาตั้งปณิธานกับตัวเองใหม่....มึงอย่าลงสีเลยว่ะ รูปร่างให้อารมณ์กว่าเยอะ ตราบใดที่ความรู้การลงสียังน้อยนิดและอุปกรณ์ไม่เป็นใจ อย่าได้ลงสีบ่อยๆจะเป็นดี....สาธุ
รูปสุดท้ายของวันนี้...อืม...ค่อยดูเป็นงานตัวเองหน่อย โว้วววว สนุกๆๆๆ วาดการ์ตูนแสนสนุกมันกลับมาแล้ว วู้ววววววว
ไอ้ที่สัญญาไว้กับตัวเองจะทำได้ไหมน้อ
หมายเหตุ ขอบใจทอมผู้เป็นกระโถนให้ ถึงแกจะไม่รู้ แต่ขอบใจนายช่างใหญ่ ณ. ยูนิฟจริงๆ พยายามเข้าเพื่อน